روز سه‌شنبه ۸ مهر ۱۴۰۴، زندانیان در ۵۲ زندان با اعتصاب غذا ضداعدام علیه موج گسترده اعدام‌ها و در اعتراض به صدور احکام مرگ، خواستار لغو مجازات اعدام شدند. همزمان خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و فعالان علیه مجازات اعدام در خیابان ها اقدامات اعتراضی خود را در همبستگی با کارزار سه شنبه های نه به اعدام اجرا کردند.
کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این هفته در حالی شکل گرفت که طی روزهای اخیر، اخبار تکان‌دهنده‌ای از زندان‌های ایران منتشر شده است؛ از جمله مرگ سمیه رشیدی، زندانی سیاسی در زندان قرچک به دلیل محرومیت از درمان، اعدام بهمن چوبی اصل، صدور حکم اعدام برای حامد ولیدی و نیما شاهی، و تأیید حکم اعدام پیمان فرح‌آور.
در تجمعات این هفته روز سه شنبه ۸ مهرماه، خانواده‌ها شعارهایی همچون «زندانیان سیاسی را آزاد کنید»، «نه به احکام ظالمانه اعدام» و «لغو حکم اعدام» سر دادند؛ شعارهایی که بازتابی از مقاومت خانواده ها و مطالبه جدی جامعه برای پایان دادن به چرخه خشونت و مرگ است.
از ابتدای شکل‌گیری کارزار، خانواده‌های زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام نقشی تعیین‌کننده ایفا کرده‌اند. حضور مادران، پدران، همسران و فرزندان در تجمعات اعتراضی، به این کارزار بعدی انسانی و عاطفی بخشیده است.
اعتراضات این هفته بار دیگر به خیابان‌های شهرهای مختلف کشیده شد. شهروندان در تهران، کرج، مشهد، سنندج، شیراز، اهواز، رفسنجان، گنبدکاووس، قوچان، نطنز، نجف‌آباد، کنگاور، دلیجان، اهر، درگز، برازجان و صومعه‌سرا با وجود فضای امنیتی، شعارهای ضد اعدام سر دادند و خیابان‌ها را به صحنه اعتراض علیه سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت بدل کردند. استمرار و گسترش این حرکت نشان می‌دهد جنبش اجتماعی علیه اعدام در ایران همچنان رو به رشد است.
