دومینیک آتیاس، وکیل فرانسوی حقوق بشر از مقاومت زنان ایران تجلیل کرد: «به اعدام‌ها در ایران نه بگویید»
در 11 آوریل، در کنفرانسی که در تالار شهرداری منطقه 5 پاریس با حضور شهرداران فرانسوی، مقامات منتخب و شخصیت های برجسته برگزار شد، فلورانس برتو، شهردار منطقه 5، بیانیه ای را با امضای بیش از 1000 شهردار فرانسوی اعلام کرد. این بیانیه از درخواست خانم مریم رجوی برای پایان دادن به اعدام‌ها در ایران حمایت می‌کند و بر تعهد قاطع او به لغو مجازات اعدام تاکید می‌کند.
در این مراسم وکیل دومینیک آتیاس، نایب‌رئیس پیشین کانون وکلای پاریس و رئیس شورای اداری کانون وکلای اروپایی، که از روز گذشته نشان « لژیون دونور» را نیز بر سینه دارد، سخنرانی کرد.
خانم شهردار، از شما سپاسگزارم بابت میزبانی و تعهدتان به ارزش‌های بنیادینی که اساس هر نظام دموکراتیکی را تشکیل می‌دهد.
خانم رئیس کمیته شهرداران، لطفاً به همه این شهرداران بگویید: دست مریزاد، دست مریزاد به شما خانم‌ها و آقایان شهردار که با صدای بلند و روشن گفتید «نه به اعدام‌ها در ایران».
رژیمی که به مخالفان خود برچسب تروریستی می زند
این خود گواهی دیگر است بر انتخاب آگاهانه زنان و مردان فرانسوی که شهرداران خود را از میان انسان‌هایی انتخاب می‌کنند که محبوب‌ترین سیاست‌مدارانشان هستند.
شما که هر روز با واقعیت‌های میدانی سر و کار دارید، فریب مانورهای سیاسی رژیم خونریز آخوندها را نمی‌خورید؛ رژیمی که می‌کوشد اپوزیسیون ایران را «تروریست» جلوه دهد.
فرانسه باید به خود ببالد که مقاومت ایران علیه این رژیم افراطی و متعصب در خاکش حضور دارد.
همچنانکه گفتید، ما در اینجا، در نزدیکی بنای پانتئون هستیم، جایی که قرار است پیکر کسی را بپذیرد که در سال۱۹۸۱ مجازات اعدام را در فرانسه لغو کرد: همکارم، وزیر فقید، روبرت بدنتر که تا لحظه مرگش برای لغو مجازات اعدام در سراسر جهان مبارزه کرد. ترس، اعمال ضدانسانی و بی‌رحمی، جزیی از زندگی روزمره مردم ایران است. پیش از همه برای زنان، ولی در واقع برای همه کسانی که زیر سلطه خودسری این رژیم خونریز دیکتاتوری مذهبی هستند.
قوه قضاییه بدون عدالت
همان‌طور که خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده شورای مقاومت ایران یادآور می‌شود؛ او چه می‌گوید؟ می‌گوید تنها هدف آخوندها، ارعاب جامعه برای خفه‌کردن اعتراضات اجتماعی است. آنها قتل را به یک عادت روزمره تبدیل کرده‌اند، با اعدام‌های علنی در برابر چشمان خانواده‌ها و حتی کودکان.
آنها قلب، ذهن و وجدان مردم را در هم می‌کوبند. اعدام، شکنجه، سنگسار، قطع عضو و درآوردن چشم‌ها به‌دست این رژیم، مشروعیت یافته و در قوانین نهادینه شده است. در این رژیم هیچ عدالتی وجود ندارد؛ هیچ وکیلی در کنار محکومان آینده نیست، سرنوشت آنها از پیش تعیین شده و بنابراین، خبری از دادرسی عادلانه نیست. هر روز، با خود حلق‌آویزهای جدید، اعدام‌های خودسرانه را می‌آورد. ادامه‌یی هولناک از آن‌چه در سال۱۳۶۷ رخ داد.
قتل‌عام ۱۳۶۷ در ایران: جنایتی که هنوز در جستجوی عدالت است
به‌خاطر بیاورید: سی‌هزار انسان جوان ، زنان از جمله بسیاری زنان باردار ، مردانی از همه سنین، از جمله دانشجویان، دستگیر شدند، از سلول‌ها بیرون کشیده شدند، در عرض پنج دقیقه محاکمه شدند و بلافاصله به‌دار آویخته شدند.
سی‌هزار انسان کشته شدند و تا به‌امروز اجسادشان به خانواده‌های داغ‌دیده شان تحویل داده نشده. آن زمان، آیا ما کر و کور بودیم؟ آیا اطلاعات این رخداد منتشر نشد؟ این هنوز برای خودم جای سؤال دارد.
من از این قتل‌عام تنها در سال۲۰۱۶ مطلع شدم، به‌لطف ژان‌فرانسوا لوگاره، شهردار وقت منطق یک پاریس که به‌یمن همکاری با سازمان مجاهدین خلق ایران، نمایشگاهی فوق‌العاده مستند را در شهرداری‌اش برقرار کرده بود.
حمایت بی دریغ از زنان ایرانی
از آن روز، حمایت من از این اپوزیسیون شجاع ایران، کامل و تزلزل‌ناپذیر است.
حمایتی بی‌قید و شرط از این زنان ایرانی که بهای سنگینی می‌پردازند و بی‌رحمانه اعدام می‌شوند؛ از کودکانی که در سنین زیر هجده سال مرتکب تخلفاتی ناچیز شده‌اند، ولی بی‌هیچ ترحم و با نقض همه قوانین بین‌المللی، کشتار می‌شوند، همان‌طور که شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز به آن اشاره کرده است.
این رژیم خونریز واقعاً می‌پندارد که مردم ایران را می‌تواند تضعیف کند! کور خوانده است! دوستان من، هیچ‌چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند این زنان زندانی را مجبور به عقب‌نشینی بکند. برخی از آنها در صف انتظار مرگ هستند، اما هر سه‌شنبه، همان‌طور که شما نیز بارها گفته‌اید، در زندان‌های سراسر کشور، اعتصاب غذا می‌کنند تا با این اعدام‌های ظالمانه مقابله کنند، چنان‌که در بیانیه شما نیز آمده است.
جنایت علیه بشریت باید متوقف شود
بله، ما با جنایت علیه بشریت مواجهیم، همچنانکه سازمان ملل نیز تأکید می‌کند.بله، این اعدام‌ها باید متوقف شوند، همان‌طور که پارلمان اروپا نیز خواهان آن است. شما، شهرداران فرانسه، مایه افتخار ما هستید، چون وارد این مبارزه علیه مجازات اعدام شده‌اید و «نه به اعدام در ایران» را فریاد زده‌اید.
از شما سپاسگزاریم، زنده باد ایران آزاد، زنده باد زنان ایرانی، زنده باد مردم ایران.
