در روز حقوق بشر، مردم ایران، به ویژه زنان شجاع ایران، به جهان چشم دوخته اند تا به ارزش‌های دموکراتیک خود عمل کنند و اقداماتی معنادار اتخاذ کنند.
در روز حقوق بشر، این فراخوانی است به دولت‌های دموکراتیک تا از ارزش‌های دموکراتیکی که بشریت به قیمت جان‌های بی‌شمار به دست آورده است، دفاع کنند. بیایید کارزار یک ساله ترویج و به رسمیت شناختن هفتاد و پنجمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر را با حمایت از ابتدایی ترین حقوق انسانی مردم شجاع ایران، زن و مرد، پیر و جوان، بلوچ، کرد، ترک، عرب و فارس آغاز کنیم که در چنگال رژیمی سفاک گرفتار هستند.
تنها در سه ماه گذشته، رژیم آخوندی جان حداقل ۷۰۰معترضی را گرفته است که خواستار استفاده از حقوق بنیادین خود مصرح در اعلامیه جهانی حقوق بشر بودند. اما رژیم آنها را از حق حیات محروم کرد، همان اولین حقی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر قید شده است.
دیروز ۱۷آذر، رژیم ملایان محسن شکاری را اعدام کرد. او تنها ۲۳سال داشت فقط به این دلیل که جرأت کرد علیه حکومت ستمکار آخوندها اعتراض کند. او اولین معترضی بود که اعدام شد. قوه قضاییه آخوندها همین حکم را برای حداقل ۳۹نفر دیگر صادر کرده است. مسعود ستایشی، سخنگوی قوه قضائیه، احکام صادره را اقدامی پیشگیرانه برای عبرت گرفتن معترضان اعلام کرد.
محسن شکاری در حالی به اعدام محکوم شد که به وکیل دسترسی نداشت و محاکمه او یک محاکمه بدوی و مختصر بود.
هیچ یک از متهمان «افساد فی الارض» و «محاربه» محاکمه عادلانه یا دسترسی به وکالت قانونی مناسب نداشته اند. در برخی موارد، از دو جلسه محاکمه، تنها یک جلسه تشکیل شد و بدون تشکیل مجدد دادگاه، حکم اعدام صادر شده است.
مقاومت ایران اسامی حداقل ۵۸۰معترض را که به دست پاسداران جنایتکار خامنه ای در خیابان ها کشته شده اند، به دست آورده و تأیید کرده است. این فهرست شامل اسامی حداقل ۶۱ زن و ۶۵ کودک می باشد. حداقل ۲۸معترض در زیر شکنجه کشته شده اند.
هزاران نفر دیگر در زندان‌ها در زیر شکنجه به سر می‌برند تا به جرائمی که مرتکب نشده‌اند اعتراف کنند.
رژیم آشکارا از خشونت جنسی علیه زنانی که دستگیر می کنند استفاده می نماید. اخیراً گزارشی مبنی بر دستگیری یک فعال دانشجویی در خیابان به دست ما رسیده است. او را داخل خودروی نیروی انتظامی انداختند. ماموران دست و پای او را به ماشین بستند و بلافاصله پس از دستگیری قبل از رسیدن به زندان به او تجاوز کردند. آرمیتا عباسی بارها مورد تجاوز گروهی قرار گرفت. و البته تجاوزات جنسی به زنان محدود نمی شود.
از جنایات بی شماری است که مخفیانه و بدون اینکه کسی مطلع شود انجام می شوند تنها چند گزارش معدود به رسانه‌ها درز می کنند. دولت های دموکراتیک باید در مقابل این بربریت بایستند.
روش های مورد استفاده نیروهای سرکوبگر در خیابان ها برای دستگیری معترضان و سرکوب اعتراضات، بدون هیچ استثنایی، ناقض قوانین بین المللی هستند.
آنها به دبیرستان ها حمله می کنند و دانش آموزان را به خاطر پاره کردن عکس های خمینی و خامنه ای از کتاب های درسی شان وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار می دهند. در دهها مورد، چنین حملاتی منجر به مرگ دختران نوجوان شده است.
ناپدیدسازی های اجباری و ربودن زنان و مردان جوان از خانه و خوابگاه امری رایج است.
آنها از سلاح های به اصطلاح غیرمرگبار مانند باتوم و تفنگ های ساچمه ای چنان وحشیانه استفاده می کنند که منجر به مرگ معترضان بی دفاع می شود. حداقل 15 زن در میان 40 نفر که با ضربات باتوم کشته شده اند، وجود دارند. ده ها نفر به دلیل شلیک با تفنگ های ساچمه ای از فاصله نزدیک جان خود را از دست داده اند. صدها نفر به دلیل اصابت ساچمه به چشمان شان، بینایی خود را از دست داده اند.
گزارش های اخیر نشان می دهند که نیروهای امنیتی عمداً به صورت، سینه و اندام تناسلی زنان شلیک می کنند.
مأموران به اصطلاح امنیتی رژیم دستجمعی به زنان و مردان جوان در خیابان ها حمله می کنند و آنها را تا حد مرگ کتک می زنند. و بی‌رویه به خانه‌ها و ماشین‌های مردم تیراندازی می‌کنند، کودکان را کور می‌کنند و زنانی را که حتی در تظاهرات حضور نداشتند، می‌کشند.
آنها اجساد کشته شدگان را می‌ربایند، مخفیانه در نقاط دوردست دفن می‌کنند و روی قبرها را بتن می گیرند تا شواهد جنایاتشان را پنهان کنند یا مبالغ هنگفتی از خانواده‌ها برای پس دادن پیکر عزیزانشان اخاذی می کنند. حتی وقتی جنازه را پس می دهند به خانواده ها اجازه برگزاری مراسم عزاداری نمی دهند.
در یک کلام، رژیم آخوندی عملاً تمامی موارد نقض حقوق بنیادین بشر و قوانین بین المللی را برای خود به قانون تبدیل کرده و در یک روال عام به طور گسترده در سراسر کشور آنها را اعمال می کند. در فقدان تدابیر مشخص برای توقف چنین جنایاتی، رژیم در 43 سال گذشته به روش های ضدبشری خود ادامه داده است. وضعیت ایران یادآور محلات یهودی هااست که نازی ها در آنجا آتش به اختیار بودند.
رژیم یک جوان را به جرم مجروح کردن یکی از عوامل بسیج در جریان اعتراضات اعدام می کند. اما دریغ از اینکه حتی یک نفر را به خاطر کشتن یکی از حداقل 700 معترض و یا کسانی که در زندان ها تا حد مرگ مورد تجاوز و شکنجه قرار گرفته اند، محاکمه کند.
رژیم ملایان بدون مجازات این جنایات علیه بشریت را در ایران در چهار دهه گذشته تداوم بخشیده است. آنها آشکارا اعلام کرده اند که با هیأت حقیقت یاب مستقل بین المللی که توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در اجلاس ویژه 24 نوامبر تصویب شد، همکاری نخواهند کرد.
همانطور که جهان دموکراتیک در حمایت از اوکراین در برابر تجاوز روسیه متحد است، آنها باید علیه رژیم پلید حاکم بر ایران که تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی است، هم دست به اقدام عملی بزنند.
مذاکره با رژیمی که کودکان را می کشد دیگر قابل توجیه نیست. معامله و رابطه با رژیمی که جوانان معترض را در زندان شکنجه می کند، دیگر توجیه بر نمی ندارد.
جهان دموکراتیک باید موضعی قاطع در برابر رژیم پلید و قرون وسطایی ملایان در ایران اتخاذ کند. جامعه جهانی باید در کنار مردم ایران و خواست آنها برای یک جمهوری آزاد و دموکراتیک و احترام به حقوق بشر، بایستد. آنها باید حق مردم ایران را برای دفاع از خود در برابر چنین رژیم ظالم و ضدبشری به رسمیت بشناسند.
شورای امنیت سازمان ملل باید قطعنامه های خود در مورد ایران را دوباره فعال کند. همچنین باید در یک دادگاه بین المللی خامنه ای، رئیسی و بقیه سران رژیم آخوندی را محاکمه و به خاطر جنایاتشان مورد حسابرسی قرار دهد.
دولت های دموکراتیک باید سفرای خود را از ایران فرا بخوانند، سفارتخانه های رژیم را در کشورهای خود تعطیل کنند و دیپلمات ها و عوامل آنها را از خاک خود اخراج کنند. آنها باید سپاه پاسداران را در تمامیت آن وارد لیست تروریستی کنند.
در روز حقوق بشر، مردم ایران، به ویژه زنان شجاع ایران، به جهان چشم دوخته اند تا به ارزش‌های دموکراتیک خود عمل کنند و اقداماتی معنادار اتخاذ کنند.
