دومینیک آتیاس، رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی، رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو
متن سخنرانی خانم دومینیک آتیاس در کنفرانس روز جهانی زن ۲۰۲۴ در پاریس را در ادامه می خوانید.
سال گذشته ما در بروکسل بودیم. امروز در پاریس در کنار زنان شورای ملی مقاومت ایران هستیم. ۳۶۵روز مبارزه، قطره‌یی از دریا برای این زنان که بیش از ۴۰ سال است برای عدالت، آزادی برای زنان و مردم ایران می‌جنگند. بیش از ۴۰ سال تبعید، مبارزات خستگی‌ناپذیر برای چند نسل از زنان ایرانی که خواستار عدالت برای 30 هزار اعدام‌شده در سال۱۳۶۷ هستند، خواهان آزادی برای خواهرانشان که در ایران مانده‌اند، آزادی این دختران و زنان جوان که در بردگی به‌سر می‌برند، آزادی برای دخترکانی محروم از مدرسه و مجبور به ازدواج. خواهرانشان از داخل کشور نیز به آنها ملحق شده‌اند و فریاد می‌زنند «زن، زندگی، آزادی!». «زن، مقاومت، آزادی!» شعار زنان شورای ملی مقاومت ایران است.
این فریاد طنینی است که سالیان طولانی و دیوارهای زندان‌ها را در می‌نوردد. گوش کنید! به مریم اکبری‌منفرد گوش کنید! آیا می‌شنوید که از اعماق سیاه‌چال فریاد می‌زند «مقاومت!». در ۳۰دسامبر۲۰۲۳، او پانزدهمین سال حبس خود را آغاز کرد. او ۳۱ساله بود که دستگیر شد، اکنون ۴۶سال دارد. او در نیمه‌شب ۲۹دسامبر۲۰۰۹ به زندان شوم اوین منتقل شد، بدون این‌که بتواند با سه دختر خود خداحافظی کند. او فقط به‌دلیل عدالت‌خواهی برای چهار برادر و خواهرش زندانی شد که در دهة۸۰ با خونسردی تمام در جریان قتل‌عام۱۳۶۷ توسط رژیم آخوندی اعدام شده بودند.
برای کسانی که نمی‌دانند، یکی از جلادان آن زمان، گوش کنید و اسمش را به‌خاطر بسپارید، ابراهیم رئیسی بود که امروز رئیس‌جمهور حکومت اسلامی در ایران است. شرم بر سازمان ملل که این قاتل را پذیرفت! شرم بر رهبران غربی که دستان خونین این ظالم را فشردند!
خدا می‌داند چند زن دیگر در ایران با چنین سرنوشتی دست به‌گریبانند و با این حال تسلیم این رژیم آدمکش نمی‌شوند و سر خم نمی‌کنند. خدا می‌داند چه تعدادی از شما، دختران و زنان مقاومت ایران در فرانسه و سراسر جهان، آسایش خود و زندگی خانوادگی‌تان را فدا کرده‌اید برای آرمانی که زندگی خود را وقف آن کرده‌اید تا حکومت مردم بر مردم و آزادی خلق ایران را به‌ارمغان بیاورید. شما نه شاه می‌خواهید نه شیخ.
شما وارثان ایرانی با قدمت چند هزار ساله هستید که در آن زنان همواره با استبداد مبارزه کرده‌اند. شما دنباله‌رو راه زنانی هستید که از جمله در سال۱۹۰۶، بیش از یک قرن پیش، در آغاز انقلاب مشروطه، مسلحانه به خیابان‌ها آمدند تا با ستمگر زمان خودشان مبارزه کنند. شما با شجاعت و تجددخواهی مبارزه می‌کنید و در کنار شما مردان روشنفکری هستند که من به آنها نیز درود می‌فرستم. شما این شهامت و تجددخواهی قابل ستایش را داشتید که یک زن را به‌عنوان رهبر خود انتخاب کنید، خانم مریم رجوی که سال‌هاست برابری زن و مرد را در ایرانی مدرن ترویج می‌کند.
او مدت‌های مدیدی است برگرداندن زنان را به جایگاهی که شایسته‌اش هستند ترویج می‌کند. خانم رجوی، شما این کار را در تبعید انجام دادید، با قرار دادن زنان در رأس تمام امور جنبشتان.
رضا شاه با زنان ایرانی بدرفتاری کرد تا آنها را مجبور به کشف حجاب کنند. آخوندها هم همین کار را می‌کنند تا آنها را مجبور به داشتن حجاب بکنند. این همان جستجوی ابدی و عبث مردان برای اعمال قدرت خود بر زنان است.
امروز آخوندها به خود می‌لرزند، آنها دیگر نمی‌دانند چگونه شمشیری را مهار کنند که شما زنان ایرانی تبلور آن هستید و تمامیت حکومتشان را از میان برخواهد داشت. آنها ۳۰۰۰۰ نفر از سازمان مجاهدین را در سال۱۳۶۷ قتل‌عام کردند. در طول همة این سالیان هم ادامه دادند، مانند سال۱۳۹۸ که در آتش‌گشودن به تظاهرات مسالمت‌آمیز تردیدی به خود راه ندادند و ۱۵۰۰تظاهرکنندة زن و مرد را کشتند؛ اما نتوانستند شما را به سکوت وادارند.
اکنون آنها در حال آزمایش ترفندی جدید هستند. آخرین اختراع رژیم آخوندها، محاکمة کسانی است که بیش از ۳۰سال در تبعید بوده‌اند و تقریباً نیمی از آنها زن هستند. اتهام آنها دشمنی با خداست که مستحق بدترین مجازات‌هاست. این، ضرب‌المثل عامیانه‌یی را برایم تداعی می‌کند که می‌گوید «آن‌چه زن بخواهد، خدا هم می‌خواهد». از آنجایی که آنها به خدا استناد می‌کنند، خوب است این ضرب‌المثل را به آنها یادآوری کنیم.
این محاکمه‌ها جوک شومی هستند که مقصود واضح آن بی‌اعتبار کردن مقاومت ایران و اعضای آن در چشم کشورها و نهادهای اروپایی است، با حساب باز کردن روی احکامی که لابد به‌زودی صادر خواهند شد. این خیلی حقیر شمردن رهبران اروپایی ما است که فکر کنیم می‌شود آنها را به این راحتی آلت‌دست قرار داد. با این کار، آخوندها فقط خودشان را برای باری دیگر بی‌اعتبار می‌کنند، خود را به‌سخره می‌گیرند، به‌امید رو در رو شدن با قدرت تسلیم‌ناپذیر زنان ایرانی. تا کجا این رژیم به‌حضیض ذلت کشیده شده است؟
خانم رجوی، یازده سال پیش در سالگرد روز جهانی زن سخنانی ایراد کردید که در اینجا من از شما نقل می‌کنم: «هزاران زن شکنجه شدند، هزاران زن اعدام شدند، اما سر خم نکردند». امروز هم به‌همین گواهی می‌دهیم. در مواجهه با دنیای غرب ترسو، زنان ایرانی به‌تنهایی در مقابل دشمن در داخل کشور ایستاده‌اند. هیچ شکنجه، هیچ دیوار زندان و حتی مرگ نمی‌تواند آنها را وادار به تسلیم بکند. آنها می‌دانند که پیروز خواهند شد. فردا، پس‌فردا، یک سال بعد یا بیشتر، هر چه باشد، پیروزی آنها حتمی است؛ و تا پیروزی، تا روز پیروزی، در کنارشان خواهیم بود تا فریاد سر دهیم: «زن، مقاومت و آزادی».
