تونی موریسون (۱۸ فوریه ۱۹۳۱ – ۵ اوت ۲۰۱۹)
تونی موریسون، که با نام واقعی کلوی آردلیا وُفورد در 18 فوریه 1931 در لورن، اوهایو به دنیا آمد، نویسنده‌ای تأثیرگذار و ویراستار آمریکایی بود که آثارش ادبیات آفریقایی-آمریکایی را بازتعریف کرد. او به خاطر داستان‌سرایی قدرتمند خود شناخته می‌شود و در آثارش پیچیدگی‌های نژاد، هویت و تجربه آفریقایی-آمریکایی را بررسی کرد و به یکی از مهم‌ترین صداها در ادبیات معاصر آمریکایی تبدیل شد.
اولین رمان او، چشم‌های آبی (1970)، مسائل نژاد و استانداردهای زیبایی را بررسی کرد و باعث شد هم مورد انتقاد قرار گیرد و هم تحسین شود. آثار بعدی مانند سولا (1973) و آهنگ سلیمان (1977) جایگاه او را به عنوان یکی از مهم‌ترین نویسندگان در ادبیات معاصر تثبیت کرد. اما این رمان محبوبه (1987) بود که او را به دریافت جایزه پولیتزر در ادبیات در سال 1988 رساند و بعداً به یک اثر نمادین در ادبیات آمریکایی تبدیل شد. این رمان که میراث تراژیک برده‌داری را بررسی می‌کند، به فیلمی با بازی اوپرا وینفری تبدیل شد.
در سال 1993، تونی موریسون اولین زن آفریقایی-آمریکایی شد که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. آکادمی سوئد از «نیروی بصیرتی» او و بررسی «یکی از جنبه‌های اساسی واقعیت آمریکایی» تمجید کرد. در سخنرانی پذیرش این جایزه، موریسون بر قدرت زبان تأکید کرد و گفت: «ما می‌میریم. شاید این معنای زندگی باشد. اما ما زبان را می‌سازیم. شاید این معیار زندگی ما باشد.»
علاوه بر دستاوردهای ادبی، موریسون پیشگام صنعت نشر نیز بود و به عنوان اولین ویراستار ارشد زن آفریقایی-آمریکایی در انتشارات رندوم هاوس مشغول به کار شد. در این نقش، او به بسیاری از نویسندگان آفریقایی-آمریکایی کمک کرد تا در صحنه ادبیات آمریکایی شناخته شوند و تأثیری ماندگار بر صنعت نشر گذاشت.
نفوذ موریسون فراتر از کتاب‌هایش است. آثار او همچنان با خوانندگان و محققان در حال بازتاب است و بحث‌هایی درباره تاریخ، هویت، نژاد و انسانیت برانگیخته است. به عنوان یکی از پر افتخارترین و شناخته‌شده‌ترین نویسندگان آمریکایی، میراث او در هر دو دستاورد ادبی و نقشش در پیشبرد صدای نویسندگان آفریقایی-آمریکایی ریشه دارد.
