آنا النا چاکن اچوریا، معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸) و سفیر در اسپانیا (۲۰۱۸-۲۰۲۲)
خانم آنا النا چاکن اچوریا سیاست‌مدار اهل کاستاریکا است که به فعالیت‌هایش در زمینة دفاع از حقوق زنان، حقوق بشر و سیاست‌های بهداشت عمومی معروف است. وی بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ نمایندة پارلمان کشورش بود. در ۶آوریل۲۰۱۴ لوییس گیرمو سولیس که خانم النا چاکن اچوریا از معاونان وی در کارزار ریاست‌جمهوری بود، در انتخابات به‌پیروزی رسید. خانم چاکن در دوران ۴سالة معاونت ریاست‌جمهوری مدافع سیاست‌هایی به‌سود مردم محروم جامعه بود و استراتژی ملی برای مقابله با فقر را هدایت کرد.
متن زیر بخش هایی از سخنرانی آنا النا چاکن اچوریا در کنفرانس گرامیداشت روز جهانی زن ۲۰۲۴ در پاریس می باشد.
مریم عزیز، خیلی ممنون که مرا به اینجا دعوت کردید، این مایة افتخار بسیار برای من است.
دوستان عزیز، من فکر می‌کنم که ما به‌واقع زنانی هستیم که از این امتیاز ویژة حضور مشترک در اینجا برخورداریم.
دلم می‌خواهد از تک‌تک شما نام ببرم، زیرا ما با هم هستیم و امروز بعد از ظهر میزبان عشق هستیم. زیرا می‌خواهیم دنیای بهتری داشته باشیم و می‌دانیم که رژیم‌های سرکوبگر معمولاً رژیم‌های زن‌ستیز هستند و جوهر زن‌ستیزی کنترل زنان یا جسم زنان است و هرگز نباید تحمل شود.
برای اینکه یک کشور به‌واقع دموکراتیک باشد و به حقوق‌بشر احترام بگذارد، باید مجازات اعدام را لغو کند. کاستاریکا این کار را در قرن نوزدهم انجام داد که یکی از اولین‌ها در جهان بود.
ولی هم‌چنین باید دسترسی به عدالت وجود داشته باشد. همة زنان در اینجا هم‌چنین باید برای کسانی بجنگند که در کشورهای دیگر در زندان هستند. تا صدای ما و روح ما با هم باشد، زیرا هیچ‌کس نباید به‌این دلیل در زندان باشد که برای حقوق خود و البته حقوق زنان مبارزه می‌کند.
به‌واقع بسیار، بسیار وحشتناک خواهد بود که در برابر تمام خشونت‌هایی که زنان در سراسر جهان تجربه می‌کنند سکوت کنیم. ما باید درک کنیم که فقر بزرگ‌ترین نقض حقوق‌بشر است و اکثریت مردمی که در فقر زندگی می‌کنند، زنان و کودکان زیر سن قانونی آنها هستند. ما باید برای توزیع بهتر (امکانات) سلامت تلاش کنیم و اگر می‌خواهیم از رهایی زنان صحبت کنیم، این یک واقعیت بسیار مهم است، اگر که می‌خواهیم دموکراسی داشته باشیم.
امروز در اینجا در فقدان ۲۶ زن ایرانی هستیم که اعدام شدند. آنها نیز به زندگی امید داشتند. آنها باید اینجا می‌بودند و ما باید آنها را در آغوش می‌گرفتیم، اگر توسط رژیمی کشته نمی‌شدند که برای زنان وحشتناک است.
ما اینجا هستیم زیرا قلبمان سرشار از عشق است و هیچ نفرتی در آن نیست. چون تنها احساسی که به‌واقع ساخته می‌شود عشق است و نه نفرت.
ما فقط می‌خواهیم یک جامعة انسانی بسازیم که در صلح زندگی کند. می‌خواهیم همة زنان خوشبخت باشند و نه اینکه سرکوب شوند. ما با ایده‌هایمان خواهیم جنگید، از طریق حقیقت خواهیم جنگید، با صدایی قدرتمند به‌نحوی که پیام آزادی و عدالت ما در سراسر جهان شنیده خواهد شد. حتی در یک کشور کوچک در آمریکای مرکزی به‌نام کاستاریکا، من این‌را به‌شما قول می‌دهم.
ما اینجا هستیم تا زندگی کسانی را گرامی بداریم که اکنون نمی‌توانیم آنها را در آغوش بگیریم و اینجا هستیم تا به خانواده‌های آنها بگوییم که مرگ و ترور آنها را نمی‌توان فراموش کرد.
ما برای زندگی دیگران خواهیم جنگید، برای آزادی خواهیم جنگید، برای ایران خواهیم جنگید و برای حقوق زنان خواهیم جنگید.
از شما بسیار متشکرم.
