روز سه‌شنبه، دوم اردیبهشت ۱۴۰۴، شماری از خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، بار دیگر با برگزاری تجمع اعتراضی در برابر زندان اوین، نسبت به صدور احکام اعدام، قطع تماس تلفنی و اعمال محدودیت‌های بانکی برای زندانیان اعتراض کردند. این تجمع که برای چندمین هفته پیاپی برگزار شد، بازتابی از نگرانی عمیق خانواده‌ها نسبت به وضعیت عزیزانشان در زندان‌های رژیم ایران بود.
خانواده های زندانیان سیاسی حاضر در این تجمع، با در دست داشتن تصاویر فرزندان خود و پلاکاردهایی با شعارهایی چون «نه به اعدام» و «لغو حکم اعدام»، خواستار توقف اجرای احکام مرگ، پایان فشارهای امنیتی و بازگرداندن حقوق اولیه زندانیان از جمله حق تماس تلفنی و استفاده از کارت‌های بانکی شدند.
بنابر گزارش‌ها، زندانیان سیاسی پویا قبادی، شاهرخ دانشورکار، وحید بنی‌عامریان، محمد تقوی و بابک علیپور، پس از مقاومت در برابر انتقال به زندان قزل‌حصار، با محدودیت‌های گسترده‌ای مواجه شده‌اند. این فشارها شامل قطع کامل تماس تلفنی، مسدود شدن حساب‌های بانکی و تهدید به خشونت فیزیکی از سوی نیروهای گارد زندان می باشد.
همزمان با این اعتراض‌ها، زندانیان سیاسی در ۴۰ زندان سراسر کشور در قالب کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این کارزار، که اکنون وارد شصت‌وپنجمین هفته خود شده، در اعتراض به تداوم و افزایش احکام اعدام در ایران شکل گرفته است.
در بیانیه اخیر این کارزار، زندانیان اعتصاب‌کننده به اعدام «جنایتکارانه» حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، و پیوستن زندان بهبهان به این حرکت اعتراضی، اشاره کرده و هشدار دادند:
این حجم از کشتار زندانیان و اجرای بی‌وقفه احکام اعدام در ایران، نشانه‌ای روشن از وحشت ساختار قدرت از خیزش‌های مردمی و اعتراضات اجتماعی است. سکوت جامعه جهانی در برابر این جنایات، مشارکت در آنهاست. ما خواهان اقدامات عملی و مؤثر نهادهای حقوق بشری برای توقف این اعدام‌های غیرانسانی هستیم.
