کارنامه سیاه صغری خدادادی در زندان قرچک؛ از ضرب‌وشتم و حجاب اجباری تا محرومیت درمانی و تحریم‌های بین‌المللی
زندان قرچک ورامین، که در ابتدا به‌عنوان یک مرغداری متروکه ساخته شد، امروز به یکی از مخوف‌ترین بازداشتگاه‌های زنان در ایران تبدیل شده است. شرایط غیرانسانی، تراکم جمعیت، فقدان امکانات درمانی و بهداشتی و برخوردهای خشونت‌آمیز مأموران، آن را به نمادی از نقض سیستماتیک حقوق زنان زندانی بدل کرده است. در مرکز این ساختار سرکوب، نام صغری خدادادی، مدیر زندان قرچک، به‌ویژه در ارتباط با فشارها و خشونت‌های اعمال‌شده علیه زنان زندانی سیاسی، بیش از هر زمان دیگری مطرح است.
مسیر صعود و کارنامه سیاه
صغری خدادادی، متولد ۱۳۵۰، در سال ۱۳۹۶ از مرکز آموزش علمی-کاربردی سازمان زندان‌ها در اصفهان فارغ‌التحصیل شد و از آذرماه ۱۳۹۹ به مدیریت زندان قرچک منصوب شد. در دوران مسئولیت او، فشارها بر زنان زندانی، به‌ویژه زندانیان سیاسی، به‌طور چشمگیری افزایش یافت. خدادادی به‌دلیل نقشش در نقض مداوم حقوق زندانیان به «جلاد قرچک» شهرت دارد.
حمله به بند ۸ و خشونت سازمان‌یافته
تنها چند روز پس از آغاز ریاست صغری خدادادی، گارد زندان به بند ۸ یورش برد. به بهانه انتقال اجباری گلرخ ابراهیمی ایرایی به اوین، زنان زندانی به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند. شاهدان گزارش داده‌اند که مأموران موهای گلرخ ایرایی را کشیده و او را روی زمین کشانده‌اند. در این حمله زندانیانی چون زهرا صفایی، مریم ابراهیم‌وند و فروغ تقی‌پور نیز مجروح شدند. زنان مضروب بدون هیچ رسیدگی پزشکی در بند محبوس ماندند. این رخداد نقطه آغاز سیاست خشونت‌آمیز صغری خدادادی علیه زنان زندانی بود.
تحمیل «حجاب مضاعف» و تشدید تبعیض جنسیتی
یکی از اقدامات بحث‌برانگیز او، اجبار زندانیان سیاسی به پوشیدن چادر بود؛ اقدامی خلاف آیین‌نامه سازمان زندان‌ها و مصداق آشکار تبعیض جنسیتی مضاعف. زندانیان از همان هفته نخست مدیریت او با این اجبار روبه‌رو شدند.
نقض اصل تفکیک جرایم
خدادادی بارها زندانیان سیاسی زن را عمداً در کنار زندانیان جرایم خشن قرار داده است؛ اقدامی که امنیت زندانیان سیاسی را به خطر انداخته و زمینه آزار و تهدید آنان را فراهم کرده است. در دی ۱۳۹۹، انتقال اجباری مریم ابراهیم‌وند به بند مادران به ضرب و شتم او منجر شد. به گفته منابع مطلع، او به این انتقال اعتراض داشت زیرا می‌دانست در بند مقصد با زندانیان خطرناک هم‌محل خواهد شد. در واکنش، مسئولان زندان کارت تلفن او را قطع کردند و او را از تماس با خانواده محروم ساختند.
محرومیت از درمان و نمونه‌های تکان‌دهنده
یکی از اتهامات جدی علیه خدادادی، محرومیت سیستماتیک زندانیان از خدمات درمانی است. زهرا صفائی، زندانی سیاسی مبتلا به بیماری قلبی، بارها از اعزام به بیمارستان محروم شد. او پس از یک حمله قلبی، با هشت روز تأخیر به بیمارستان منتقل شد و در آنجا با دست و پای زنجیرشده به تخت، عملا امکان درمان وجود نداشت و ناچار به زندان بازگردانده شد. چنین رفتارهایی به نمادی از بی‌رحمی مدیریت خدادادی تبدیل شده است.
واکنش‌های بین‌المللی و تحریم‌ها
کارنامه سیاه صغری خدادادی واکنش‌های بین‌المللی را برانگیخته است. در آذر ۱۴۰۰، وزارت خزانه‌داری آمریکا نام او را به دلیل دستور مستقیم حمله به زنان زندانی در فهرست تحریم‌های حقوق بشری قرار داد. در این بیانیه تأکید شده بود که او همراه با مأموران زندان در ضرب‌وشتم زنان زندانی عقیدتی با باتوم و شوکر مشارکت داشته است.
چهره‌ای نمادین از سرکوب زنان
نام صغری خدادادی امروز فراتر از مدیریت یک زندان، به نماد سرکوب زنان و نقض حقوق بشر در ایران تبدیل شده است. از حمله و ضرب‌وشتم زندانیان گرفته تا اجبار به حجاب مضاعف، محرومیت از درمان، بیگاری و تحقیرهای روانی، همه بخشی از سیستمی است که خدادادی نماینده آن به شمار می‌رود. زندان قرچک زیر مدیریت او نه تنها اصلاح نشده، بلکه به «جهنم زنان زندانی» شهرت یافته است.
