مارسلین دِسبورد-والمور (20 ژوئن 1786 – 23 ژوئیه 1859) شاعر و رمان‌نویس فرانسوی بود که آثار غنایی‌اش او را به یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات رمانتیک قرن نوزدهم فرانسه تبدیل کرد. او با شدت احساس و تصویرپردازی ظریف خود، تجربه‌های شخصی را با موضوعات جهانی عشق، غم و دلسوزی مادری پیوند داد.
مارسلین در دوآی، فرانسه به دنیا آمد و در کودکی با سختی‌های فراوان روبه‌رو شد. مرگ پدر و مشکلات مالی خانواده، او را وادار کرد تا برای حمایت از نزدیکانش به‌عنوان بازیگر و خواننده روی صحنه کار کند. این تجربه‌ها، نگاهی انسانی و صادقانه به آثارش بخشید و شعرهایش با صداقتی عمیق و بار احساسی فراوان خوانندگان را جذب کرد.
اولین مجموعهٔ او، عزاداری‌ها و رمانس‌ها ، 1819، با استقبال منتقدان روبه‌رو شد و مارسلین را به عنوان یکی از صداهای برجستهٔ زنانه در ادبیات فرانسه مطرح کرد. او بعدها اشک‌ها 1833, را منتشر کرد؛ اثری که با دقت و ظرافت به بررسی غم و اشتیاق می‌پردازد و به عنوان یکی از آثار ماندگار رمانتیک فرانسه شناخته می‌شود. شعرهای مارسلین اغلب زیبایی غنایی را با نگاهی اجتماعی ترکیب می‌کرد و او را به شاعری قابل احترام بدل ساخت که هم هنرش و هم حساسیتش به شرایط انسانی تحسین‌برانگیز بود.
مارسلین دِسبورد-والمور همچنین رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس بود، هرچند شعرهایش بر آثار دیگرش سایه انداخت. هم‌عصران او، از جمله ویکتور هوگو و آلکساندر دوما، به استعداد و سهم او در ادبیات رمانتیک اذعان داشتند.
مارسلین دِسبورد-والمور در 23 ژوئیه 1859 درگذشت و میراثی از خود بر جای گذاشت که او را به یکی از نخستین شاعران زن برجسته فرانسه بدل کرد و مسیر را برای نسل‌های بعدی نویسندگان زن هموار ساخت. امروز او نه تنها به‌خاطر زیبایی غنایی آثارش، بلکه به‌عنوان پیشگامی که حضور زنان را در ادبیات فرانسه تقویت کرد، یاد می‌شود.
