روز سه‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۳، در آستانه سال نو، خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و جمعی از فعالان کارگری و مدنی در دو نقطه مختلف کشور، مقابل زندان لاکان رشت و در شهر سنقر، کرمانشاه، تجمع اعتراضی برگزار کردند. این تجمع همزمان با شصتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» صورت گرفت و هدف آن اعتراض به صدور و اجرای قریب‌الوقوع احکام اعدام برای چندین زندانی سیاسی بود.
در رشت، فعالان و خانواده‌های زندانیان سیاسی با چیدن سفره هفت‌سین مقابل زندان لاکان و در دست داشتن تصاویر شریفه محمدی و منوچهر فلاح، دو زندانی محکوم به اعدام، خواستار لغو فوری این احکام شدند. علاوه بر این، معترضان عکس‌هایی از دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، از جمله عباس دریس، وحید بنی عامریان، بابک علیپور، بهروز احسانی، محمد تقوی، ابوالحسن منتظر، پویا قبادی، شاهرخ دانشورکار، پخشان عزیزی و وریشه مرادی را حمل می‌کردند.
همزمان، خانواده‌های زندانیان سیاسی در شهر سنقر نیز به این کارزار پیوسته و در پارک سراب این شهر تجمع کردند. بستگان وحید بنی عامریان و پویا قبادی، دو زندانی محکوم به اعدام، با در دست داشتن عکس‌های عزیزان خود و پلاکاردهایی با شعار «نه به اعدام»، اعتراض خود را به این احکام اعلام کردند.
این اعتراضات در حالی برگزار شد که در آذرماه ۱۴۰۳، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، شش زندانی سیاسی، از جمله وحید بنی عامریان، پویا قبادی، شاهرخ دانشورکار، ابوالحسن منتظر، بابک علیپور و محمد تقوی را به اعدام، زندان و تبعید محکوم کرده بود.
سازمان عفو بین‌الملل نیز در تاریخ ۴ بهمن ۱۴۰۳ هشدار داده بود که این زندانیان در معرض خطر اجرای حکم اعدام قرار دارند.
فعالان حقوق بشر بارها نسبت به روند ناعادلانه محاکمات و استفاده ابزاری از مجازات اعدام علیه مخالفان سیاسی هشدار داده‌اند و این تجمعات نیز نشانه‌ای از اعتراض گسترده به سرکوب و احکام سنگین علیه زندانیان سیاسی در ایران است.
