اژه ای، ضدزن ترین قاضی جهان، رئیس قوه قضائیه می شود
مراسم معارفه غلامحسین محسنی اژه ای به عنوان رئیس جدید قوه قضائیه در تیرماه ۱۴۰۰ انجام شد. انتصاب او در این سمت، نشانه سرکوب و فشار مضاعف بر زنان در ایران است.
محسنی اژه‌ای کیست؟
اژه‌ای در دهه ۶۰ نماینده دادستانی انقلاب در وزارت اطلاعات بود. او نقش بسیار فعالی در دستگیری و اعدام مجاهدین و مبارزین در آن دهه داشت. وی در موضع ریاست شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی شخصاً حکم اعدام زندانیان سیاسی را صادر کرده است.
سایر پستها و سوابق او عبارتند از:
- مسئول گزینش وزارت اطلاعات در سالهای ۶۳ و ۶۴
- نماینده قوه قضائیه در وزارت اطلاعات از نیمه دوم سال۶۴ تا ۶۷ (در اثنای قتل‌عام زندانیان سیاسی)
- مسئول دادسرای امور اقتصادی تهران در سالهای ۶۸ و ۶۹
- نماینده قوه قضائیه در سالهای ۷۰ تا ۷۳ در وزارت اطلاعات
- دادستان ویژه روحانیت تهران از سال۷۴ تا ۷۶
- دادستان کل ویژه روحانیت از سال۷۷ تا ۸۴
- مسئول مجتمع قضایی ویژه رسیدگی به جرایم کارکنان دولت از سال۷۷ تا ۸۱
- وزیر اطلاعات دولت احمدی‌نژاد از ۸۴ تا ۸۸
- دادستان کل کشور از ۸۸ تا ۹۳
- معاون اول رئیس قوه قضاییه از ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰
جایزه بین المللی چماق به ضدزن ترین قاضی جهان
اژه ای در سال ۹۰، برنده جایزه بین المللی چماق شد. در ۱۶ خرداد ۱۳۹۰ سازمان ارتباط جهانی زنان در مادرید اسپانیا، جایزه بین المللی چماق را به اژه ای داد. این جایزه که به طور غیابی اهدا شد، اژه ای را «ضدزن ترین قاضی جهان» می خواند. علت انتخاب اژه ای از سوی این سازمان، محروم کردن زنان از حق طلاق بود.
براساس محتوایی که در منابع حکومتی منتشر شده بود اژه ای، پیش از اینکه اکثریت قضات اظهارنظر کنند، موافقت خود را با از میان رفتن حق طلاق زنان براساس شروط ضمن عقد اعلام کرده بود.
سازمان ارتباط جهانی زنان (Women’s Link Worldwide)، هر سال بهترین و بدترین قضات جهان را از نظر تأثیر مثبت یا منفی آراءشان درمورد برابری جنسیتی انتخاب می کند. جایزه بین المللی چماق (Bludgeon) به ضدزن ترین قضات داده می شود.
اصرار بر اعدام ریحانه جباری
اژه ای طی سالیان اخیر یکی از اصلی ترین بازوهای اطلاعات و قضائیه در پیشبرد کیس های اعدام و قتل زنان بوده است.
در پرونده ریحانه جباری، متهم به قتل یکی از مقامات وزارت اطلاعات در دفاع از خود، اژه ای از اصلی ترین حامیان اعدام ریحانه بود.
روز ۷آبان ۱۳۹۳ یک کنفرانس خبری در آلمان برگزار شد که در آن فریبرز جباری عموی ریحانه حضور داشت و در این باره سخنانی ایراد کرد. وی در این کنفرانس خبری، اژه ای را متهم نمود که در مورد اعدام برادرزاده اش ریحانه، «اصرار» داشته است. فریبرز جباری تصریح کرد که در زمان قتل مامور وزارت اطلاعات، اژه ای وزیر اطلاعات بوده است.
ریحانه جباری،۲۶ ساله در سحرگاه روز شنبه ۳ آبان ۱۳۹۳در زندان گوهردشت کرج اعدام شد. وی ۷سال را در زندان و پشت درب های بسته گذرانده بود.
جباری، طراح دکوراسیون داخلی یک شرکت تبلیغاتی و دکوراسیون، زمانی که ۱۹ سال داشت به قتل مرتضی سربندی، پزشک ۴۷ ساله، متاهل، دارای سه فرزند و از مقامات وزارت اطلاعات متهم شد. او به اجبار در برابر اقدام به تجاوز این مقام وزارت اطلاعات از خود دفاع کرده بود.
احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در آن زمان، حکم اعدام ریحانه جباری را ناروا و غیرعادلانه خواند. وی تأکید کرد که اگر گفته های ریحانه جباری صحت داشته باشند، او دو مرتبه قربانی شده است؛ بار نخست از سوی فرد متجاوز و بار دوم از سوی سیستم قضایی که باید از افراد در برابر تعدی جنسی و جسمی حراست کند.
تبرئه قاتل زهرا کاظمی
پرونده قتل زهرا کاظمی نمونه دیگری است که در آن اژه ای در تبرئه قاتل نقش داشته است.
در سال ۱۳۸۲ متهم اصلی این پرونده سعید مرتضوی، دادستان وقت تهران و از مهره های وابسته به اژه ای بود. اژه ای و ابراهیم رئیسی در همدستی، مرتضوی را از اتهام قتل زهرا کاظمی تبرئه کردند.
روز ۲۰ تیر ۱۳۸۲، اعلام شد که یک خبرنگار ایرانی-کانادایی، زهرا کاظمی، در بیمارستان نظامی بقیه‌الله اعظم جان سپرده است. زهرا کاظمی در دوم تیر ماه ١٣٨٢ در حین عکس برداری از تجمع خانواده های زندانیان در مقابل زندان اوین بازداشت شد. گزارشها و شهادت های اولیه حاکی از آن بود که مرگ این روزنامه نگار به دلیل ضرب و شتم شدید در مدت بازداشت و در اثر ضربات وارده به سر بوده است.
مقامات رژیم ایران اما حقیقت را پنهان کردند و تحقیقات قضایی حول معمای مرگ زهرا کاظمی را منحرف کردند تا جنجالی که بر اثر مرگ یک روزنامه نگار دو تابعیتی در یک زندان در ایران رخ داده بود را ساکت کنند.
در این باره گزارشگران بدون مرز نیز طی بیانیه ای نوشت، «مرگ زهرا کاظمی خود به تنهایی نماد نقض حقوق بشر از سوی جمهوری اسلامی ایران از همان فردای به قدرت رسیدن است. زهرا کاظمی زن است. زهرا کاظمی روزنامه نگار است. روزنامه نگاری که می خواست افکار عمومی جهان را از شرایط غم انگیز زندانیان اوین آگاه کند، زندانی که نماد سرکوب بی رحمانه رژیم است. وی در برابر این زندان از خانواده ها ی زندانیان سیاسی عکس گرفت، زندانیانی که هنوز هم رژیم زندانی کردن آنها را انکار می‌کند.»
دفاع از سرکوب زنان
در زمینه سرکوب خیابانی زنان، اژه ای مدافع سرکوب زنان تحت عنوان بدحجابی بوده است.
به طور مثال، اژه ای در یک کنفرانس خبری با رسانه ها، صراحتاً گفت، «در خصوص کسانی که به دنبال ترویج فرهنگ ابتذال هستند و در کشور اسلامی ما برخلاف قانون، مرتکب بی عفتی و بی اخلاقی و بی حجابی می شوند و به این امر دامن می زنند متذکر می شویم چرا که کشور ما اسلامی است و مردم مسلمان دارد بنابراین قانون اجازه چنین کاری را به آنها نمی دهد.»
وی ادامه داد: «ما در خصوص موضوعی که مطرح کردم ابتدا توصیه می کنیم و اگر لازم بود درباره این اقدامات مجرمانه ورود خواهیم کرد و نیروی انتظامی و دستگاه قضایی در این زمینه برخورد می کنند. همچنین نهادها و وزارتخانه ها باید در این راستا وظایف و تکالیف خود را انجام دهند.» (سایت حکومتی برترین ها – ۱۹خرداد ۱۳۹۳)
با نگاهی به آرایش سیاسی کنونی در ایران، می توان دریافت که خامنه ای بعد از انتخاب اژه ای به سمت ریاست قوه قضائیه، گامی دیگر در راستای تک پایه کردن حکومت سرکوب خود برداشته است. قرار گرفتن اژه ای در کنار رئیسی و قالیباف، پازل حکومت کشتار و قتل عام را تکمیل می کند. آنچه که خامنه ای به خصوص در شرایط فعلی و با وجود قیام های مردمی به آن محتاج است.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت، ضمن افشای نقش سرکوبگرانه این عاملان نقض حقوق بشر و سرکوب زنان، خواهان پیگرد و قرارگرفتن آنان در برابر عدالت می باشد.
