در سحرگاه روز سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۴، سه زن در میان حداقل ۱۰ زندانی بودند که در زندان وکیلآباد مشهد به دار آویخته شدند.
پنج تن از قربانیان، زندانیان عقیدتی سنی بودند که ۹ سال را در حبس سپری کرده بودند. چهار تن از قربانیان – از جمله دو زن – به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند. یک زن دیگر که به اتهام قتل در زندان بهسر میبرد، در همین روز به دار آویخته شد.
تا لحظه انتشار این خبر، اجرای این حکم از سوی رسانههای داخلی رژیم ایران یا منابع رسمی تأیید نشده است.
با اجرای حکم اعدام این سه زن، شمار زنان اعدام شده در ایران در سال ۲۰۲۵ به ۱۱ نفر رسید.
عفو بین الملل در گزارش سالانه ۲۰۲۴ خود اعلام کرد که بیش از ۶۴درصد اعدام های اجرا شده در جهان در ایران به وقوع پیوسته اند.
ایران، رکورددار اعدام زنان در جهان
براساس اطلاعات ثبت شده توسط کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، از سال ۱۳۸۶ تاکنون، حداقل ۲۷۴ زن در ایران اعدام شده اند.
تعداد زنانی که طی سال گذشته در ایران اعدام شدند به شدت افزایش یافت.
زنانی که به دست رژیم ملایان اعدام می شوند اکثرا خود قربانی خشونت خانگی و قوانین تبعیض آمیز خانواده هستند و بسیاری از آنها در دفاع از خود اقدام می کنند.
در سال ۲۰۲۴ حداقل ۳۴ زن در ایران اعدام شدند که ۲۳ تن از آنها از زمان روی کار آمدن پزشکیان بوده است. رژیم آخوندی طی سال ۲۰۲۴ بیش از ۱۰۰۰ زندانی را اعدام کرد.
در سال ۱۴۰۳ شمسی، ۳۸ زن در ایران اعدام شدند که نسبت به سال قبل ۹۰درصد افزایش نشان می دهد.
مقایسه آماری اعدام زنان در ایران
طی ۸ سال از سال ۲۰۱۳ تا سال ۲۰۲۰ حداقل ۱۲۰ زن در ایران اعدام شدند. در این سالها، میانگین سالانه اعدام زنان ۱۵تن بود. به این ترتیب، در سال ۲۰۲۴ که ۳۴ زن اعدام شده اند، تعداد اعدام زنان بیش از دو برابر این میانگین شده و افزایش نگرانکننده ای را نشان می دهد.
از زمان روی کار آمدن رئیسی در سال ۲۰۲۱ تعداد اعدام ها از جمله اعدام زنان رو به افزایش گذاشت و سیر صعودی طی کرد. با مرگ رئيسی در ۱۹ مه ۲۰۲۳ و روی کار آمدن پزشکیان در اوت ۲۰۲۳، این سیر صعودی با شتاب بیشتر ادامه یافت.
بعد از مرگ رئیسی، به طور متوسط در هر ماه ۳.۳ زن اعدام شده اند. پزشکیان در ۱۷مهر ۱۴۰۳ صریحاً از اعدامها دفاع کرد. در صورتی که در ۳۴ ماه دوران ریاست جمهوری رئیسی، با اعدام ۶۳ زن، میانگین اعدام زنان در هر ماه به ۱.۸۵ تن بالغ می شد.
این موضوع بیش از پیش اثبات میکند که فارغ از اینکه چه کسی در ریاستجمهوری رژیم ملایان باشد، حقوق مردم ایران، به ویژه زنان، همچنان پایمال میشود.