گرامیداشت یک سالگرد تاریخی
تظاهرات جهانی ایرانیان علیه اعدام و دیکتاتوری-روز ۳۰ فروردین ۱۴۰۴، به مناسبت سالگرد شهادت اعضای سازمان مجاهدین خلق و سازمان چریک های فدایی خلق ایران در ۳۰ فروردین ۱۳۵۱ و ۱۳۵۴ توسط رژیم شاه، ایرانیان در بیش از پانزده شهر در چهار قاره جهان گردهم آمدند.
این تظاهرات که در شهرهای مختلف جهان از جمله آمستردام، پاریس، برلین، کلن، استکهلم، بخارست، واشنگتن، تورنتو، ونکوور، سیدنی و برن برگزار شد، پیامی روشن و واحد داشت: «نه به شاه، نه به شیخ.»
صدای پیشتاز زنان
در این میان، حضور زنان در این تظاهرات بسیار برجسته و چشمگیر بود. در آمستردام، نهال، به نمایندگی از زنان جوان ایرانی، سخنانی پرشور ایراد کرد و گفت: «ما آمده‌ایم تا فریاد تاریخ میهن عزیزمان ایران باشیم. از هیچ تلاش و کوششی تا سرنگونی حکومت آخوندی کوتاهی نخواهیم کرد.»
شرکت‌کنندگان خواهان یک جمهوری دموکراتیک آزاد مبتنی بر جدایی دین از دولت برای آینده ایران بودند و با اشاره به گذشته، تأکید کردند که ملت ایران نه بازگشت به سلطنت را می‌پذیرد و نه استمرار حاکمیت مذهبی را.
حضور چشمگیر زنان ایرانی از نسل‌های مختلف، بار دیگر نشان داد که زنان در قلب مقاومت مردم ایران علیه ظلم و دیکتاتوری قرار دارند.
همبستگی با مردم ایران
خانم دورین روکماکر، نماینده پارلمان اروپا از هلند، نیز در تجمع آمستردام حضور یافت و با ابراز همبستگی با مردم ایران، از مبارزات آن‌ها برای آزادی و عدالت حمایت کرد.
در پاریس، خانم دومینیک آتیاس، رئیس هیأت مدیره بنیاد وکلای اروپا، نیز در جمع تظاهرکنندگان حاضر شد و با سخنرانی خود حمایت کامل خود را از مقاومت زنان ایرانی اعلام نمود. او که اخیرا نشان لژیون دونور فرانسه را دریافت کرده، با یادآوری خطر اعدام و سرکوب سیستماتیک علیه زنان در ایران، تأکید کرد که صدای زنان ایران باید شنیده شود.
در سوئیس نیز پروفسور کریستین پرگو، استاد افتخاری دانشگاه ژنو، به جمع تظاهرکنندگان پیوست و همبستگی اکادمیک و انسانی خود را با مردم و زنان ایران اعلام نمود.
در شهرهای آمریکا و کانادا نیز زنانی از نسل‌های مختلف با در دست داشتن تصاویر جان‌باختگان و پلاکاردهایی با مضمون «نه به شاه، نه به آخوند» خواهان پایان دیکتاتوری و آغاز دوره‌ای نوین از دموکراسی شدند.
نه شاه، نه شیخ
خانم مریم رجوی در پیامی خطاب به این تجمعات جهانی گفت: «نه شاه، نه شیخ پیروز باد انقلاب دموکراتیک مردم ایران! با این‌همه خونی که در دوران سیاه سلطنت و ولایت بر زمین ریخته شده، نه بازگشت به گذشته متصور است؛ نه درجا زدن در حال.
جامعه ایران و پیشتازانش به‌سوی آینده پرشکوهی بر اساس آزادی، برابری و دموکراسی در حرکت‌اند و قیمت آن را هر چه باشد، خواهند پرداخت. مردم ایران به چیزی کمتر از سرنگونی دیکتاتوری دینی و برقراری جمهوری دمکراتیک، رضایت نمی‌دهند؛ یک ایران آزاد و غیراتمی با جدایی دین از دولت و برنامه ۱۰ماده‌یی مقاومت ایران.»
بازتاب جهانی مقاومت و امید
این گردهمایی‌ها، علاوه بر بزرگداشت شهیدان، نمادی از تداوم مقاومت مردم ایران در برابر استبداد بود. پیامی که از این تجمعات جهانی شنیده شد، واضح بود: ملت ایران عزم راسخ برای دفن دیکتاتوری در هر شکل آن دارد — و در این مسیر، تنها نیست.
