روز سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، در ۶۷مین هفته از کارزار سراسری «سه شنبه های نه به اعدام»، خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و جوانان معترض در برخی از شهرهای ایران با برپایی تجمعات اعتراضی بار دیگر صدای مخالفت خود را با سیاست سرکوب از طریق صدور احکام اعدام بلند کردند.
در تهران، خانواده های زندانیان سیاسی برای چندمین بار مقابل زندان اوین گرد آمدند و با در دست داشتن تصاویر فرزندان‌شان و پلاکاردهایی با شعارهایی نظیر «نه به اعدام» و «لغو فوری حکم اعدام»، خواستار توقف اجرای احکام اعدام شدند. آنها تصاویر زندانیانی چون وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، محمد تقوی سنگدهی، ابوالحسن منتظر، بابک علیپور، اکبر دانشورکار، مهدی حسنی، بهروز احسانی اسلاملو، محمدجواد وفایی ثانی و منوچهر فلاح را در دست داشتند.
خانواده های زندانیان سیاسی هشدار دادند که صدور و اجرای احکام اعدام نه‌تنها ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، بلکه فشار روانی مضاعفی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند.
پنج تن از این زندانیان، شامل بنی‌عامریان، علیپور، قبادی، دانشورکار و تقوی، در آستانه انتقال به زندان قزل‌حصار قرار دارند. همچنین تماس تلفنی و دسترسی بانکی برخی از این زندانیان در هفته‌های اخیر قطع شده، که بر نگرانی خانواده‌ها افزوده است.
این اعتراض‌ها تنها به تهران محدود نشد. در شهرهای رشت، تبریز، اصفهان و سمنان نیز جوانان معترض با در دست داشتن پلاکاردهای مشابهی، حمایت خود را از کارزار «سه شنبه های نه به اعدام» و خواسته لغو فوری احکام اعدام اعلام کردند.
در رشت، تصاویر محمدجواد وفایی ثانی، منوچهر فلاح، شریفه محمدی و متهمان پرونده موسوم به «اکباتان» در دستان جوانان معترض به خیابان‌ها آمد. آنان با پلاکاردهایی که بر آن نوشته شده بود «نه به اعدام»، خواستار توقف این روند شدند.
در اصفهان، جوانان با حضور در خیابان‌ها و حمل پلاکاردهای اعتراضی، خواستار لغو فوری احکام اعدام شدند.
در سمنان نیز جوانان اقدام مشابهی را انجام دادند و شعار دادند: نه به اعدام، نه به سرکوب.
در تبریز، جوانان معترض با پیوستن به کارزار سراسری، خواستار توقف روند اعدام‌ها شدند؛ خواسته‌ای که این روزها به مطالبه‌ای فراگیر در سراسر کشور بدل شده است.
