هر ۴ روز اعدام یک زن در ایران: رکورد تازه رژیم ملایان در نقض حقوق بشر
اعدام ۱۴زن در ایران ظرف دو ماه
گزارش سپتامبر ۲۰۲۵: ۱۰ اکتبر، روز جهانی علیه حکم اعدام، یادآور تعهد جامعه جهانی به دفاع از حق بنیادین حیات و مقابله با یکی از خشن‌ترین اشکال نقض حقوق بشر است. امسال این روز در حالی فرا می‌رسد که رژیم آخوندی در ایران موجی بی‌سابقه از اعدام به راه انداخته است. زنان در این میان مستثنی نبوده اند.
به همین دلیل کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت گزارش ماه سپتامبر را به این موضوع اختصاص داده تا توجه جامعه بین‌المللی و ارگان های مدافع حقوق بشر و حقوق زنان را به اقدام فوری به منظور توقف این ماشین مرگ فرا بخواند.
رژیم ملایان در ۹ ماه گذشته حدود ۱۱۷۵ زندانی، از جمله ۳۸ زن و ۷ کودک را به دار آویخته است. حداقل ۹ اعدام در ملاءعام صورت گرفته است. قضاییه رژیم تحت نظارت مستقیم علی خامنه‌ای، ولی فقیه ملایان، زندانیان سیاسی، زنان و اقشار محروم را بدون دادرسی عادلانه روانه چوبه‌های دار می‌کند. در حال حاضر تنها در زندان قزل حصار هزاران تن در صف اعدام قرار دارند.
روند صعودی و شکستن رکورد اعدام زنان
- از آغاز سال میلادی ۲۰۲۵ تاکنون حداقل ۳۸ زن در ایران اعدام شده اند.
- طی دوماه اخیر (۳۰ ژوئیه تا ۳۰ سپتامبر)، رژیم آخوندی ۱۴ زن را اعدام کرده است، که به معنی اعدام یک زن در هر ۴ روز است.
- مقایسه آمار فوق با اعدام ۳۴ زن در کل سال ۲۰۲۴، ۲۶ زن در کل سال ۲۰۲۳ و ۱۵ زن در کل سال ۲۰۲۲ نشاندهنده افزایش بی‌سابقه اعدام زنان در ایران و شدت گرفتن سرکوب زنان به منظور ایجاد ترس در جامعه‌ای است که زنان همواره جلودار و رهبری‌کننده قیام‌ها بوده و هستند.
- با آمار بالای اعدام زنان، که از سال ۲۰۰۷ تاکنون به حداقل ۳۰۰ مورد ثبت شده از سوی کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت می‌رسد، رژیم ملایان رکورددار اعدام زنان در جهان است.
- رژیم آخوندها در این موج بی‌سابقه از اعدام‌ها نه تنها رکورد اعدام زنان بلکه رکوردهای قبلی خودش در اعدام را شکسته و هر ماه بر شمار اعدام‌ها می افزاید. تعداد اعدام در ایران در کل سال ۲۰۲۲ بالغ بر ۵۷۸ نفر می شد. در کل سال ۲۰۲۳، ۸۵۰ تن و در سال ۲۰۲۴، ۱۰۰۱ تن اعدام شدند. در حالی که در ۹ ماه اول سال ۲۰۲۵ این تعداد حدود ۱۱۷۵ اعدام شده است.
رژیم ملایان رکورددار اعدام زنان در جهان
این آمارها تنها بخشی از واقعیت تلخ است. اما آنچه عمق فاجعه را نشان می‌دهد، نقش ساختاری و برنامه‌ریزی‌شده دستگاه قضایی رژیم در سازمان‌دهی این موج اعدام‌هاست که بخشی از سیاست سیستماتیک سرکوب است.
دستگاه قضایی رژیم ملایان با عدم شفافیت عمدی، از انتشار اخبار بسیاری از موارد اعدام جلوگیری می‌کند.
- یکی از اتهاماتی که قوه قضائیه به زنان نسبت می‌دهد، قتل عمد است که اکثر آنها مربوط به قتل همسر می باشد. در این موارد زنان که اکثراً قربانی کودک همسری و ازدواج اجباری می باشند در دفاع از خود در مقابل خشونت خانگی و در شرایط بن بست مرتکب قتل می شوند. بسیاری از این قربانیان اظهار داشته اند که اگر از حق طلاق برخوردار بودند کارشان به این نقطه نمی رسید.
- جرم دیگری که منجر به اعدام زنان می‌شود در ارتباط با قاچاق مواد مخدر است. این زنان از فقر شدید رنج می‌بردند و یا به اجبار همسر و یا برای تأمین حداقل معیشت خانواده وارد چرخه‌‌ای شده‌اند که بانیان اصلی آن باندهای مافیایی در درون سپاه پاسداران رژیم هستند که از این طریق سودهای کلان عایدشان می شود. در عوض اقشار فقیر و تهیدست از جمله زنان بی‌پناه هدف قرار می‌گیرند. علاوه براین، ریشه اصلی گسترش جرائم مواد مخدر در نبود شغل و بیکاری گسترده در جامعه است که زائیده ناکارآمدی و فساد افسارگسیخته در حاکمیت آخوندهاست که اکثریت مردم را به زیر خط فقر کشانده و زندگی آنها را تباه کرده است.
از جمله مرضیه اسماعیلی – ۳۹ساله و مادر یک دختر- که در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ در زندان قزوین اعدام شد، اتهامش جابه‌جایی ۶۰۰گرم مواد مخدر به ازای دریافت ۱۰میلیون تومان (۱۰۰دلار) بود.
لازم به توجه است که به رغم انبوه اعدام هایی که هر روز در ایران جریان دارد و به میانگین هر ۵ساعت یک اعدام رسیده، یک جنبش قوی و گسترش یابنده علیه مجازات اعدام در سراسر کشور شکل گرفته که جلودار آن زندانیان در ۵۲ زندان در سراسر ایران تحت نام «سه شنبه های علیه اعدام» هستند که ۸۸ هفته است هر هفته در اعتراض به احکام اعدام دست به اعتصاب غذا می زنند.
این یک حرکت نادر در تاریخ ایران است که از حمایت خانواده ها و اقشار مختلف اجتماعی در ایران و در سطح بین المللی برخوردار است.
لیست زنان اعدام شده در ایران در فاصله ۳۰ ژوئیه تا ۳۰ سپتامبر (۸ مرداد تا ۸ مهر)
- مهتاب بیاتی – زندان وکیل‌آباد مشهد –۸ مرداد
- ناهید جوکار، ۵۲ ساله – زندان عادل‌آباد شیراز–۹ مرداد
- زن هویت اعلام نشد – زندان خرم‌آباد– ۱۲ مرداد
- سودابه قاسم‌زاده، ۴۵ ساله، مادر سه فرزند – زندان مرکزی اصفهان – ۲۰ مرداد
- مهسا اکبری – زندان عادل‌آباد شیراز – ۲۹ مرداد
- ملیحه حقی، ۳۴ ساله – زندان تبریز– ۴ شهریور
- میترا یاسینی، زندان عادل‌آباد شیراز– ۵ شهریور
- بانو مقدم، ۶۰ ساله – زندان ابهر – ۶ شهریور
- گوهر طاهری، ۵۲ ساله – زندان زنجان –۱۱ شهریور
- حدیقه آبادی، مادر سه فرزند – زندان قزوین–۲۰ شهریور
- زهرا فتوحی، ۵۲ ساله – زندان مرکزی تبریز–۲۶ شهریور
- زن هویت اعلام نشد – زندان سبزوار– ۲۶ شهریور
- مهناز دهقانی – زندان عادل آباد شیراز –۲مهر
- جیران ظاهری – زندان مرکزی اصفهان – ۸ مهر
مرگ در اثر شکنجه سفید یا محرومیت از درمان
شیوه دیگری که رژیم ملایان برای کشتار زندانیان استفاده می کند، شکنجه سفید یا محروم کردن از دسترسی به درمان می باشد. طی ماه اخیر این سیاست به مرگ چند تن از زنان زندانی بالغ شده است.
زندان قرچک که یکی از نمادهای نقض فاحش حقوق زنان زندانی در ایران می باشد، به قتلگاه زنان تبدیل شده است. مکانی با تراکم جمعیت بالا، کمبود شدید امکانات اولیه از جمله آب آشامیدنی و به ویژه فقدان خدمات درمانی. تنها طی ۱۰ روز از ۱۶ تا ۲۵ سپتامبر، حداقل سه زندانی زن در زندان قرچک به نام‌های سمیه رشیدی، جمیله عزیزی و سودابه اسدی به دلیل محرومیت از رسیدگی‌های پزشکی و تأخیر در انتقال به بیمارستان جان خود را از دست دادند. پیش از آنها نیز، یک زن در زندان پردیس کرج در اثر عدم رسیدگی‌های درمانی جان سپرد.
- مریم شهرکی: وی زندانی جرائم مالی و محبوس در زندان پردیس کرج بود. وی پس از بی‌توجهی بهداری زندان به درد شدید قفسه سینه و عدم انتقال به بیمارستان، در صبح روز ۲۱ شهریور جان سپرد.
- سودابه اسدی: وی در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۴ پس از تحمل روزها درد و بیماری، بدون انتقال به مراکز درمانی خارج از زندان، در زندان قرچک جان باخت. وی نیز به دلیل اتهامات مالی زندانی شده بود.
- جمیله عزیزی: وی مادر دو فرزند بود که به دلیل مالی و عدم توان پرداخت بدهی در قرچک زندانی بود. روز ۲۸ شهریور او با علائم سکته قلبی به بهداری زندان منتقل شد، اما پزشکان پس از معاینه، بدون ارائه درمان جدی، او را به بند بازگرداندند. ساعتی بعد، جمیله در بند در مقابل چشم هم سلولی هایش جان سپرد.
- سمیه رشیدی: زندانی سیاسی مبتلا به بیماری صرع که از اردیبهشت ماه و پس از دستگیری نیازمند رسیدگی های درمانی بود، به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و تأخیر در انتقال به بیمارستان روز ۳ مهر ۱۴۰۴ در بیمارستان جان باخت. پزشک زندان قرچک گفته بود او تمارض می کند و به جای درمان، به او داروهای اعصاب داده بود که ربطی به بیماری صرع نداشت.
اسامی فوق مواردی است که اخبار آن به بیرون از زندان درز کرده است. بسیاری موارد هست که رژیم آنها را مخفی می‌کند و یا تحت عنوان خودکشی اعلام می‌کند.
در حال حاضر دهها زندانی سیاسی زن که اکثراً در سنین بالای ۶۰ و ۷۰ سال هستند در زندان قرچک از مداوا و درمان محروم هستند و وضعیت جسمی آنها وخیم می باشد. از جمله شیوا اسماعیلی، فاطمه ضیایی، مرضیه فارسی، پروین میرآسان و زهرا صفایی و مریم اکبری منفرد نیاز به رسیدگی و درمان تخصصی پزشکی دارند که از آنها دریغ شده است.
ضرورت اقدام عاجل برای لغو حکم اعدام در ایران و بازدید از زندان‌ها
اکنون وظیفه جامعه جهانی، به‌ویژه پارلمان‌ها، مدافعان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان است که سکوت در برابر این جنایت‌ها را بشکنند. هر روز تأخیر، به معنای جان‌های بیشتری است که بر طناب‌های دار رژیم از دست می‌روند.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت خواستار اقدام فوری و قاطعانه جامعه بین‌المللی و مدافعین حقوق بشر و حقوق زنان است.
- فشار بر رژیم ملایان برای رعایت استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر
- توقف فوری اعدام زنان و لغو حکم اعدام زنانی که به اتهام قتل همسر یا جرایم مرتبط با مواد مخدر محکوم شده‌اند. همچنین لغو حکم اعدام کلیه زندانیان سیاسی.
- تضمین دسترسی فوری و کامل زندانیان زن به درمان پزشکی و جلوگیری از زجرکش کردن زندانیان.
- بازدید فوری از زندان‌ها، به ویژه زندان قرچک ورامین، که به عنوان شکنجه‌گاه زنان شناخته می‌شود.