زنان زندانی در زندان‌های ایران با بیگاری و کار اجباری، ساعات کاری فراتر از حد قانونی، و شرایط غیرانسانی مواجه هستند. این اعمال نه تنها ناقض کرامت انسانی، بلکه نقض آشکار استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر است که از سوءاستفاده نظام‌مند از زنان در ساختار زندان‌های تحت حاکمیت رژیم ایران حکایت دارد.
بیگاری و کار اجباری فراتر از ساعات قانونی
نامه‌ای از سوی یک زن زندانی، واقعیت تلخ بیگاری و کار اجباری در زندان‌های ایران را افشا می‌کند:
«به‌خاطر مشکلی به زندان افتادم و الان در زندانم. نمی‌دانید چه رفتاری با ما دارند. از ساعت ۵ صبح بیدار می‌کنند و ساعت ۷ صبح ما را به کارخانه‌ای در شهرک صنعتی می‌برند. تا ساعت ۴:۳۰ بعدازظهر سرپا کار می‌کنیم، در حالی که باید ساعت ۳ برگردیم. هر جا هم گفتیم، حتی به قاضی زندان، کسی صدای ما را نمی‌شنود. چرا باید بیشتر از ۸ ساعت در روز کار کنیم؟ کارخانه … است. از بار زدن جعبه‌ها در تریلی گرفته تا هر کار دیگری. چیزی فراتر از ظلم است. فیلم‌های کار در معدن را دیدی؟ یک چیزی بدتر از آن سر ما زندانیان زن می‌آورند.»
این روایت نمونه‌ای روشن از بهره‌کشی روزمره‌ای است که زنان زندانی را بدون دستمزد منصفانه و بدون حق اعتراض مؤثر، مجبور به انجام کار طاقت‌فرسا می‌کند.
نقض صریح استانداردهای بین‌المللی
رفتار با زندانیان زن در ایران، مغایر با تعهدات بین‌المللی رژیم ایران است.
- ماده ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: بر حق هر انسان برای کار منصفانه و شرایط کاری عادلانه تأکید دارد.
- ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: شکنجه و رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع می‌داند.
- قواعد نلسون ماندلا: حداقل استانداردهای بین‌المللی برای رفتار با زندانیان را تعیین می‌کند و بر حفظ کرامت انسانی تأکید دارد.
- ماده ۸ کنوانسیون کار اجباری سازمان بین‌المللی کار: کار اجباری را ممنوع می‌کند.
نقض ساختاری و محرومیت از حق اعتراض
زنان زندانی در ایران نه‌تنها مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند، بلکه از هرگونه سازوکار مؤثر برای پیگیری شکایت و احقاق حق نیز محرومند. گزارش‌های متعدد از بی‌توجهی مسئولان زندان به شکایت‌ها، چرخه‌ای از سرکوب و سکوت را بازتولید کرده است. این وضعیت به تداوم نظام‌مند خشونت علیه زنان دامن می‌زند.
درخواست اقدام فوری
جامعه جهانی باید رژیم ایران را به‌خاطر نقض‌های آشکار حقوق بشر پاسخ‌گو بداند. اقدامات فوری در این زمینه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- انجام تحقیقات مستقل درباره وضعیت زندان‌ها
- واداشتن رژیم به رعایت استانداردهای بین‌المللی در برخورد با زندانیان
- جبران خسارت و فراهم کردن شرایط کاری انسانی برای زندانیان
کرامت انسانی مرزی نمی‌شناسد، و بی‌تفاوتی در برابر چنین جنایت‌هایی خیانت به ارزش‌های جهانی حقوق بشر محسوب می شود.
