سابین زلاتین (۱۳ ژانویه ۱۹۰۷- ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۶)، با نام اصلی سابین خواست، بانویی یهودی‌تبار، پرستار، نقاش و مبارز مقاومت فرانسه بود که به‌خاطر تلاش‌های قهرمانانه‌اش در نجات کودکان یهودی در دوران هولوکاست شهرت جهانی یافت. تعهد بی‌وقفه او به حقوق بشر و حفظ یاد قربانیان، الهام‌بخش نسل‌های آینده باقی مانده است.
زندگی اولیه سابین زلاتین و مهاجرت به فرانسه
زلاتین در ورشو، لهستان، در خانواده‌ای یهودی متولد شد و به دلیل یهودی‌ستیزی گسترده در لهستان، در دهه ۱۹۲۰ اروپا را برای ادامه تحصیل و زندگی ترک کرد. او در رشته تاریخ هنر در شهرهای مختلف اروپایی تحصیل کرد و در نهایت در شهر نانسی فرانسه ساکن شد. سابین با میرون زلاتین، یک کارشناس کشاورزی یهودی روس‌تبار، ازدواج کرد. آن‌ها با هم مزرعه پرورش مرغی را در منطقه لانداس اداره کردند و در سال ۱۹۳۹ تابعیت فرانسوی گرفتند.
مقاومت در جنگ و تأسیس خانه کودکان ایزیو
با آغاز جنگ جهانی دوم، سابین به‌عنوان پرستار صلیب سرخ آموزش دید. اما با روی کار آمدن رژیم ویشی، به دلیل قوانین ضدیهودی، از کار اخراج شد. او سپس به سازمان امداد کودکان یهودی (OSE) پیوست و به نجات کودکان از اردوگاه‌های بازداشت مانند آگد و ریوزالت کمک کرد.
در سال ۱۹۴۳، با افزایش خطر برای کودکان یهودی، سابین خانه‌ای را در روستای ایزیو، در منطقه تحت کنترل ایتالیا، اجاره کرد تا به‌عنوان پناهگاهی برای کودکان استفاده شود. این مکان به «خانه کودکان ایزیو» معروف شد و طی دوران فعالیت خود بیش از ۱۰۰ کودک یهودی را از خطر نجات داد.
یورش فاجعه‌بار گشتاپو و پیامدها
در ۶ آوریل ۱۹۴۴، نیروهای گشتاپو به رهبری کلاوس باربی به خانه ایزیو یورش بردند و ۴۴ کودک و ۷ سرپرست را دستگیر کردند. سابین در آن زمان برای جابه‌جایی کودکان به شهر دیگری رفته بود. از میان دستگیرشدگان، ۴۲ کودک و ۵ بزرگسال در اردوگاه آشویتس به قتل رسیدند و دو نوجوان دیگر به همراه میرون زلاتین در استونی اعدام شدند.
دوران پس از جنگ و میراث ماندگار سابین زلاتین
پس از پایان جنگ، سابین زلاتین تمام تلاش خود را برای حفظ یاد کودکان ایزیو و آموزش نسل‌های بعدی به کار بست. او در سال ۱۹۸۷ در دادگاه کلاوس باربی شهادت داد و مدارک کلیدی علیه او ارائه کرد. همان سال، بنیاد تبدیل خانه ایزیو به موزه و یادمان قربانیان را تأسیس کرد. با حمایت فرانسوا میتران، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، این یادمان در ۴ آوریل ۱۹۹۴ افتتاح شد.
زلاتین به پاس خدماتش مورد تجلیل قرار گرفت؛ خیابان‌ها و مدارس متعددی به نام او نام‌گذاری شده‌اند، از جمله مدرسه سابین زلاتین در شهر بله. خاطرات او با عنوان «بانوی ایزیو» در سال ۱۹۹۲ منتشر شد و تصویری دردناک از آن روزهای تلخ ارائه می‌دهد.
سابین زلاتین در ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۶ در پاریس درگذشت، اما نام و یاد او همچنان با مفاهیمی چون شجاعت، نوع‌دوستی و ایستادگی در برابر ظلم همراه است.
