۲۷ ژانویه روز گرامیداشت هولوکاست یکی از هولناکترین جنایاتی است که در تاریخ بشر رخ داده است. در این جنایت بی سابقه، ۶ میلیون یهودی از سراسر اروپا جمع آوری شدند و در اردوگاههای مرگ در آلمان و لهستان در کوره های آدم سوزی سوختند.
«آشویتس» از مهمترین اردوگاههای مرگ در دوران نازیسم هیتلری بود که بخشی از هولوکاست درآن به وقوع پیوست. هولوکاست به مفهوم سوزانده شدن همه می باشد.
بزرگترین جنایت علیه بشریت پس از جنگ جهانی دوم
در اینجا می خواهیم به بزرگترین جنایت قرن پس از جنگ جهانی دوم اشاره کنیم که طی آن دست کم ۳۰هزار زندانی سیاسی، در زندانهای قرون وسطایی ملایان حاکم بر ایران قتل عام شدند. در این قتل عام، زنان و مردانی به دار کشیده شدند که تنها گناهشان این بود که مثل خمینی فکر نمی کردند.
این کشتار با فتوای خمینی شروع شد و به اعدام ۳۰ هزار انسان انجامید. این حکمی بود که راه را برای فجیع ترین جنایت بازکرد. یک نسل کشی و کشتار دسته جمعی.
این فصل یکی از ظالمانه ترین و سیاهترین سالهای تاریخ مردم ایران و یک جنایت دولتی است، زیرا که برای پنهان کردن این جنایت عظیم در پوشش قانون، هیئت های مرگ تشکیل داده بودند تا وانمود کنند افراد محاکمه داشته اند، اما ۳۰هزار نفر بدون هیچ حمایت قانونی از سوی دولت یا وزارت دادگستری رژیم خمینی کشته شدند.
مصطفی پورمحمدی یکی از اعضای هیئت مرگ درکشتار سال ۶۷ در ۷مرداد ۹۸ گفت، «ما افتخار می کنیم که این افراد را کشتیم.»
پورمحمدی نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین بود.
کشتار و تجاوز به دختران دانش آموز و کودکان
۴۷۷ کودک و نوجوان کمتر از ۱۸سال، در بین تیرباران شدگان بودندکه شامل دو کودک ۱۱ساله و سه کودک ۱۲ساله می شد.
تجاوز به زنان و دختران گوشه دیگری از جنایات زندانهای خمینی در سال ۶۷ است.
نسرین شجاعی هنگام دستگیری ۱۳ ساله بود. او به جرم اینکه هوادار مجاهدین است بازداشت شد و در ۱۹ سالگی قبل از اعدام مورد تجاوز قرار گرفت.
یکی از اعضای هیئت مرگ به آیت الله منتظری در تاریخ ۲۴ مرداد ۶۷ می گوید:
ما ملاحظه افراد زیر ۱۸سال را کردیم، در حالی که اغلب زندانیانی که حلق‌آویز شدند دانش‌آموز بودند. یعنی هنگام دستگیری سن شان بیش از ۱۶،۱۵یا ۱۷سال نبود.
نوجوانانی که از ابتدای دهه شصت با دنیایی رؤیا و آرزو، از مدرسه به اتاقهای بازجویی رفتند و بعد از ۷سال شکنجه، حلق‌آویز شدند. لیلا حاجیان، سهیلا حمیدی، رؤیا خسروی، مهری درخشان‌نیا، سهیلا شمس، سودابه رضازاده، مهتاب فیروزی، فرحناز مصلحی، پروین باقری در شمار قتل عام شدگان ۶۷ می باشند.
زندانی سیاسی، طیبه خسرو آبادی فلج مادرزاد و محکومیتش هم تمام شده بود. او از قتل عام شدگان ۶۷ بود.
اکنون ۳۱ سال از این قتل عام می گذرد و جهان هنوز از ابعاد این جنایت آگاه نیست ، اما حاکمان ایرانی در ابعاد وسیعتری همچنان به کشتار ادامه می دهند.
خانم ماریا کاندیدا آلمیدا، معاون دادستان كل پرتغال و دادستان كل سابق اين كشور، نسبت به فراخوان خانم مریم رجوی برای دادخواهی قربانیان قتل عام سال ۶۷ و محاکمه آمران و عاملان آن، طی نامه ای نوشت: «به عنوان یک متخصص حقوق و کسی که در بالاترین سطح سیستم قضایی در کشور خود کار کرده است، از بی عملی و سکوت جامعه جهانی نسبت به اعدام ناحق ۳۰هزار مرد و زن و حتی کودک، بسیار شوکه و عصبانی هستم.»
خانم اینگرید بتانکور،کاندید ریاست جمهوری و گروگان سابق در کلمبیا، طی سخنانی در حمایت از جنبش دادخواهی برای قتل عام شدگان سال ۶۷گفت، «تنها راه این است که جهان را فرا بخوانیم به این که آن چه را که از ما گرفته اند، یعنی عدالت، به ما بازگردانند. باید از سازمان ملل بخواهیم نقش خود را ایفا کند. سازمان ملل ارگانی به نام کمیساریای عالی حقوق بشر دارد. باید ازکمیساریای عالی حقوق بشر بخواهیم که یک تحقیق مستقل را آغاز کند.»
قتل عامی مستمر در ایران
مسببین این جنایت علیه بشریت کماکان در بالاترین مناصب دولتی هستند و همچنان به جنایتهای خود ادامه می دهند.
آخوند ابراهیم رئیسی جانشین دادستان وقت، از نفرات اصلی هیأت مرگ در سال ۶۷ به شمار می رفت. او اکنون رئیس قوه قضائیه رژیم ملایان است.
علیرضا آوایی، وزیر دادگستری رژیم، در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، از اعضای هیأت مرگ در زندان های دزفول و اهواز بود.
مصطفی پور محمدی، از اعضای هیأت مرگ در سال ۶۷، وزیر دادگستری سابق و مشاورکنونی رئیس قوه قضائیه می باشد. قرار داشتن این افراد در بالاترین مناصب به منزله استمرار جنایت علیه بشریت است.
در جریان قیام آبان ماه سال ۹۸ آخوندهای حاکم بر ایران تنها به علت اعتراض مردم نسبت به گرانی بنزین بیش از ۱۵۰۰ تن را قتل عام کردند که ۴۰۰تن از کشته شدگان زنان بودند. مینا شیخی زنی که بر بام خانه اش مورد اصابت گلوله پاسداران قرار گرفت. گلنار صمصمامی هنگام بازگشت از محل کار به خانه توسط تک تیراندازها در خیابان، هدف گلوله مأموران قرار گرفت و پس از ساعاتی جان باخت.
آذر میرزاپور پرستار بود. وی در مسیر بازگشت به خانه کشته شد. او مادر ۴ فرزند بود. نیکتا اسفندانی دختری ۱۴ ساله در خیابان ستارخان تهران با گلوله ماموران امنیتی گلویش سوارخ شد. این کشتار یکی از وحشتناک ترین جنایات قرن ۲۱ است.
مقاومت ایران، تاکنون بارها از ملل متحد و اتحادیه اروپا خواستار اقدام فوری و اعزام هیأت های حقیقت یاب به ایران جهت تحقیق حول این جنایت بزرگ علیه بشریت و بازدید از زندانها و آزادی زندانیان شده است.
در آخرین جنایت حکومتی، شلیک موشک به هواپیمای اوکراینی توسط سپاه بود که طی آن همه ۱۷۶ سرنشین و خدمه هواپیما از جمله ۸۱ زن و ۱۵ کودک قربانی شدند.
به برگهای دفتر جنایت های دیکتاتوری مذهبی علیه بشریت، تا روزی که این رژیم برسر قدرت است، کماکان افزوده می شود.
