زنان زندانی سیاسی که اخیراً از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شده‌اند، در شرایطی به‌شدت غیراستاندارد و غیرانسانی نگهداری می‌شوند؛ وضعیتی که سلامت، کرامت انسانی و حتی جان آنان را در معرض تهدید مستقیم قرار داده است.
انتقال این زندانیان در پی تخریب زندان اوین در روز ۲ تیر انجام شد. مقصد آن‌ها، «باشگاه زندان قرچک» بود؛ سالنی متروک که پیش‌تر برای نگهداری معتادان استفاده می‌شد و از نظر بهداشتی در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد.
این مکان در ابتدای ورود زندانیان مملو از زباله، بوی تعفن، حیوانات موذی و فاقد هرگونه تهویه بود. زندانیان با تلاش شخصی و بدون پشتیبانی رسمی، تا حدی فضا را پاک‌سازی کرده‌اند؛ با این حال، همچنان شرایط حاکم بر محل نگهداری آنان غیرقابل پذیرش و ناقض ابتدایی‌ترین حقوق بشری است.
زندان قرچک؛ زندان در دل زندان
در حال حاضر حدود ۶۰ زن زندانی سیاسی در این قرنطینه اجباری نگهداری می‌شوند. ارتباط آنان با سایر بخش‌های زندان به‌طور کامل قطع شده و تنها ۳ سرویس بهداشتی و ۳ حمام برای این جمعیت در نظر گرفته شده است. برخی اتاق‌ها با تراکم بالا، مانند اتاقی ۲۰ متری که ۱۳ زن در آن نگهداری می‌شوند، امکان استراحت یا حتی نشستن را از آنان سلب کرده است. بسیاری، به‌ویژه سالمندان و بیماران، ناچارند روی زمین بخوابند.
جمع شدن آب‌های آلوده و هجوم گسترده موش‌ها و حشرات، خطر آلودگی و بیماری را تشدید کرده است. تهویه سالن در وضعیت بحرانی است؛ کولرها به جای خنک کردن فضا، بوی تعفن را می‌پراکنند و محیط به‌شدت گرم، مرطوب و ناسالم است.
قطع ارتباط و فقدان امکانات درمانی
زنان زندانی سیاسی از تماس آزادانه با خانواده محروم‌اند. دسترسی به کتابخانه، خدمات پزشکی و داروهای ضروری نیز به‌شدت محدود یا به‌طور کامل قطع شده است. بسیاری از زندانیان سیاسی هنوز وسایل شخصی و داروهای ضروری خود را که در زندان اوین باقی مانده، دریافت نکرده‌اند.
وضعیت وخیم سلامتی در میان زنان زندانی سیاسی
شرایط بحرانی برخی از این زنان زندانی سیاسی، به‌ویژه آن‌ها که با بیماری‌های مزمن مواجه‌اند، بسیار نگران‌کننده است:
- آذر کروندی با مشکلات حاد قلبی، شنوایی و دیسک گردن بدون دریافت مراقبت تخصصی در حال وخامت جسمی است.
- راحله راحمی پور و چندین زن سالمند دیگر با بیش از ۷۰ سال سن، از عوارض جسمی ناشی از کهولت سن و کمبود امکانات پزشکی رنج می‌برند.
- مولود صفایی نیاز فوری به جراحی فتق دیافراگم شکمی دارد و دچار کاهش شدید بینایی ناشی از آب مروارید است، اما هنوز مرخصی درمانی وی صادر نشده است.
- پروین میرآسان با بیماری‌هایی چون دیابت، پارکینسون، مشکلات روده و مفاصل بدون دریافت خدمات درمانی رها شده است.
- مریم بانو نصیری به آپنه خواب، بیماری‌های ریوی و زخم معده مبتلاست و نبود دارو وضعیت او را بحرانی کرده است.
علاوه بر این، زنان دیگری نیز که از بیماری‌های مزمن نظیر دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی رنج می‌برند، به دلیل قطع دسترسی به دارو در معرض خطر فوری قرار گرفته‌اند.
نقض سیستماتیک حقوق بشر در زندان قرچک
زندان بدنام قرچک ورامین تنها زندان تمام‌زنانه در ایران است که برای نگهداری زنان محکوم به جرائم خشونت‌آمیز و همچنین تبعید داخلی زندانیان سیاسی زن استفاده می‌شود. در این زندان هیچ‌گونه تفکیک جرائم وجود ندارد و زندانیان سیاسی در کنار زندانیان عادی و مجرمان خطرناک نگهداری می‌شوند. در یک کلام، شرایط زندانیان در زندان قرچک فاجعه‌بار است.
زندان قرچک که با نام زندان شهر ری نیز شناخته می‌شود، در واقع یک مرغداری صنعتی متروکه در ناحیه‌ای بیابانی در شرق تهران است و فاصله زیادی با استانداردهای بین‌المللی دارد. حدود ۲۰۰۰ زندانی در شرایطی بسیار متراکم و غیربهداشتی بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه در این زندان نگهداری می‌شوند.
