وضعیت وخامت بار بند زنان زندان ها در ایران به طور خاص در شرایطی که ویروس کرونا در سراسر کشور گسترش پیدا کرده و اکثر استان ها وضعیت قرمز دارند بسیار نگران کننده است. تلفات انسانی ویروس کرونا در ایران بر اساس آمار اعلام شده از طرف مقاومت ایران مرز ۹۰هزار نفر را در نوردیده است.
رژیم و مقاماتش در زندان ها کوچکترین امکانات بهداشتی و مراقبتی را برای زندانیان فراهم نکرده و از دادن مرخصی و یا آزادی های موقت نیز خودداری می کنند.
مقاومت ایران تاکنون بارها برای آزادی زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی ولو به طور موقت تا پایان پاندومی کرونا فراخوان داده و بر ضرورت اعزام یک هیأت حقیقت یاب بین المللی برای بازدید از زندان ها و دیدار با زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی تأکید کرده است.
گزارش حاضر مختصری از شرایط وخامت بار زندانیان در بند زنان زندان ارومیه، سپیدار اهواز و قرچک ورامین است.
شیوع کرونا در بند زنان زندان مرکزی ارومیه
زندان مرکزی ارومیه معروف به زندان دریا، در جاده ارومیه به تبریز و در ۱۵ کیلومتری مرکز شهر ارومیه قرار دارد. این زندان دارای ۱۷ بند است. در این زندان متهمان و محکومان سیاسی و امنیتی و افراد متهم به جرائم عادی نگهداری می شوند.
آمار مرگ و میر بر اثر بیماری در زندان ارومیه بالا است. ویروس کرونا این موضوع را ضریب چند برابر زده است. این زندان از جمله زندان هایی است که تا کنون موارد بسیاری از ابتلا به کووید ۱۹ در بین زندانیان در آن گزارش شده است. در فروردین ماه۹۹ در بند زنان زندان مرکزی ارومیه فاطمه علیزاده، ۵۳ ساله اهل کرمانشاه، به دلیل ابتلا به کرونا جان سپرد.
بر اساس گزارشات جدید در بند زنان زندان ارومیه ۴ زن زندانی در هفته های اول مرداد ماه۹۹ به ویروس کرونا مبتلا شدند.
محبت محمودی، فاطمه میرابی، سیمین صیدی و دنیا پیری پس از بروز علائم کرونا در اتاقی در بند زنان زندان ارومیه قرنطینه شده بودند. آنها روز ۲۵ مرداد ۹۹ جهت انجام آزمایش تست کرونا به بیمارستانی در شهر ارومیه منتقل شدند اما به دلیل عدم توانایی مالی برای پرداخت هزینه آزمایش به زندان بازگردانده شدند.
پس از بروز علائم کرونا در این ۴ زندانی مقامات زندان به جای فراهم کردن حداقل امکانات مراقبتی و پزشکی، آنها را حدود یک هفته در سلول انفرادی قرنطینه کرده و پس از یک هفته به بند عمومی منتقل کردند. وضعیت سلامتی این زندانیان وخیم گزارش شده، اما مقامات زندان تنها به تجویز دارو از طرف پزشک بهداری اکتفا کردند.
از روز ۲۶ مرداد ۹۹ حال دنیا پیری به وخامت گراییده و مقامات زندان بالاجبار او را به بیمارستانی در خارج از زندان منتقل کردند.
دهها تن از زندانیان محبوس در بند زنان زندان مرکزی ارومیه روز سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ دست به اعتصاب غذا زدند. این اعتصاب غذا در اعتراض به نبود امکانات بهداشتی در زندان و سهل انگاری مسئولین جهت پیشگیری از شیوع و گسترش بیماری کرونا می باشد. زنان زندانی اعلام کرده اند که اگر خدمات بهداشتی در زندان بهتر نشود، به زودی دوباره دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
زندانیان بند زنان زندان مرکزی ارومیه قبلاً در ۹ فروردین ۱۳۹۹ بعد از فوت فاطمه علیزاده در اعتراض به نبود خدمات و امکانات بهداشتی و مخالفت مسئولان زندان با آزادی موقت آنها پس از شیوع کرونا دست به اعتصاب غذا زده بودند.
بند زنان زندان سپیدار بدون سیستم تهویه در گرمای ۵۰ درجه
زندان سپیدار اهواز سال ۱۳۸۸ تأسیس شده است. محوطه زندان ۷۰۰متر مربع است. شرایط این زندان به حدی بد است که وقتی معصومه ابتکار معاون روحانی در امور زنان و خانواده در دی ۹۷ از بند زنان زندان بازدید کرد نتوانستند هیچ عکسی از این بازدید منتشر کنند. تنها تصویری از آشپزخانه زندان در این بازدید منتشر شد.
گزارشات از بند زنان زندان سپیدار اهواز شرایط تکان دهنده ای از وضعیت زنان در این زندان را فاش می سازند. با توجه به گسترش ویروس کرونا در این زندان زنان در بندهایی پر ازدحام نگهداری می شوند. درجه حرارت بالای شهر اهواز در فصل تابستان( ۵۰ درجه) شرایط سخت تری را برای زنان ایجاد کرده است. سیستم تهویه هوا در بند زنان خراب شده و حتی فن هواکش نیز به جای آن گذاشته نمی شود.زندانیان حتی از داشتن پنکه نیز محروم هستند. قطع شدن مستمر آب نیز به این مشکلات افزوده است.
پس از شیوع کرونا بیش از ۵۰ زن زندانی به این بیماری مبتلا شده اند. زندانیان مبتلا تنها مدت کوتاهی در بند قرنطینه نگهداری شده و سپس به بند عمومی برگردانده شدند.
یکی از زنان که به تازگی از این بند رهایی یافته شرایط را این گونه توضیح داد. فاضلاب و سرویس بهداشتی دارای مشکل است. سلول ها پر از شپش و حشرات و سوسک است. در بسیاری از روزهای هفته مرکز بهداشت زنان هیچ پزشک و پرستاری ندارد.
تلاش برای خودکشی در بین زنان زندانی به شدت رو به افزایش است. زیرا زنان زندانی پس از خودکشی امیدوارند که به مراکز درمانی منتقل شوند تا بتوانند برای چند روز در شرایط بهتری سپری کنند و یا در نهایت بمیرند.
در یک نمونه هنگامی که یکی از زنان زندانی دچار تشنج شدید شد و به دلیل ضعف در حمام زمین خورد. زندانیان به مدت ده دقیقه منتظر شدند تا سرانجام زنی که نه پزشک بود و نه پرستار داخل شد. او فقط به زندانی نگاه کرد و روی صورتش آب پاشید. زندانیان با التماس از وی خواستند که او را به مرکز درمانی منتقل کند چون سرش بر اثر زمین خوردن متورم شده بود. اما مأمور زن گفت نگران نباشید او نمی میرد و محل را ترک کرد.
کرونا یکی از دلایل خودکشی در زندان قرچک
طی ده روز اول مرداد ماه ۹۹ سه زن در زندان قرچک به دلایل مختلف از جمله ابتلا به کرونا دست به خودکشی زدند.
یکی از این زنان منیره بهرامی بود که بوسیله چادر خود را حلق آویز کرد. منیره بهرامی از اردیبهشت ۹۹ بازداشت و به صورت بلاتکلیف در زندان قرچک محبوس بود. وی هنگامی که متوجه شد به بیماری کرونا مبتلا شده است در اثر فشارهای وارده در زندان و ترس عوارض ناشی از این بیماری دست به خودکشی زد.
یک زندانی دیگر نیز پس از انتقال به بیمارستان روان درمانی امین آباد تهران دست به خودکشی زده و جان باخت.
طی روزهای اول فروردین ماه ۹۹ دو زندانی مبتلا به ویروس کرونا در سلول های انفرادی زندان قرچک به دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست دادند. همچنین تعداد زیادی از زندانیان به کرونا مبتلا شده اند اما رژیم از دادن آمار زندانیان مبتلا همچنان خودداری می کند.