در حالی‌که شامگاه ۱۷ مهر ۱۴۰۴، ده‌ها زن زندانی سیاسی از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شدند، مریم اکبری منفرد، از قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین زندانیان سیاسی زن در ایران، با وجود وخامت وضعیت جسمانی‌اش همچنان در زندان قرچک نگه داشته شده است.
به گفته منابع مطلع از داخل زندان، مریم اکبری منفرد ماه‌هاست از دردهای شدید کمر و زانو، بی‌حسی در پاها و اختلال حرکتی رنج می‌برد. با وجود تأکید پزشکان متخصص و گزارش رسمی پزشکی قانونی مبنی بر ضرورت فیزیوتراپی و درمان روزانه، مسئولان زندان از اعزام او به مراکز درمانی خودداری می‌کنند.
منابع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی می‌گویند: «مریم حتی برای انجام کارهای ساده نیاز به کمک دارد، اما مسئولان زندان می‌گویند باید از قاضی اجازه بگیرد. دو هفته از ارسال نامه او گذشته و هیچ پاسخی داده نشده است.» پزشکان هشدار داده‌اند که ادامه این وضعیت می‌تواند منجر به آسیب عصبی دائمی و بی‌اختیاری ادرار شود.
پیش‌تر نیز پزشکی قانونی در گزارش‌های جداگانه، بر لزوم جراحی کمر و زانوی او تأکید کرده بود، اما در نبود امکانات درمانی و بی‌توجهی عامدانه مسئولان، وضعیت سلامتی مریم اکبری منفرد به‌شدت وخیم‌تر شده است. منابع داخل زندان می‌گویند او شب‌ها از شدت درد قادر به خوابیدن نیست و تنها با استفاده از داروهای مسکن قوی می‌تواند حرکت کند.
زندان قرچک ورامین که از آن به عنوان یکی از بدنام‌ترین زندان‌های زنان در ایران یاد می‌شود، با شرایطی غیرانسانی شامل ازدحام، کمبود امکانات بهداشتی و بی‌توجهی پزشکی شناخته شده است. نگهداری زندانیان سیاسی در کنار متهمان جرائم خشن، بارها از سوی نهادهای حقوق بشری محکوم شده است.
در حالی که اغلب زنان سیاسی از قرچک به زندان اوین منتقل شده‌اند، باقی‌ماندن مریم اکبری منفرد در این زندان و استمرار ممانعت از درمان او، نشانه‌ای آشکار از انتقام‌جویی و آزار هدفمند حکومت علیه یکی از شناخته‌شده‌ترین زنان مقاوم در بند است.
این زندانی سیاسی که بیش از ۱۵ سال در حبس به سر می‌برد، یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی در ایران پس از زینب جلالیان که حبس ابد دارد، محسوب می‌شود. خانواده او نیز از قربانیان سرکوب‌های خونین دهه ۶۰ هستند؛ دو برادرش در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ و برادر کوچک‌تر و خواهرش در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند.
مریم اکبری منفرد که از سال ۱۳۸۸ به اتهامات سیاسی بازداشت و به حبس طولانی‌مدت محکوم شد. امروز علاوه بر تحمل حکم ۱۵ سال حبس که در مهرماه ۱۴۰۳ به پایان رسید، با حکم دو سال حبس جدید و چندین پرونده تازه روبه‌رو است. اتهامات جدید او از جمله «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به رهبری» به فعالیت‌هایش در افشای نقض حقوق بشر و شرایط غیرانسانی زندان‌ها مربوط می‌شود.
