روز ۳۰ آبان ۱۴۰۳، پارلمان اروپا از رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت خانم مریم رجوی استقبال کرد تا او درباره فرآیند تغییر رژیم در ایران و پروسه انتقال قدرت به مردم ایران سخنرانی کند.
در میان دهها ملاقات در پارلمان اروپا، خانم رجوی با گروهی از فعالان حقوق زنان در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان ملاقات داشتند. خانم عسل رضاپور در این جلسه سخنرانی کردند.
متن صحبتهای خانم عسل رضاپور در زیر آمده است:
خانم رجوی گرامی،
خانم توماشیچ عزیز، و مهمانان محترم.
ما همگی شاهد قیام‌های آبان ۹۸ و شهریور ۴۰۱ بوده‌ایم، زمانی که زنان جوان رهبری اعتراضات در خیابان‌های ایران را به عهده داشتند.
بسیاری از شهیدان این قیام‌ها، زنان و دختران جوان بودند. این زمانی بود که زنان متحد بودند و مبارزه برای حقوق و آزادی خود را به دست خود گرفتند.
این مبارزات نه تصادفی بودند و نه خودجوش.
در پس این شجاعت، صفی طولانی از زنانی مبارز ایستاده اند که هرگز به ایدئولوژی‌های دو دیکتاتوری، چه شاه و چه آخوندها، تن ندادند.
مبارزه برای آزادی و برابری ۱۲۰ سال پیش آغاز شد و شامل ۴۴ سال مقاومت در برابر رژیم زن‌ستیز آخوندها نیز می‌شود.
زنان از همه پیشینه‌ها وارد این مبارزه شدند تا حقوق اساسی خود را به دست آورند.
دهها هزار نفر از آن‌ها که عمدتاً حامیان سازمان مجاهدین خلق ایران در سراسر کشور بودند، دستگیر شدند و مورد شکنجه‌های وحشیانه، تجاوز، و حتی اعدام قرار گرفتند.
این مبارزه همچنین به طور جدایی‌ناپذیری با مبارزه سراسری برای سرنگونی دیکتاتوری مذهبی مرتبط است.
و فکر می‌کنم همگی می‌توانیم در این امر متفق القول باشیم که بدون دموکراسی و آزادی در ایران، و با وجود آخوندهای زن‌ستیز، حقوق زنان هرگز به رسمیت شناخته نخواهد شد.
در جریان قیام‌ها، رژیم بارها تلاش کرد تا قیام‌ها را منحرف کند و با ترویج شعارهای جعلی، مسیر آن‌ها را تغییر دهد.
اما زنان ایرانی با شعارهایی مانند «چه با حجاب و چه بی‌حجاب، پیش به سوی انقلاب» در برابر این توطئه‌ها ایستادند و نقشه‌های رژیم را خنثی کردند.
مانند بسیاری از ما، آن‌ها نیز از خانم رجوی الهام گرفته‌اند که مدت‌هاست تأکید کرده‌اند «نه به دین اجباری، نه به حکومت اجباری، و نه به حجاب اجباری.»
یکی دیگر از توطئه‌های رژیم، ترویج آلترناتیوهای جعلی است؛ استفاده از رویدادهای با منشأ نامشخص برای تبدیل دهه‌ها مبارزه زنان به نبردی بر سر حجاب یا بی‌حجابی.
این توطئه‌ها برای ایجاد تفرقه بین زنان، تضعیف جنبش و منحرف کردن مسیر مبارزه طراحی شده‌اند.
خوشبختانه، زنان ایرانی نمادهای مقاومت را شناخته‌اند. پیشگامانی مانند فاطمه امینی، اشرف (رجوی)، و صبا هفت‌برادران که همگی اعلام کردند «ما تا پایان خواهیم ایستاد.»
به‌ویژه، خواهران شجاع ما در کانونهای شورشی در داخل کشور و الگوهایی همچون هزاران عضو مجاهدین خلق در اشرف ۳ نقش بسیار بزرگی ایفا کرده‌اند.
می‌خواهم تأکید کنم که من شخصاً، مانند بسیاری از دختران دیگر، انتخاب کرده‌ام که بخشی از این جنبش باشم؛ جنبشی که به دنبال آزادی زنان است و ریشه در تاریخ ایران دارد.
و همراه با خواهرانم و کانونهای شورشی اعلام می‌کنم که ما، دختران و زنان ایران، با شعار «زن، مقاومت، آزادی» از پا نخواهیم نشست تا زمانی که رژیم زن‌ستیز سرنگون شود و آزادی و دموکراسی در سرزمین‌مان برقرار گردد.
