نرما مریک اسکلارک (۱۵ آوریل ۱۹۲۶ – ۶ فوریه ۲۰۱۲) تنها ساختمان نمی‌ساخت — او مسیر می‌گشود. اسکلارک که به‌عنوان «رزا پارکس دنیای معماری» شناخته می‌شود، نخستین زن آفریقایی‌تبار آمریکایی بود که در ایالت‌های نیویورک (۱۹۵۴) و کالیفرنیا (۱۹۶۲) مجوز معماری دریافت کرد و همچنین نخستین زن سیاه‌پوستی بود که به عضویت انجمن معماران آمریکا با عنوان همکار برگزیده شد.
اسکلارک در هارلم، از والدینی ترینیدادی متولد شد و از همان کودکی استعدادش در ریاضی و طراحی آشکار بود. او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده معماری دانشگاه کلمبیا در سال ۱۹۵۰ — در حالی‌که تنها یکی از دو زن کلاسش بود — با تبعیض‌های فراوانی روبه‌رو شد و نزدیک به بیست دفتر معماری درخواستش را رد کردند، اما سرانجام در اداره کارهای عمومی شهر نیویورک نخستین شغلش را به‌دست آورد. این تجربه‌ها انگیزه‌اش را برای پیشرفت بیشتر کرد.
مسیر حرفه‌ای او با پیوستن به شرکت اسکیدمور، اوینگز و مریل آغاز شد و با فعالیت در شرکت گروئن آسوسیئتی در لس‌آنجلس به اوج رسید، جایی که به سمت مدیر بخش معماری ارتقا یافت. او پروژه‌های بزرگی چون مرکز طراحی پاسیفیک، ساختمان شهرداری سن‌برناردینو و سفارت ایالات متحده در توکیو را هدایت کرد. در سال ۱۹۸۰، مدیریت پروژه ترمینال یک فرودگاه بین‌المللی لس‌آنجلس با بودجه‌ای ۵۰ میلیون دلاری را برعهده گرفت که درست به‌موقع برای المپیک ۱۹۸۴ تکمیل شد.
در سال ۱۹۸۵، اسکلارک شرکت سیگل، اسکلارک و دیاموند را همراه با دو معمار زن دیگر بنیان گذاشت — شرکتی که به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های معماری تحت مالکیت زنان تبدیل شد. در ادامه، با همکاری مؤسسه معماری جِرد در پروژه‌هایی چون مرکز خرید مال آو آمریکا نیز نقش داشت. او علاوه بر کار حرفه‌ای، در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به تدریس پرداخت و الهام‌بخش نسل تازه‌ای از معماران زن و اقلیت‌های قومی شد.
به پاس دستاوردهایش، در سال ۲۰۰۸ جایزه ویتنی ام. یانگ جونیور از انجمن معماران آمریکا به او اهدا شد؛ جایزه‌ای که تعهد او به مسئولیت اجتماعی در معماری را ارج می‌نهد.
نرما مریک اسکلارک در ۶ فوریه ۲۰۱۲ درگذشت، اما میراث او همچنان زنده است — گواهی بر این‌که پشتکار و استعداد می‌تواند حتی سخت‌ترین ساختارها را دگرگون کند.
