در هفته‌های اخیر، تعدادی از زندانیان سیاسی و فعالان محبوس در زندان اوین، در اعتراض به بدرفتاری‌های مسئولان و شرایط غیرانسانی خود، دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این افراد که بسیاری از آن‌ها به دلیل فعالیتهای خود محکوم شده‌اند، در اعتراض به عدم رعایت حقوق اساسی، فقدان دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و ممنوعیت ملاقات با خانواده‌های خود دست به این اعتراضات زده‌اند. سه نمونه شامل سروناز احمدی، پریوش مسلمی و حورا نیکبخت می‌شود که همگی خواستار رعایت حقوق قانونی خود به‌عنوان زندانی هستند.
اعتصاب غذای سروناز احمدی به خاطر مرخصی درمانی
سروناز احمدی، فعال حقوق کودکان، از روز شنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۳، در اعتراض به مخالفت مقامات رژیم با درخواست او برای مرخصی استعلاجی، دست به اعتصاب غذا زده است. احمدی که دوران محکومیت خود را در زندان اوین تهران سپری می‌کند، از مشکلات عصبی و روانی رنج می‌برد. علیرغم توصیه پزشکان مبنی بر نیاز او به رسیدگی های پزشکی در خارج از زندان، مسئولین زندان اوین از اعطای مرخصی درمانی به او خودداری کرده‌اند. احمدی در اعتراض به این موضوع، مصرف داروهای خود را نیز متوقف کرده و این موضوع وضعیت سلامتی او را وخیم‌تر کرده است.
خانواده احمدی نگرانی خود را از وخامت حال او ابراز کرده‌اند و اشاره کرده‌اند که وی پیشتر در زندان دچار حمله شده و به بیمارستان منتقل شده است. پزشکان مشکوک به صرع بودند و توصیه کردند که خانم احمدی نیاز به مراقبت‌های پزشکی مناسب در خارج از زندان دارد. علاوه بر این، او از تأخیر در رساندن داروهای ضروری به او شکایت کرده است چرا که این امر به وخامت بیماری‌اش افزوده است.
سروناز احمدی در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، در آستانه روز جهانی کارگر، به همراه سایر فعالان مدنی در منزل محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، بازداشت شد. او به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» به شش سال حبس محکوم شد که در نهایت حکم او به سه سال و شش ماه تقلیل یافت.
اعتصاب غذای پریوش مسلمی در اعتراض به محدودیت ارتباطی
پریوش مسلمی، دیگر زندانی سیاسی در اوین، از روز سه‌شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۳، در اعتراض به عدم امکان تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، دست به اعتصاب غذا زده است.
پریوش مسلمی که در تیرماه ۱۴۰۳ بازداشت شده بود، اعتراض خود را به عدم امکان برقراری تماس با فرزندانش که از قزوین و همسرش که از استان مازندران برای ملاقات به زندان آمده بودند، ابراز کرده است. با وجود وعده ملاقات، مسئولین زندان در آخرین لحظات از این اقدام جلوگیری کردند.
پریوش مسلمی، متولد ۱۳۵۷، به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «اهانت به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» محکوم شده است. او در اسفندماه سال گذشته، همزمان با سالگرد فوت مهسا امینی، نیز بازداشت و مدتی بعد با قرار وثیقه آزاد شده بود. دادگاه انقلاب تهران در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۳ او را به دو سال حبس برای اجتماع و تبانی، یک سال حبس برای اهانت به رهبری و هشت ماه حبس برای تبلیغ علیه نظام محکوم کرد.
اعتصاب غذای حورا نیکبخت برای حق تماس با خانواده
حورا نیکبخت، زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین، از روز شنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۳، در اعتراض به محدودیت‌های اعمال‌شده در برقراری تماس‌های تلفنی و ملاقات با خانواده‌اش، دست به اعتصاب غذا زده است. نیکبخت پیشتر با انتشار نامه‌ای به خارج از زندان، از نحوه برخورد با زنان در «جمهوری اسلامی» انتقاد کرده بود. پس از این اقدام، او برای یک ماه از حق تماس و ملاقات با خانواده محروم شد و در اعتراض به این محرومیت‌ها، دست به اعتصاب غذا زده و در مقابل دفتر افسر نگهبانی زندان تحصن کرده است.
نیکبخت که در خردادماه ۱۴۰۳ بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شده بود، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اهانت به رهبری» به یک سال حبس محکوم شد.
پرونده‌های سروناز احمدی، پریوش مسلمی و حورا نیکبخت نشان‌دهنده چالش‌های پیش‌روی زندانیان سیاسی در ایران است، به‌ویژه زنانی که به عنوان فعالان اجتماعی به دنبال تغییرات هستند. اعتصاب غذای این زندانیان نه‌تنها توجه‌ها را به پرونده‌های شخصی آن‌ها جلب می‌کند، بلکه نقدی گسترده‌تر بر نحوه رفتار رژیم ایران با مخالفان است. این زندانیان بدون دسترسی به فرآیندهای عادلانه قانونی، مراقبت‌های پزشکی یا امکان ملاقات با خانواده، همچنان به مبارزه علیه بی‌عدالتی‌های نظام‌مند ادامه می‌دهند.
