در پی اعدام مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اهل ایذه، در بامداد چهارشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ در زندان شیبان اهواز، جمعی از زندانیان بند زنان و بند ۴ مردان در زندان اوین با برگزاری تجمع اعتراضی، خشم و انزجار خود را نسبت به این اعدام ابراز کردند.
خبر اعدام مجاهد کورکور در زمان هواخوری به زندانیان رسید و موجی از خشم در میان آنها برانگیخت. تجمع با یک دقیقه سکوت در گرامیداشت یاد این زندانی سیاسی آغاز شد. زندانیان سپس با نوشتن شعار «نه به اعدام» بر کف هواخوری و بالا بردن دستنوشتههایی با همین مضمون، دست به اعتراض زدند.
آنها در ادامه، شعارهایی صریح و قاطع علیه مجازات اعدام و علیه رژیم آخوندی، سر دادند. از جمله اینکه: «قسم به خون یاران، ایستادهایم تا پایان»؛ «جمهوری اعدامی نابود باید گردد»؛ «سر برود، جان برود، آزادی هرگز نرود!»؛ «همصدا همپیمان، تا لغو حکم اعدام، ایستادهایم تا پایان!»
تحصن زنان زندانی سیاسی در ۷۲مین سهشنبه اعتراضی
یک روز پیش از این تجمع، در روز سهشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۴، زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین همزمان با هفتاد و دومین هفته از کارزار «سهشنبههای نه به اعدام»، با برگزاری تحصن و سر دادن شعارهای اعتراضی، مخالفت خود را با مجازات اعدام ابراز داشتند.
آنها با صدای بلند شعار می دادند: «این آخرین پیامه – اعدام کنی قیامه» و «دیکتاتوری جنایت – مرگ بر این ولایت»
اعدام مجاهد کورکور
مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اهل ایذه، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بازداشت شده بود. او در دوران بازداشت تحت شکنجههای شدید قرار گرفت و سپس بدون بهرهمندی از روند دادرسی عادلانه و در پی محاکمهای کوتاه، به اعدام محکوم شد.
رژیم به دروغ او را متهم به قتل کیان پیرفلک کرد، در حالی که پدر و مادر کیان هرگز این اتهام را قبول نکرده و گفتند که مأموران نیروی انتظامی رژیم بودند که به سمت خودروی آنها شلیک کرده و موجب قتل کیان شدند.
حکم مجاهد کورکور در بامداد ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ همزمان با روز تولد کیان پیرفلک در زندان شیبان اهواز به اجرا درآمد.