سه‌شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۴ – گروهی از خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام با برگزاری تجمعی اعتراضی مقابل زندان اوین، خواستار لغو فوری احکام اعدام بستگان خود شدند. این تجمع در حالی برگزار شد که تصاویر شماری از زندانیان سیاسی، از جمله شاهرخ دانشورکار، وحید بنی‌عامریان، ابوالحسن منتظر، مهدی حسنی، محمد تقوی، بهروز احسانی، محمدجواد وفایی ثانی و پویا قبادی، در دست حاضران دیده می‌شد.
معترضان با در دست داشتن دست‌نوشته‌هایی با شعارهایی چون «نه به اعدام» و «لغو فوری حکم اعدام» و همچنین یک بنر بزرگ با همین مضمون، تلاش کردند توجه افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری را به وضعیت نگران‌کننده زندانیان محکوم به اعدام جلب کنند.
این اعتراضات در حالی برگزار شد که در آذرماه ۱۴۰۳، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، شش زندانی سیاسی، از جمله وحید بنی عامریان، پویا قبادی، شاهرخ دانشورکار، ابوالحسن منتظر، بابک علیپور و محمد تقوی را به اعدام، زندان و تبعید محکوم کرده بود.
سازمان عفو بین‌الملل نیز در تاریخ ۴ بهمن ۱۴۰۳ هشدار داده بود که این زندانیان در معرض خطر اجرای حکم اعدام قرار دارند.
تجمعات خانواده های زندانیان سیاسی نشان از اعتراض گسترده به سرکوب و احکام سنگین علیه زندانیان سیاسی در ایران دارد.
رژیم آخوندی از طریق محاکمات ناعادلانه و استفاده ابزاری از مجازات اعدام سعی در حذف مخالفان سیاسی خود و مرعوب کردن جامعه دارد.
تجمع خانواده های زندانیان سیاسی هم‌زمان با شصت‌وسومین هفته‌ی کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» برگزار شد؛ کارزاری که هم‌اکنون در ۳۸ زندان کشور جریان دارد و هدف آن اعتراض مدنی به صدور و اجرای احکام اعدام در ایران است.
۶۳مین هفته کارزار سه شنبه های نه به اعدام
در همین روز، گروهی از زندانیان سیاسی در ادامه اعتصاب‌های هفتگی خود، با امتناع از دریافت غذا به روند افزایش صدور و اجرای احکام اعدام اعتراض کردند. آنان در بیانیه‌ای به مناسبت شصت‌وسومین هفته این کارزار، نسبت به موج جدید اعدام‌ها پس از تعطیلات نوروزی هشدار داده و بر اهمیت قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره نقض گسترده حقوق بشر در ایران تأکید کردند. این بیانیه همچنین از تمدید یک‌ساله مأموریت «گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران» و «هیئت حقیقت‌یاب مستقل» استقبال کرده است.
