ماهنامه اکتبر ۲۰۲۲ –دستگیری و شکنجه زنان در ایران را متوقف کنید
ضرب و شتم منجر به مرگ، دستگیری، آدمربایی، و شکنجه زنان جوان در ایران را متوقف کنید
فراخوان بین المللی برای اقدام فوری و اقدامات عملی جهت پایان دادن به شکنجه و بدرفتاری با زنان و جوانان ایران به خاطر اعتراض مسالمت آمیز
آنها به قدری شجاع بوده اند که حالا جهان به ستایش آنها زبان باز کرده است، به ستایش مردم ایران و به طور خاص زنان شجاع آنها. حتی کسانی که به طور معمول در مورد حقوق بشر در ایران سکوت می کنند، از جمله شورای امنیت ملل متحد و هفت کشور صنعتی جهان و …. هر کس موضعی می گیرد و اعلام حمایتی می کند.
اما حمایت در کلام کافی نیست. رژیم ملایان حداقل ۵۳۰ معترض را تاکنون کشته و بیش از ۲۵هزار تن را بازداشت کرده است.
به رغم سرکوب گسترده و وحشیانه، زنان و جوانان ایران جنبش اعتراضی را طی ۵۰ روز گذشته، در هر روز و هر ساعت به قیمت جان، سلامتی و آزادی شان پیش برده اند. آنها باید شکنجه و انواع بدرفتاری ها از جمله تجاوزهای مکرر و حبس در زندان های متراکم و کثیف، بدون غذای کافی و محدودیت تماس با خانواده شان را تحمل کنند.
آخوندها برای خلاصی از دست مخالفانشان حتی چند زندان را به آتش کشیدند از جمله زندان مخوف اوین در ۲۳مهر ماه ۱۴۰۱.
دختران دبیرستانی به خاطر پاره کردن عکس خمینی و خامنه ای از کتاب های درسی شان و یا سر دادن شعارهای ضدحکومتی، در مدارس به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. چند تن از آنها به دلیل شدت جراحات و خونریزی داخلی جان باختند.
رژیم از سلاحهای به اصطلاح غیرمرگبار برای کشتن معترضین استفاده می کند. دهها زن و مرد جوان در اثر ضربات مکرر باتوم به سرشان و تعدادی دیگر به دلیل تعدد اصابت گلوله های ساچمه ای کشته شده اند.
فیلم های زیادی در رسانه های اجتماعی منتشر شده که نشاندهنده رفتار وحشیانه نیروهای امنیتی و انتظامی با معترضین می باشد. برخی شیوه ها سیستماتیک هستند. گروه های بزرگ نیروهای امنیتی و مأموران لباس شخصی یک تک نفر معترض را محاصره کرده و روی زمین می کشند و یا او را در جا در خیابان و در جلوی چشم مردم به قدری مورد ضرب و شتم قرار می دهند تا وادار به تسلیم کنند.
مأموران چندنفره در خیابانها متعرض زنان جوان می شوند و آنها را مورد هتک حرمت قرار می دهند. مزدوران لباس شخصی مخالفان را در روز روشن در خیابان می ربایند. برخی دانشجویان در نیمه های شب وقتی همه خواب هستند از خوابگاه ربوده شده اند. وحشیگری ها و اقدامات غیرقانونی رژیم حاکم در قبال اعتراضات مسالمت آمیز یک فهرست طولانی و ادامه دار است.
و تازه صدور احکام اعدام برای معترضان بازداشت شده شامل نوجوانان و افراد زیر ۱۸سال را هم شروع کرده اند. در این محاکمه های غیرعادلانه متهمان حتی به وکیل هم دسترسی ندارند.
و همه آنچه که می شنویم حمایت های شفاهی است. و زنان و جوانان ایران به حال خود رها شده اند تا وحوش رژیم آنها را از هم بدرند. و این یک فراخوان به جهان و به وجدان های بیدار انسانیت است برای اتخاذ اقدامات مشخص عملی برای متوقف کردن کشتار، خونریزی و قتل عام معترضین ایرانی.
مردم ایران می خواهند حق آنها برای دفاع از خود و مبارزه برای سرنگونی رژیم به رسمیت شناخته شود. حقوق زنان در ایران بدون تغییر رژیم هرگز محقق نخواهند شد. زنان ایران نیازمند اقدامات مشخص همبستگی و حمایت از سراسر جهان می باشند.
آنها می خواهند سفارت های رژیم ایران تعطیل و روابط دیپلوماتیک و اقتصادی با رژیم قطع شوند از جمله فروش تکنولوژی و دانش دیجیتال و فنی قابل استفاده برای سرویس های اطلاعاتی جهت شناسایی و دستگیری معترضین. آنها خواستار اخراج عوامل رژیم آخوندی از کشورها و نیازمند دسترسی آزاد به اینترنت هستند.
گزارش این ماه کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران مروری است بر برخی از شجاعانه ترین حرکت های اعتراضی در ماه اکتبر، با تمرکز بر رفتار وحشیانه با زنان و دختران ایران. تا روشن شود که آنها در پیشبرد مبارزه برای آزادی و برابری با چه موانعی روبرو هستند و چه رنج هایی را متحمل می شوند.
احیای دانشگاه به مثابه سنگر آزادی
دانشجویان در قیامی که از روز ۲۵ شهریور ماه بعد از مرگ مهسا امینی در بیمارستان آغاز شد نقش کلیدی ایفا کرده اند. در این میان نقش و شجاعت دختران دانشجو از جایگاه خاصی برخوردار است.
دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر تهران روز ۱۲ مهرماه، شعار دادند «این دیگه اعتراض نیست شروع انقلابه!»
روز ۱۶ مهر ۱۴۰۱، ابراهیم رئیسی از دانشگاه دخترانه الزهرا بازدید کرد. او با اعتراض شدید دختران دانشجو در این دانشگاه مواجه شد.
زنان جوان شجاع دانشجوی دانشگاه دخترانه الزهرا شعار می دادند: «رئیسی برو گم شو!»، «توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه»، «مهمون قاتل نمیخوایم» و «مرگ بر ستمگر، چه شاه و چه رهبر!» آنها به این ترتیب مراسم ترتیب داده شده از سوی رژیم برای استقبال از رئیسی را خنثی کردند.
در دانشگاه امیرکبیر، دانشجویان در حمایت از نیکا شاکرمی، دختر جوان 17ساله ای که به دلیل شرکت در تظاهرات تهران در روز ۲۹شهریور توسط نیروهای امنیتی شکنجه و کشته شد، شعار می دادند، «نیکای مارو بردند جنازه اش و آوردن!»
دانشجویان در دانشگاه ملی شعار می دادند: «خونین تمام ایران، از کردستان تا تهران!»
روز ۲۶ مهرماه ۱۴۰۱، دانشجویان دانشگاه علامه تهران در مقابل یکی از مقامات رژیم دست به اعتراض زده و وی را مجبور به خروج کردند. علی بهادری جهرمی سخنگوی دولت رئیسی قرار بود روز سه شنبه در جمع دانشجویان سخنرانی کند. اما دانشجویان دانشگاه علامه او را «بی شرف» خطاب کرده و شعار می‌دادند: «علف هرز نمی خوایم، مهمون قاتل نمی خوایم!»
دانشجویان دانشگاه علامه که اکثراً دختر بودند شعار می دادند: «تفنگ، تانک، مسلسل دیگر اثر ندارد، به مادرم بگویید دیگر دختر ندارد!»
روز ۲ آبان ۱۴۰۱، دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر در تهران علیه حضور سخنگوی دولت رئیسی، بهادر جهرمی که برای اجرای نمایش گفتگو و پرسش و پاسخ به این دانشگاه رفته بود، دست به اعتراض زدند. دانشجویان شعار می دادند «امسال سال خونه- سیدعلی سرنگونه»، «سیستم فاسد نمی خوایم، مهمون قاتل نمی خوایم»، «سخنگو برو گمشو!» و دهها شعار ضدحکومتی دیگر.
به این ترتیب دانشجویان خواجه نصیر سخنگوی دولت را مجبور کردند دانشگاه را ترک کند.
اذعان مقامات حکومتی به دستگیری های گسترده دانشجویان، دانش آموزان و جوانان
در یک سند خیلی محرمانه که به دست مقاومت ایران رسیده است، فرمانده کل سپاه پاسداران به ولی فقیه رژیم گزارش داده است که در دو هفته اول قیام ۲۰۴۴۵نفر دستگیر شده اند.
حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران در این گزارش می گوید که نیروهای سپاه پاسداران ۹۶۵۴نفر و نیروی انتظامی ۹۵۴۵تن را در این مدت دستگیر کرده اند. وزارت اطلاعات ۱۲۴۶نفر را بازداشت کرده است.
بنا بر این گزارش ۴۲درصد از بازداشت شدگان زیر ۲۰سال سن داشته اند. سلامی در این گزارش تاکید می کند که تعدادی از دستگیرشدگان اعضای «سازماندهی شده» سازمان مجاهدین خلق هستند.
سایت حکومتی اعتماد آنلاین روز ۳۰مهر ۱۴۰۱ نوشت: «دسـت‌کم فقط در استان تهران ۵ تا ۶هزار نفر در اعتراضهای خیابانی یک ماهه گذشته بازداشت شده‌اند.» سایت حکومتی خبر فوری نیز در تاریخ ۲۹مهر نوشت: «دستکم در کل کشور بیش از ۲۰هزار نفر در ناآرامی‌های اخیر دستگیر شده‌اند.»
محسنی اژه ای، رئیس قوه قضائیه رژیم، به قضات خود گفت از «دلسوزی بی جا» و صدور «احکام ضعیف» خودداری کنند.
وزیر آموزش و پرورش رژیم اذعان کرد که آنها دانش آموزان زیر ۱۸سال را بازداشت کرده اند ولی از ذکر تعداد آنها خودداری کرد. او گفت آنها را برای اصلاح به مراکز اصلاح و تربیت و روان شناسی ارجاع داده اند. (سایت حکومتی سیاست – ۱۹ مهر ۱۴۰۱)
سیدجلال حسینی، معاون سیاسی سازمان بسیج سپاه پاسداران اظهار داشت: ۷۰ درصد دستگیرشدگان در جریان (اعتراضات اخیر) جوانان زیر ۲۰ سال بودند. آنها از زنان و دختران (در اعتراضات) بسیار استفاده کرده اند.» (سایت حکومتی آفتاب نیوز – ۲۸ مهر ۱۴۰۱)
فرمانده نیروی انتظامی استان قم نیز در نشست خبری ۱۹مهرماه ۱۴۰۱ اذعان کرد: «سن ۶۰ درصد از بازداشت شدگان در اعتراضات قم بین ۱۵ تا ۲۲ سال است. (سایت حکومتی آخرین خبر – ۱۹مهر ۱۴۰۱)
علیرضا بیگی، عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس رژیم در مصاحبه ای با سایت حکومتی عصر ایران به بازداشت ۳۶۰ زن در میان ۳هزار بازداشتی محبوس در زندان تهران بزرگ (ملقب به فشافویه) اعتراف کرد و گفت ۲۰۰ تن از این بازداشتیان نیز دانش آموزان هستند. احمد علیرضا بیگی گفت اعضای کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس روز ۲۶مهر از زندان فشافویه بازدید داشتند. وی اعتراض کرد که «شرایط زندانی ها شرایط نامتعارفی است.»
محاصره و به دام انداختن دانشجویان در داخل دانشگاه
ماه اکتبر با محاصره دانشگاه ها آغاز شد. روز ۱۰ مهر مأموران امنیتی و لباس شخصی دانشجویان دانشگاه شریف را در پارکینگ دانشگاه به دام انداختند. آنها از مهمات جنگی استفاده کردند و بنا به گزارش رسانه های نیمه رسمی رژیم حداقل ۶۰ دانشجو را دستگیر کرده و با آمبولانس به بازداشتگاه منتقل کردند.
روز قبل در دانشگاه تبریز هم همین کار را کرده بودند. دانشجویان تبریز اما درب دانشگاه را باز کرده و محاصره نیروهای انتظامی را در هم شکستند و اعتراضات خود را به شهر کشاندند.
روز شنبه ۷ آبان، نیروهای سپاه و گارد ویژه رژیم، ساختمان دانشکده فنی تهران و دانشگاه آزاد مشهد را محاصره کردند و اجازه نمی دادند دانشجویان خارج شوند. مردم محل برای کمک به آزادی دانشجویان زندانی در داخل دانشگاه ها به این نقاط شتافتند.
روز یکشنبه ۸ آبان، بعد از هشدار فرمانده کل سپاه در مورد پایان دادن به اعتراضات، نیروهای سرکوبگر رژیم، سپاه، بسیج و عوامل لباس شخصی آشکارا به دانشجویان معترض حمله کردند. آنها در پردیس دانشگاه آزاد واحد شمالی تهران، دانشکده فنی دخترانه سنندج و دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران در گیشا به سوی دانشجویان تیراندازی کردند.
آنها با گاز اشک آور و مهمات جنگی به دانش آموزان حمله کردند اما با مقاومت قاطع روبرو شدند.
ربودن دانشجویان از خوابگاه ها
روز شنبه ۷ آبان سپاه پاسداران و مأموران لباس شخصی که از سرکوب اعتراضات دانشجویان در دانشگاه های سرخورده شدند، به دهها دانشگاه و خوابگاه دانشجویی حمله کردند. آنها با استفاده از تفنگ ساچمه ای، مهمات جنگی و گاز اشک آور دانشجویان و به طور خاص دانشجویان دختر را ربودند. بعداً فیلم های تکاندهنده ای از آدمربایی خشونت آمیز دانشجویان از خوابگاه ها در رسانه های اجتماعی منتشر شدند.
شنبه شب ۷ آبان، مهشید مشعشعی در یک خوابگاه دانشجویی در کرمانشاه ربوده شد و به نقطه نامعلومی منتقل گردید.
یکشنبه شب ۸ آبان مأموران اطلاعات سنندج تلاش کردند برخی دانشجویان دختر را از خوابگاه فرشتگان بربایند که استادان دانشگاه وارد شده و از این اقدام مأموران جلوگیری کردند.
آیدا مرادبیگی، کیمیا جمشیدی و هورا بدیهی از جمله دانشجویان ربوده شده می باشند.
همچنین مأموران اطلاعات رژیم، فاطمه مشهدی عباس، دندانپزشک و دانشیار دانشگاه ملی، را در ۲۷ مهرماه ۱۴۰۱ ربودند که خبر و فیلم این آدمربایی در تاریخ ۳۰ مهرماه منتشر شد.
سرکوب بی رحمانه دختران دانش آموز دبیرستان ها
دختران دبیرستانی به طول خاص در اعتراضات و قیام سراسری فعال بوده اند. آنها در مدارس سراسر ایران به اعتراض برخاستند. برخی در خیابانها اعتراض کردند و شعارهایی علیه علی خامنه ای شعار دادند. آنها شعار دادند «امسال سال خونه، سیدعلی سرنگونه!» و «می جنگیم می میریم، ایرانو پس می گیریم!»
در گوهردشت، دختران دبیرستانی با یکی از مأموران رژیم درگیر شده و با شعارهای «بی شرف، بی شرف» او را مجبور به ترک مدرسه کردند.
رژیم آخوندی نسبت به دختران دانش آموزی که به خود جرأت می دهند علیه رژیم حرف بزنند و از دستورات آنها سر باز بزنند، با نهایت وحشیگری واکنش نشان داد.
در ادامه گزارش هایی در مورد برخی حوادث مهم مربوط به سرکوب دانش آموزان در دبیرستان ها ارائه شده است.
روز ۲۸ شهریور ۱۴۰۱، خودروهای زرهی وارد دبیرستان دخترانه تمدن در بوکان شدند و به دانش آموزان حمله کردند.
در پی اعتراض دانش آموزان دبیرستان دخترانه بیان در مهاباد، مدیر مدرسه، سلطان عیسوی، با نیروهای امنیتی تماس گرفت و از آنها خواست به این مدرسه خصوصی بیایند. در این بین مدیر مدرسه در را قفل کرد و دانش آموزان را در داخل مدرسه زندانی کرد تا اینکه ماموران به آنجا رسیدند و ۲۹دختر را دستگیر کردند.
یک شاهد عینی از دستگیری خشونت آمیز پروانه صالح نیا، دانش آموز کلاس دوازدهم مدرسه ۲۲بهمن خبر داد. مریم قمی، مدیر مدرسه، با اداره اطلاعات تماس گرفت تا بیایند و پروانه را دستگیر کنند. وقتی آمدند به کلاس رفتند و با دستبند و جیغ و فریاد او را بردند و موهایش را می کشیدند. او را به کانون اصلاح و تربیت بردند و به خانواده اش اخطار داده اند که به مدرسه سر نزنند، به کسی خبرندهند و … مدیر مدرسه گفت پروانه نمی تواند ادامه تحصیل بدهد چرا که او را به کانون اصلاح و تربیت منتقل کرده اند.
گزارش ها حاکی از آن هستند که سه دختر بلوچ روز ۱۲ مهر ۱۴۰۱ در پی اعتراض به سرکوب خونین معترضان بلوچ در روز جمعه ۸ مهرماه در زاهدان بازداشت شدند. این سه دختر ۱۵ساله دبیرستانی مریم سالارزهی، معصومه علیزهی و گرگیچ هستند.
روز سه شنبه ۱۹مهرماه ۱۴۰۱ مأموران امنیتی ماندانا نعمتی، دانش آموز پایه یازدهم در مدرسه فرقانی کرج، را بازداشت کردند. ماندانا روی تابلوی سفید کلاس درس شعار ضدحکومتی نوشته بود.
در زمان رسیدن مأموران نیروی انتظامی به مدرسه، مادر ماندانا نیز در آنجا بود که به همراه دخترش دستگیر می شوند. اطلاعی از محل بازداشت این مادر و دختر در دست نیست.
5 دانش آموز دیگر دبیرستانی در سروآباد کردستان روز ۲۰مهرماه ۱۴۰۱ دستگیر شدند. نیروهای اطلاعات سپاه با حمله به دبیرستان دخترانه سمیه، دو دانش آموز ۱۷ساله به نام پروا و شنیا حسینی را دستگیر کردند. آنها همچنین سه پسر ۱۷ ساله به نام اشکان ابراهیمی، آریا مرادی و مبین مرادی را در دبیرستان کاظمی دستگیر کردند.
یک مدیر به دلیل حفاظت از دانش آموزانش دستگیر شد
ماموران امنیتی مدیر یک مدرسه دخترانه در کرج را به دلیل خودداری از تحویل و پاک کردن تصاویر دوربین های مداربسته برای حفاظت از دانش آموزانش که در مدرسه اعتراض کرده بودند، دستگیر کردند. مدیر مدرسه، خانم عقاب نشین، در روز سه شنبه ۱۹مهر ۱۴۰۱ در محل کار دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شد.
اسرا پناهی، ۱۵ساله، به دلیل خونریزی داخلی ناشی از ضرب و شتم جان خود را از دست داد
روز ۲۱ مهر ۱۴۰۱، مأموران لباس شخصی با همکاری مدیر مدرسه عذرا فاتحی به دبیرستان دخترانه شاهد در اردبیل حمله کردند و دانش آموزانی که از شرکت در یک مراسم حکومتی و خواندن سرود «سلام فرمانده» سرباز زده بودند را مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند.
بخشی از دانش آموزان برخلاف خواست خودشان با اتوبوس به مراسم برده شدند ولی در آنجا از خواندن سرود خودداری کردند و به جای آن شعار «مرگ بر دیکتاتور» دادند. بعد از بازگشت اتوبوس به مدرسه، لباس شخصی ها دست به کار شدند و همه دانش آموزان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و ۷ تن از آنها را دستگیر کردند.
دستکم ۱۰ دختر دانش آموز مجروح شدند که برای درمان به بیمارستان فاطمی انتقال یافتند. یکی از آنها اسرا پناهی، ۱۵ساله، بود که به دلیل خونریزی شدید داخلی جان سپرد. یک دانش آموز دیگر که فقط با نام آیتک شناسایی شده در کوما رفت.
رژیم عمو و دائی ها و برادر اسرا را مجبور کرد در تلویزیون ظاهر شده و به دروغ بگویند که او به دلیل بیماری قلبی درگذشته است. بنا به گزارشات، برادر اسرا بعد از اینکه مجبور شد بر خلاف میل خود در تلویزیون ظاهر شود و درباره علت مرگ خواهرش دروغ بگوید، دست به خودکشی زد.
سایر موارد حمله به دبیرستان های دخترانه و دستگیری های خودسرانه
روزنامه نیمه رسمی اعتماد نیز در گزارشی که روز ۲۶مهرماه منتشر شد از قول یک پدر از حمله به مدرسه دخترش در منطقه دو تهران خبر داد. این حمله موجب وحشت دانش آموزان شد و سه تن از آنها متعاقباً به بیمارستان منتقل شدند.
روز پنجشنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۱ مأموران اطلاعات ایرانشهر یک دخترک بلوچ محصل پایه سوم راهنمایی در مدرسه «بنت الهدی صدر» را دستگیر کردند. این دانش آموز دختر ۱۵ساله بلوچ در فضای مجازی از اعتراضات حمایت کرده بود. مدیر مدرسه به مأموران اطلاع داد و آنها دخترک بلوچ را در محل مدرسه دستگیرکردند. از محل بازداشت این دختر هنوز اطلاعی در دست نیست. (سازمان حال وش – اول آبان ۱۴۰۱)
روز یکشنبه اول آبان ۱۴۰۱، شش دختر دبیرستانی پس از چند روز حبس با تودیع وثیقه از زندان آزاد شدند. اسامی این شش دختر عبارت هستند از کیمیا علی مرادی، سندوس یعقوبی، هیرو نوری، الینا رنجبر، رها صبوری و سارا کرمی. این دختران ۱۷ساله در جریان حمله نیروهای انتظامی به دبیرستان شان در جوانرود دستگیر شدند.
اداره اطلاعات کرمانشاه این دختران دانش آموز را در حمله به دبیرستان عفت بازداشت کرد. روز اول آبان، مأموران اداره اطلاعات در پوش تیم صدا و سیمای مرکز استان به دبیرستان دخترانه عفت در جوانرود رفتند. آنها ضمن تهدید دانش آموزان آنها را ناچار به اعتراف تلویزیونی کردند تا بازداشت دوستان خود را تکذیب کنند.
روز ۲ آبان ۱۴۰۱ در تهران، مدیر دبیرستان دخترانه «صدر» دانش‌آموزان را مجبور کرد لباس‌های خود را در بیاورند تا با تفتیش بدنی چک کند آیا تلفن همراه دارند یا خیر. والدین دانش آموزان در مقابل دبیرستان تجمع و اعتراض کردند. گزارش های دیگر حاکی از آن است که مدیر مدرسه دانش آموزان را مورد ضرب و شتم قرار داده و حال برخی از آنها وخیم می باشد.
روز ۳ آبان ۱۴۰۱، مأموران امنیتی یک دانش آموز سوم راهنمایی در ایرانشهر را در کلاس و جلوی چشم همکلاسی هایش به خاطر پاره کردن عکس خمینی از کتاب درسش، مورد ضرب و شتم قرار دادند به حدی که همان روز از شدت جراحات و خونریزی جان سپرد. پارمیس همنوا در دبیرستان پروین اعتصامی تحصیل می کرد.
گزارش ها از اصفهان حاکی از آن است که ده ها دانش آموز، از جمله دختران دبیرستانی در این استان دستگیر شده و به کانون اصلاح و تربیت دولت آباد منتقل شده اند. آنها همراه با کودکانی که از بچگی در فحشا، اعتیاد، فروش مواد مخدر، سرقت و غیره بزرگ شده اند در یک سوله نگهداری می شوند. حداقل ۴۰نفر از نوجوانان حاضردر این محل مبتلا به ایدز هستند.
ناپدیدسازی های قهری و دستگیری های خودسرانه
رسانه های کردی از ربوده شدن دست کم ۵۶دانش آموز در کردستان از جمله ۱۶دانش آموز دختر خبر دادند که اسامی آنها عبارت هستند از آتوسا حسینی ۱۸ساله، هدیه میهامی، ۱۸ساله، راحله جعفری ۱۸ساله، آلان حسینی ۱۶ساله در سنندج; زانا صابری، ۱۷ساله از سقز; دلنیا خانی ۱۷ساله در دهگلان; پروا حسینی، ۱۷ساله و شنیا حسینی ۱۷ساله در سروآباد; آیدا درویش، ۱۷ساله در پاوه; کیمیا علیمرادی ۱۷ساله; الینا رنجبر ۱۷ساله; رها صبوری ۱۷ساله; سارا کرمی ۱۷ساله در جوانرود; الهه مومنی، ۱۶ساله، نیلوفر قاسمی ۱۷ساله; و سارا شیردل ۱۸ساله در ایلام.
وحشیگری بی حد و تعرض به زنان و معترضین
رژیم آخوندی به شکل وحشیانه ای در خیابان ها متعرض زنان شریف ایران می شود و حتی آنها را مورد هتک حرمت قرار می دهد. به این ترتیب، رژیم تلاش می کند از این طریق زنان را بترساند و آنها را مجبور به عقب نشینی از هدایت و پیشتازی در قیام بکند. آنها همین کار را با مردان جوان انجام می دهند و آنها را به طرز فوق العاده خشن و وحشیانه در خیابان ها دستگیر می کند. رژیم همچنین در برخی شهرها تانک مستقر و از هلیکوپتر برای مقابله با قیام مردم ایران استفاده کرده است.
چنین اقداماتی نشاندهنده توسل رژیم به آخرین راه چاره ها در روزهای پایانی حیات خود می باشد.
اواخر مهرماه، یک فیلم کوتاه که در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده بود نشان می داد که گشت ارشاد تبریز با خشونت یک زن را دستگیر و به زور وارد خودروی گشت ارشاد می کنند.
یک ویدئوی دیگر گروهی از مأموران گشت ارشاد و لباس شخصی را نشان می دهد که شبانه حداقل دو زن جوان را مورد تعرض قرار می دهند.
یک ویدئوی سوم دهها گشت موتوری را نشان می دهد که یک زن تنها را احاطه می کنند تا فرماندهانشان بتوانند به او تعرض کنند و در عین حال از دیده شدن توسط مردم و ورود آنها برای کمک جلوگیری کنند.
این شمه‌یی از فاجعه‌یی است که در این ۴۰سال در زندان‌ها در مورد زنان مجاهد و مبارز آزمایش کردند اما شکست خوردند. این روش شناخته شده آخوندها و پاسداران و اطلاعاتی‌ها برای درهم شکستن و به تسلیم کشاندن زنان رزمنده و شورشگر این میهن بوده است.
قتل های خودسرانه و کشتن با باطوم
در عین حال موارد بیشتری از زنان جوانی وجود داشت که به دلیل ضربات جسم سخت و سنگین مثل باطوم به سرشان جان خود را از دست دادند.
به گزارش رسانه های کردی، نگین عبدالملکی، ۲۱ساله اهل قروه، در جریان تظاهرات روز ۱۹ مهر ۱۴۰۱ در همدان به دست نیروهای امنیتی به قتل رسید. آنها با استفاده از باتوم بارها به سر او ضربه وارد کردند. نگین که به شدت مجروح شده بود به خوابگاه دانشگاه صنعتی همدان باز می گردد و در آنجا بر اثر خونریزی شدید جان خود را از دست می دهد.
نگین عبدالملکی دانشجوی رشته مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی همدان بود.
مورد دیگر آرنیکا قائم مقام بود که روز ۳۰ مهر از شدت جراحات در یک بیمارستان تهران جان سپرد.
پست‌های شبکه‌های اجتماعی از مرگ آرنیکا قائم مقام ۱۷ساله در یکی از بیمارستان‌های ارتش در تهران خبر می دهند. وی در اثر ضربات متوالی یک جسم سخت (احتمالاً باتوم) به سر و شکستن یک مهره گردن دچار مرگ مغزی شد. رژیم می گوید او خود را از طبقه چهارم یک ساختمان پرتاب کرد.
این مرگ در پی موارد مشابه نیکا شاکرمی، سارینا اسماعیل زاده و مهسا امینی رخ می دهد که با ضربات متعدد باتوم به سر جان باختند.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران گزارش جداگانه ای درباره این روش قتل های خودسرانه در جریان قیام ایران منتشر خواهد کرد.
همچنین فهرست زنان شهید قیام ایران لیست بلندی است که به زودی منتشر می شود اما چند مورد شایان توجه در این گزارش ماهانه است. اولین مورد مربوط به مونا نقیب ۸ساله است.
روز یکشنبه اول آبان ۱۴۰۱، مأموران وزارت اطلاعات به روی ماشینی که در نزدیکی سراوان در حال حرکت بود آتش گشودند و یک دخترک بلوچ را کشته و دیگری را مجروح کردند.
این دو دخترک بلوچ در یک ماشین سواری پژو ۴۰۵ به مدرسه می رفتند که مأموران امنیتی روی ماشین آنها آتش گشود و گلوله به سر مونا نقیب ۸ساله اصابت کرد. (سازمان حال وش – اول آبان ۱۴۰۱)
همچنین اعلام شد که دکتر پریسا بهمنی، جراح عمومی، بر اثر اصابت گلوله و مجروح شدن در اعتراض پزشکان در تهران روز چهارشنبه ۴ آبان ماه مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح شد و در بیمارستان جان سپرد.
ده ها موتورسوار و مأموران امنیتی به تجمع پزشکان حمله ور شده و به سوی آنها تیراندازی کردند. دکتر بهمنی نیز از جمله مجروحان بود. او روز جمعه ۶ آبان ماه در بیمارستان درگذشت.
فرشته احمدی، ۳۲ ساله و مادر دو فرزند خردسال، روز ۵ آبان ۱۴۰۱ در مهاباد در حالی که در بالکن خانه اش ایستاده بود مورد اصابت گلوله قرار گرفت و جان خود را از دست داد. مأموران امنیتی رژیم ملایان به افرادی که در ماشین یا پشت پنجره ایستاده اند تیراندازی می کنند تا مانع از فیلمبرداری از صحنه های سرکوب وحشیانه معترضین شوند.
پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژه ملل متحد در زمینه وضعیت حقوق بشر در ایران، در جلسه کمیته سوم در سازمان ملل متحد سخنرانی کرد. وی گفت مقامات ایران با سرکوب وحشیانه به اعتراضاتی که از پنج هفته پیش آغاز شده پاسخ دادند و حداقل 215 نفر جان باخته و هزاران نفر از جمله مدافعان حقوق بشر، دانشجویان، وکلا و روزنامه نگاران دستگیر شدند.
وی نسبت به وضعیت زنان در ایران ابراز نگرانی کرد و خواستار تشکیل تحقیقات بین‌المللی در مورد نقض حقوق بشر در ایران شد که منجر به مرگ مهسا امینی گردید و پس از آن موجی از اعتراضات مردمی را برانگیخت.
دکتر رحمان گفت در فقدان هرگونه کانال داخلی که پاسخگو باشد ، جامعه بین المللی مسئولیت دارد تا با اتخاذ اقدامات لازم، به موضوع مصونیت از مجازات نقض حقوق بشر در ایران رسیدگی کند.
