روز چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳، پرستاران در شهرهای مختلف ایران به اعتراضات خود ادامه دادند و نارضایتی اقتصادی و اجتماعی فزاینده‌ای را که در میان کادر درمانی ایران وجود دارد، به نمایش گذاشتند.
این اعتراضات که از روز شنبه، ۱۲ آبان ۱۴۰۳ دوباره آغاز شده است، نشان‌دهنده‌ی افزایش ناامیدی و نارضایتی نسبت به ناتوانی دولت در پاسخگویی به مطالبات دیرینه پرستاران است.
در یزد، پرستاران در چندین بیمارستان، از جمله بیمارستان‌های صدوقی، رهنما و افشار، به اعتراضات خود ادامه دادند و خواستار بهبود دستمزدها و شرایط کاری بهتر شدند.
اعتصاب پرستاران باعث اختلال شدید در عملکرد بیمارستان‌ها شده و گزارش‌ها حاکی از آن است که تنها اقدامات اورژانسی در حال انجام است و مراقبت‌های روتین از بیماران مختل شده است.
پرستاران با سر دادن شعارهایی نظیر «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه» و «تعرفهٔ ما کجاست، توی جیب شماهاست»، خشم خود را ابراز کردند.
در شیراز، پرستاران و کادر درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تجمع اعتراضی برگزار کردند و وضعیت پرداخت حقوق ضعیف و شرایط کاری طاقت‌فرسا را مطرح کردند.
پرستاران شاغل در بیمارستان قائم شهرستان اسدآباد در همدان، نیز در روز چهارشنبه، ۱۶ آبان ۱۴۰۳، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
در همان روز، گروهی از پرستاران و کارکنان بهداشت و درمان در مقابل دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور در اهواز تجمع کردند. نیروهای امنیتی با برخورد خشونت‌آمیز با این تجمع مقابله کردند.
پرستاران در زنجان و بوشهر نیز، در روز سه‌شنبه ۱۵ آبان تجمعات اعتراضی برپا کردند.
پرستاران و کادر درمانی ایران همچنین بیانیه‌ای صادر کرده و برای روز پنجشنبه ۱۷آبان به اعتراضات و اعتصابات سراسری فراخوان داده اند.
