نابینایی غزل رنجکش پس از تیراندازی نیروهای امنیتی به چشم او
امروز در هفتاد و چهارمین روز قیام ایران، دانشجویان و معترضان ایرانی با یک زن جوان نابینا شده توسط نیروهای امنیتی در بندرعباس، جنوب ایران، به صورت نمادین همبستگی کردند. زن جوان غزل رنجکش، #غزل_رنجکش، دانشجوی حقوق بود. او در ۲۴ آبان ۱۴۰۱ هنگامی که با مادرش به خانه باز می گشت از ناحیه چشم مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
چند ساعت پس از عمل، او در اینستاگرام داستان خود را توضیح داد: «من فقط بعد از ۴ساعت سر کلاس بودن و ۹ ساعت سرکار بودن داشتم برمی گشتم خونه تا استراحت کنم… آخرین تصویری که چشم راستم ثبت کرد؛ لبخند اون شخص موقع شلیک کردن بود…
اونی که منو زد نمیدونست من ضدگلوله ام، نمیدونست روح و جسم من فراتر از اینه که با دیدن تفنگ تو دستش دلم بلرزه عقب بکشم تا مبادا تیر به مادرم بخوره…!
نه؛ من غزل، کسی ام که وقتی از درد چشمم نفسم بالا نمیومد؛ تنها جمله هایی که از دهنم بیرون اومد این بود:
-مامان تیر خوردی، حالت خوبه؟»
ساچمه های متعدد کره چشم، پلک و بخشی از صورت او را نابود کردند. در پانوشت این استوری، غزل نوشت: «ساچمه ها از چشم من بعد از یه عمل جراحی ۳ ساعته خارج شدن، و پلکم با جراحی پلاستیک ترمیم شده؛ حدود ۵۲ بخیه رو چشم راستم هست؛ و دیگه بینایی نداره، چون شبکیه کاملاً آسیب دیده، امکان پیوند قرنیه وجود نداره…»
کاربران رسانه های اجتماعی همدردی، همبستگی و حمایت خود را از غزل رنجکش ابراز کردند که برای حفاظت از مادرش خود را سپر او کرد.
دانشجویان دانشگاه هنر تهران و مسافران مترو با اقدامات نمادین با غزل رنجکش اعلام همبستگی کردند که برخی تصاویر آن در زیر آمده است:
صدها معترض چشمان خود را از دست داده اند
غزال یکی از صدها معترض است که توسط نیروهای امنیتی نابینا شده است.
روز جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، جمعی از ۱۴۰چشم پزشک در ایران نامه ای به رئیس کل نظام پزشکی نوشتند. پزشکان هشدار دادند بسیاری از افرادی که در مراکز درمانی تحت درمان قرار گرفته اند، بینایی یک یا دو چشم خود را به دلیل اصابت گلوله و پینت بال به چشم خود از دست داده‌اند.
نیلوفر آقایی، ماما، ماه گذشته در جریان اعتراضات پزشکان در مقابل ساختمان سازمان نظام پزشکی از ناحیه چشم هدف گلوله قرار گرفت.
نیویورک تایمز روز ۲۸ آبان ۱۴۰۱ به گفته پزشکان و مراکز پزشکی، صدها قربانی از اواسط سپتامبر از سوی نیروهای امنیتی ایران متحمل جراحات شدید چشمی شده اند. «از جمله جبران ناپذیرترین آثار تلاش‌های دولت برای سرکوب قیام، کورکردن افراد شرکت‌کننده در آن بوده است. در سراسر ایران، تعداد زیادی از معترضان در حالی که چشمانشان ساچمه های فلزی و گلوله های لاستیکی که نیروهای امنیتی برای متفرق کردن جمعیت شلیک می کنند، پاره شده به بیمارستان ها رفته اند.
«ابعاد کامل صدمات در ایران تا حد زیادی با قطع اینترنت در آنجا پنهان مانده است. اما شواهد پزشکی که توسط پزشکان، معترضان، اعضای خانواده بیماران و گروه‌های حقوق بشر به تایمز داده شد، نشان داد که بخش‌های چشم پزشکی در بیمارستان‌ها با صدها قربانی که از ناحیه چشم مجروح شده اند، لبریز می باشد. گزارش‌های شاهدان عینی و بیش از ۸۰صفحه سوابق پزشکی از چندین بیمارستان و کلینیک نشان می‌دهند که طیف وسیعی از صدمات شامل شبکیه‌های مثله شده، اعصاب بینایی قطع شده و عنبیه سوراخ‌شده است.»
همزمان با ۱۶روز فعالیت برای رفع خشونت علیه زنان، کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران به این وسیله توجه خود را به نقض حقوق صدها معترض ایرانی که دچار آسیب های چشمی شده اند جلب می کند. حق تمامیت جسمانی آنها با اقدامات بیش از حد قهرآمیز نیروهای امنیتی در ایران نقض شده است.
صدمات چشمی به دلیل اثرات منفی متعدد بر سلامت جسمی و روانی، موقعیت کاری و محیط خانوادگی قربانیان، پیامدهای بسیاری بر زندگی مصدومان دارد.
ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل و هیأت حقیقت یاب می خواهیم این موارد را بررسی کرده و عاملان آن را به دست عدالت بسپارند.
