راحله راحمی پور، فعال ۷۱ ساله، با مشکلات جدی سلامتی روبرو است و در حالی که در حال گذراندن حکم شش ساله خود در زندان اوین تهران است، وضعیت سلامتی او به شدت وخیم شده است.
خانم راحمی پور به دلیل پیگیری حقیقت در رابطه با اعضای خانواده اش که قربانی ناپدیدسازی قهری هستند، تحت پیگرد و سرکوب قرار دارد. با وجود وضعیت بحرانی وی، مسئولین زندان از ارسال پرونده پزشکی او برای بررسی مستقل خودداری می کنند. این اقدام رژیم، بی‌توجهی گسترده‌تر به وضعیت پزشکی زندانیان سیاسی در ایران را به نمایش می‌گذارد.
راحله راحمی پور، که در حال حاضر در زندان اوین تهران محبوس است، از چندین بیماری از جمله تومور مغزی رنج می‌برد. در سن ۷۱ سالگی، وضعیت جسمانی او به شدت وخیم شده و شرایط زندان برای او بسیار طاقت‌فرسا می باشد. اخیراً خانم راحمی‌پور درخواست کرد که پرونده پزشکی او به کمیسیون پزشکی قانونی ارسال شود تا مورد بررسی قرار گیرد و شاید به مرخصی پزشکی یا تدابیر دیگری دست یابد.
با این حال، در روز ۱۳ شهریور ۱۴۰۳ به خانم راحمی پور اعلام شد که دادستانی با این درخواست مخالفت کرده است. گفته می‌شود این مخالفت به دلیل شرکت او در تحصن و همبستگی با همبندانش بوده است. این تصمیم نگرانی‌های جدی در میان سازمانهای حقوق بشری ایجاد کرده است، چرا که به نظر می‌رسد این اقدام رژیم برای تنبیه بیشتر خانم راحمی پور به خاطر فعالیت‌هایش باشد.
خانم راحمی پور پیشتر در اواخر بهمن ۱۴۰۲ به دلیل وضعیت نامناسب جسمانی به بیمارستان منتقل شد و پس از دو روز بستری و انجام آنژیوگرافی قلب به زندان اوین بازگردانده شد. وضعیت جسمانی او بارها وخیم تشخیص داده شده اما رژیم همچنان از ارائه مراقبت‌های پزشکی مناسب به او خودداری می‌کند.
ماجرای خانم راحمی پور از ۲۱ آبان ۱۳۹۸ آغاز شد، زمانی که توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت شد. وی به زندان اوین و بند ۲ الف که تحت کنترل سپاه پاسداران است منتقل شد. پس از مدتی، خانم راحمی پور به طور موقت از زندان آزاد شد، اما با اتهاماتی از قبیل “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” مواجه شد. دادگاه رسیدگی به اتهامات او در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۹۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد و در نهایت به شش سال حبس محکوم گردید.
در آبان ۱۴۰۲، پس از حضور در دادسرای اوین، مجدداً بازداشت و برای گذراندن حکم خود به زندان اوین منتقل شد.
پرونده راحله راحمی پور نمونه‌ای از بی‌توجهی سیستماتیک رژیم ایران به سلامتی و حقوق زندانیان سیاسی است. با وجود سن بالا و بیماری‌های جدی، عدم موافقت رژیم با بررسی پزشکی مستقل نشان‌دهنده سیاست گسترده‌تری در سرکوب مخالفان است. با ادامه وضعیت نامناسب خانم راحمی پور و دیگر زندانیان سیاسی، فشارهای بین‌المللی بر حکومت ایران برای دفاع از حقوق اساسی و دریافت مراقبت‌های پزشکی برای آنان امری ضروری است.
