وانگاری ماآتای (۱۹۴۰–۲۰۱۱) یک فعال پیشگام کنیایی بود که میراث او از طریق فعالیتهای محیطزیستی و سیاسیاش همچنان زنده است. او به عنوان یک مدافع سرسخت توسعه پایدار، دموکراسی و حقوق زنان شناخته میشود و بیشتر برای تأسیس جنبش کمربند سبز، یک سازمان غیردولتی که به کاشت درختان و مبارزه با تخریب محیط زیست میپردازد، مشهور است. تلاشهای او نه تنها چشمانداز کنیا را تغییر داد بلکه او را به نماد جهانی برای فعالیتهای محیطزیستی و توانمندسازی زنان تبدیل کرد.
وانگاری ماآتای در سال ۱۹۴۰ در روستای ایهیت، کنیا به دنیا آمد و مسیر تحصیلی او بیسابقه بود. به عنوان یکی از دریافتکنندگان بورسیه هوایی کندی، او در ایالات متحده تحصیل کرد و از دانشگاههای Mount St. Scholastica College و دانشگاه پیتسبورگ مدرک گرفت و سپس به عنوان اولین زن در شرق و مرکز آفریقا، دکترای خود را از دانشگاه نایروبی دریافت کرد. دستاوردهای علمی او پایهگذار فعالیتهای اجتماعیاش شد.
در سال ۱۹۷۷، ماآتای جنبش کمربند سبز را تأسیس کرد که به مشکل جدی تخریب محیطزیست در کنیا پرداخته و همزمان حقوق زنان را به عنوان بخشی از راهحل ترویج میکرد. از طریق این ابتکار، ماآتای به زنان روستایی کمک کرد تا در کاشت درختان مشارکت کنند و زندگیهای پایدار ایجاد کنند. رویکرد نوآورانه او در مقابله با مشکلات محیطزیستی باعث شد که در سال ۲۰۰۴ برنده جایزه صلح نوبل شود و نخستین زن آفریقایی باشد که این افتخار را کسب کرد. او برای “مشارکت در توسعه پایدار، دموکراسی و صلح” مورد تقدیر قرار گرفت.

فراتر از فعالیتهای محیطزیستی، وانگاری ماآتای گامهای قابل توجهی در عرصه سیاست برداشت. او به عنوان نماینده پارلمان کنیا انتخاب شد و بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ به عنوان معاون وزیر محیطزیست و منابع طبیعی در دولت رئیسجمهور موی کیباکی خدمت کرد. فعالیتهای سیاسی او همچنین شامل ایستادگی در برابر رژیم سرکوبگر کنیا بود که اقدامات شجاعانهاش توجه بینالمللی را به مشکلات سیاسی این کشور جلب کرد.
وانگاری ماآتای علاوه بر فعالیتهای محیطزیستی، به عنوان یک استاد و نویسنده چندین کتاب، در تفکر در مورد اکولوژی، توسعه و جنسیت همچنین فرهنگها و مذاهب آفریقایی نیز مشارکت داشت. از طریق کارهایش، او الهامبخش بسیاری از افراد در مبارزه برای حقوق دموکراتیک و بهبود وضعیت زنان بود.
وانگاری ماآتای در سال ۲۰۱۱ پس از مبارزه با سرطان درگذشت، اما میراث او همچنان زنده است. تلاشهای او به عنوان یک فعال، استاد و رهبر همچنان الهامبخش نسلهای آینده برای دفاع از صلح، پایداری محیطزیستی و توانمندسازی زنان است.