بیش از ۶۰ زندانی سیاسی زن که بامداد ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴ از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شدند، از ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی و بهداشتی محروم هستند.
زنان زندانی سیاسی پس از ورود به زندان اوین، به راهروی پایین بند ۶ و نمازخانه‌ها منتقل شده‌اند. آنها در حالی شب را به صبح رساندند که تخت، پتو و هیچ‌گونه وسیله گرمایشی در اختیار نداشتند. با توجه به شروع سرمای پاییز، این شرایط موجب سرماخوردگی و بیماری شماری از زندانیان شده است.
به گفته یکی از زندانیان «بسیاری از زنان روی زمین سرد و سیمانی می‌خوابند. نور کافی وجود ندارد، هوا سنگین است و دسترسی به آب گرم بسیار محدود است.»
انتقال شبانه و ناگهانی
انتقال این زندانیان در نیمه‌شب، به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی با حضور نیروهای امنیتی متعدد و خودروهای قفس‌دار انجام شد. مأموران با آمبولانس و خودروهای نظامی وارد زندان قرچک شدند. آنها زندانیان را که بسیاری خواب بودند، بازرسی و سوار بر خودروهای قفس دار کردند.
خانواده‌های این زندانیان از طریق تماس‌های کوتاه تلفنی متوجه شدند که عزیزانشان به بند ۶ زندان اوین منتقل شده‌اند؛ بندی که سال‌ها محل نگهداری متهمان سیاسی و عقیدتی بوده است.
انتقال از قرچک به زندان اوین
این زنان پیش‌تر در بند موسوم به «باشگاه» در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شدند؛ بندی که به‌دلیل فقدان تهویه مناسب، کمبود سرویس‌های بهداشتی و وضعیت غیربهداشتی، از سوی زندانیان و خانواده‌های آنان «غیرانسانی» توصیف شده بود.
آنها در هفت اتاق کوچک و یک راهروی باریک زندگی می‌کردند و بسیاری از زنان ناچار بودند روی زمین بخوابند و تنها سه حمام و سه توالت داشتند.
در مردادماه گذشته، پس از قطع آب و برق و خودداری مسئولان از توزیع غذا، وضعیت بحرانی شد و زندانیان برای چندین روز در شرایط گرسنگی و بی‌برقی به‌سر بردند. هیچ پزشک مقیمی در بند حضور نداشت و زنان بیمار به بهداری منتقل نشدند.
سکوت مقامات و نگرانی خانواده‌ها
با وجود گستردگی انتقال و حساسیت شرایط، هیچ مقام رسمی از سازمان زندان‌ها یا قوه قضاییه تا لحظه تنظیم این گزارش، درباره علت جابه‌جایی زنان زندانی سیاسی توضیحی نداده است. خانواده‌ها می‌گویند امکان ملاقات یا ارسال وسایل گرمایشی برای آنان فراهم نشده و تماس‌های تلفنی زندانیان محدود به چند دقیقه در هفته است.
