نرخ بازماندگی از تحصیل در میان دختران استان سیستان و بلوچستان بالا است و اکثر دختران قبل از رسیدن به کلاس پنجم ترک تحصیل می کنند.
محمد رضا واعظ مهدوی، مشاور وزیر آموزش و پرورش، در رابطه با نرخ بالای بازماندگی از تحصیل در استان سیستان و بلوچستان می گوید: «۱۴درصد کودکان به مدرسه نمی روند و در این میان آمار دختران ۲ برابر پسرهاست و در متوسطه دوم نیز در سیستان ۵۳ درصد از دختران اساساً از تحصیل باز می مانند. علت اصلی عدم دسترسی به تحصیل این نیست که خانواده ای نخواهد دخترش تحصیل کند بلکه عدم دسترسی به امکانات آموزشی است که پایه ای ترین آن داشتن مدرسه می باشد مسافت طولانی تا مدرسه، به خصوص در ۵ شهر حاشیه نشین در استان سیستان و بلوچستان مانند زاهدان، زابل، چابهار، ایرانشهر و کنارک است». (سایت حکومتی اعتماد آنلاین – ۱۸ آذر ۱۳۹۸)
پوران اسماعیلی، مدیر عامل مؤسسه یاران، علت بازماندگی از تحصیل را عدم تسلط به زبان فارسی مطرح می کند: «مسلط نبودن کودکان بلوچی به زبان فارسی یکی از مهمترین علل بازماندگی از تحصیل است. آنها با مشقت خودشان را به کلاس دوم و سوم می رسانند، اما بازماندگی از تحصیل از کلاس چهارم و پنجم شروع می شود.»
این بازماندگی از تحصیل به خصوص در دختران منجر به رواج کودک همسری شده و دختران از سنین ۱۲ یا ۱۳ سالگی مجبورند به ازدواج تن دهند، زیرا که زیرساخت برای رشد و اشتغال ندارند. در این زمینه حتی وزارت آموزش و پرورش رژیم نیز اعلام کرد ۲درصد از ۱۴میلیون دانش آموز ایرانی به علت فقر و مشکلات خانوادگی از تحصیل بازمانده اند که بیشترشان دختران هستند.
رئیس شورای روستای ریمدان در منطقه دشتیاری از توابع شهرستان چابهار با اشاره به محرومیت در روستاها گفت: «روستاهای چابهار مملو از نخبگان هستند، اما دختران این روستاها تا پایه پنجم درس می خوانند و بر اثر نبود مدرسه راهنمایی درس را رها کرده وخانه نشین می شوند.»
وی گفت: «در روستای ریمدان دلمراد در سال جاری مدرسه راهنمایی دخترانه دایرشده که هیچگونه امکانات ندارد؛ دانش آموزان در محوطه باز با گرد و خاک درس می خوانند و هیچگونه امکانات نظیر سرویس بهداشتی و آب آشامیدنی و وسایل سرمایشی و برق در این مکان نیست…
«برخی از خانواده ها دخترانشان کلاس پنجم را که پشت سر می‌گذارند دیگر اجازه نمی دهند که در مقاطع بالاتر درس بخوانند، برای اینکه در روستاها مدرسه وجود ندارد و دانش‌آموزان دختر باید به روستاهای اطراف بروند.» (سایت حکومتی چهار بهاران – ۹ آبان ۱۳۹۷)
نیاز مبرم برای بازسازی و مقاوم سازی مدارس
مدیرکل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان در مورد مدرسه های مناطق سیل زده گفت بر اساس تحقیقات میدانی، ۵۶ مدرسه که قبلاً هم در نوبت تخریب و بازسازی بوده‌اند حالا باید به سرعت تخریب شوند.
بر اساس برآورد سرپرست اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس رژیم، در سیستان و بلوچستان از مجموع ۱۸هزار و ۹۵۴ کلاس درس در این استان ۱۰هزار و ۵۲۸ کلاس درس نیازمند تخریب، بازسازی و مقاوم سازی است.
در سیستان و بلوچستان، کودکان باید درکپر درس بخوانند و از فشارهای ناشی از عدم وجود امکانات تحصیلی دست از درس خواندن می کشند و در برابر حوادث طبیعی هیچ دفاعی ندارند.
در قرن بیست و یکم کودکان ایرانی از سیستان و بلوچستان تا کردستان وآذربایجان و گیلان محروم از امکانات تحصیلی هستند که در نهایت منجر به ترک تحصیل شان می شود و این درحالی است که روز چهارشنبه ۲ بهمن ۹۸ وزیر آموزش و پرورش رژیم برای باسازی مدارس سوریه اعلام آمادگی کرده است.
بازماندگی از تحصیل با سیل مضاعف شده
مدیر یک مدرسه می گوید: «یک هفته است که مدارس تعطیل شده، مدرسه‌ها را آب برداشته و معلم ها راهی برای آمدن به روستا ندارند. سالهاست که از خرابی جاده‌ها می‌گوییم، سال هاست که داد زده ایم روستاهایمان در بستر رودخانه هستند و زیرساخت‌ها برای سیل فراهم است، اما کوگوش شنوا؟»
او می‌گوید: «مهدکودک بچه‌های وانان پر از آب شده، وسایل بازی‌شان را آب برده و دیوارهایش نم زده، نمی‌دانم دیگر چه زمانی زندگی‌هایمان به روال عادی برمی‌گردد. (کمپین فعالین بلوچ – ۲۸ دی ۱۳۹۸)
اکنون با توجه به سیلی که وارد کلاسهای خشت و گلی شده، دانش آموزان از همان تحصیل نیم بند ابتدایی هم محروم شده اند و کلاسهای گلی را هم دیگر ندارند.
رژیم ملایان شهرها و روستاهای ایران را در مقابل حوادث طبیعی، بی دفاع گذاشته و درآمد و ثروت کشور را برای سرکوب مردم و کشتار و جنگ افروزی در منطقه مصرف می کند. تخریب محیط زیست در حاکمیت ملایان، ابعاد سیل را فاجعه بارتر کرده و هیچ کمک موثری هم از سوی دولت صورت نمی گیرد. سیستم امدادی ملی، که مخصوص بحرانهای طبیعی بوده و در همه کشورها یکی از الزامات خدماتی است، در ایران تحت حاکمیت آخوندها جایی ندارد.
