لوئیزا کاپتیو (۲۸ اکتبر ۱۸۷۹- ۱۰ آوریل ۱۹۲۲) از جمله زنان پیشرو و بیباک اهل پورتوریکو بود که بهعنوان سازماندهندهی کارگری، نویسندهی فمینیست، و مدافع سرسخت حقوق زنان و کارگران شناخته میشود. او یکی از نخستین زنانی در قاره آمریکا بود که بهصورت علنی از برابری جنسیتی و عدالت اجتماعی دفاع کرد. کاپتیو نهتنها با اندیشههای انقلابیاش، بلکه با شکستن هنجارهای اجتماعی—از جمله پوشیدن شلوار در انظار عمومی، که پیش از او سابقه نداشت—مرزها را درنوردید.
او فعالیت حرفهایاش را بهعنوان “بلندخوان” در کارخانههای سیگار آغاز کرد؛ جایی که کارگران را با ادبیات، سیاست و حقوق صنفی آشنا میکرد. مشارکت فعال او در فدراسیون آزاد کارگران جایگاهش را بهعنوان یکی از چهرههای کلیدی جنبش کارگری پورتوریکو تثبیت کرد. کاپتیو نقش مؤثری در سازماندهی اعتصابها، مطالبه دستمزد عادلانه، و بهبود شرایط کاری ایفا کرد—و همزمان از حق رأی زنان، کنترل بارداری، و آموزش عمومی دفاع میکرد.
کاپتیو نویسندهای پرکار نیز بود. آثارش آمیزهای از فلسفه آنارشیستی و باورهای فمینیستی بودند. اثر برجستهی او با عنوان نظر من درباره آزادیها، حقوق و وظایف زنان، بهعنوان یکی از متون پایهای فمینیسم در حوزه کارائیب شناخته میشود.
میراث لوئیزا کاپتیو همچنان زنده است. او نماد مقاومت رادیکال و کنشگری تقاطعی است. راه را برای نسلهای آیندهی فمینیستهای لاتین و رهبران کارگری هموار کرد و نشان داد که عدالت اجتماعی مرز نمیشناسد و زن یا مرد نمیشناسد.
