در فاصله ۴ تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۴، یعنی حدود ۲.۵ هفته، حداقل ۱۳ زن و دختر در شهرها و روستاهای مختلف ایران قربانی قتل های جنسیتی شدند. اغلب این قتل‌ها توسط نزدیک‌ترین افراد به قربانیان — همسر، پدر، برادر یا دیگر اعضای خانواده — رخ داده و در برخی موارد، انگیزه‌هایی نظیر تعصب‌های جنسیتی، اختلافات خانوادگی یا سوءظن‌های ناموسی مطرح شده‌اند. این آمار نگران‌کننده، بار دیگر زنگ خطر خشونت سیستماتیک علیه زنان را به صدا درآورده است.
گزارش موارد قتل:
تهران -۶ فروردین ۱۴۰۴
در یکی از تازه‌ترین موارد خشونت خانگی، زنی در پایتخت ایران به دست همسر خود در منزل مسکونی‌اش به قتل رسید. بنا بر گزارش‌های رسمی، این زوج پیش از وقوع قتل دچار تنش‌هایی بر سر «مسائل نامشخص» بوده‌اند.همسر این زن در ابتدا مدعی شده بود که قربانی هنگام نظافت خانه از روی چهارپایه سقوط کرده و جان باخته است. با این حال، نتایج بررسی‌های پزشکی قانونی نشان داد که علت مرگ، شکستگی گردن بر اثر اعمال خشونت بوده و این نوع آسیب نمی‌تواند ناشی از سقوط ساده باشد. این یافته‌ها ادعای اولیه متهم را رد می‌کند و نشان‌دهنده وقوع یک قتل عمد است.
خوزستان -۴ فروردین ۱۴۰۴
در رویدادی وحشتناک‌تر، زنی در جنوب غرب استان خوزستان توسط همسرش به طرز فجیعی با ضربات چاقو به قتل رسید و بدن او قطعه‌قطعه شد. بر اساس گزارش‌های محلی، قاتل پس از ارتکاب جرم، در کنار پیکر مثله‌شده همسرش ناهار خورده و قصد داشته دو فرزند خود را نیز به قتل برساند. دخالت به‌موقع نیروهای پلیس مینوشهر مانع وقوع فاجعه‌ای گسترده‌تر شد و متهم بازداشت گردید.
اظهارات متهم در بازجویی‌ها، ابعاد نگران‌کننده‌ای از عادی‌سازی خشونت در برخی بافت‌های فرهنگی را آشکار می‌کند. او ادعا کرده است که «این رسم است که اگر زنی از دستور همسر سرپیچی کند، جسد او به عنوان ظرف غذا استفاده شود». وی همچنین گفته است که پدرش نیز در گذشته مادرش را به همین شیوه به قتل رسانده و پس از مدتی، به دلیل عدم شکایت اولیای دم، آزاد شده است.
کوزران، کرمانشاه – ۶ فروردین ۱۴۰۴
فرزانه مرادی، زن باردار ۳۰ ساله و مادر دو دختر ۵ و ۸ ساله، در کوزران کرمانشاه توسط همسرش، پدرام صفایی، با شلیک سلاح کلت کمری به قتل رسید. او دوقلو باردار بود؛ یک دختر و یک پسر. بنابر گزارش‌ها، دلیل اصلی قتل، نارضایتی قاتل از باردار بودن فرزند دختر بوده است.
استهبان، فارس – ۱۳ فروردین ۱۴۰۴
دختری ۱۸ ساله در شهرستان استهبان توسط پدر ۴۲ ساله‌اش پس از ضرب و شتم شدید به قتل رسید. قاتل پس از متواری شدن، در کمتر از چند ساعت دستگیر شد و علت این جنایت را «اختلافات خانوادگی» عنوان کرد.
قروه، کردستان – ۱۴ فروردین ۱۴۰۴
آزیتا فلاحی، زن ۳۶ ساله و مادر دو فرزند، در منزل شخصی‌اش در قروه، توسط همسرش و با همکاری پدر همسر مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت و در اثر ضربات وارده با جسم سخت به سر جان باخت. در ابتدا، خانواده همسر ادعا کردند که وی خودکشی کرده، اما کالبدشکافی پزشکی قانونی وقوع قتل را اثبات کرد.
اسلام‌آباد غرب، کرمانشاه – ۱۴ فروردین ۱۴۰۴
آیلار ظاهرپور، دختر ۱۲ ساله ساکن روستای سرخک، به دست پدرش، کیومرث ظاهرپور، با اسلحه شکاری به قتل رسید. پدر، که پس از طلاق حضانت فرزند را بر عهده داشت، او را پس از آن‌که متوجه شد با مادرش تماس گرفته، به قتل رسانده است.
لولمان، رشت – ۱۸ فروردین ۱۴۰۴
زنی ۳۰ ساله در دهستان لولمان، توسط دوست ۳۱ ساله‌اش با ضربات چاقو به قتل رسید. قاتل پس از ارتکاب جرم اقدام به خودکشی کرد و جان باخت. انگیزه این قتل “اختلافات شخصی” گزارش شده است.
تهران – ۱۹ فروردین ۱۴۰۴
ثریا بیاتلو، زن ۳۴ ساله و قربانی کودک‌همسری، حین خواب توسط همسرش، جلال بیاتلو، با ضربات پتک کشته شد. قاتل که به بیماری روانی مبتلا بوده، پس از ارتکاب جرم متواری شده و تاکنون بازداشت نشده است. فرزندان این زوج علت قتل را «سوءظن و انگیزه‌های ناموسی» عنوان کرده‌اند.
بروجن، چهارمحال و بختیاری – ۱۹ فروردین ۱۴۰۴
مردی ۴۰ ساله در روستای امام قیس، ابتدا همسرش زهرا کردیزدی را خفه کرد، سپس دختر ۵ ساله‌اش شیدا مرادی را با اسلحه شکاری به قتل رساند و در نهایت خودکشی کرد. انگیزه این قتل فجیع هنوز مشخص نشده است.
ایلام – ۱۹ فروردین ۱۴۰۴
در مرکز شهر ایلام، مردی به نام یوسف کهزادیان، همسر و دو پسر خود را با شلیک گلوله به قتل رساند و سپس به زندگی خود نیز پایان داد. انگیزه این قتل خانوادگی همچنان در دست بررسی است.
فاروج، خراسان شمالی – ۱۹ فروردین ۱۴۰۴
زنی ۳۹ ساله در شهر فاروج، توسط همسر ۴۹ ساله‌اش با سلاح سرد به قتل رسید. اختلافات خانوادگی به عنوان انگیزه اصلی قتل اعلام شده است.
شهرستان نور، مازندران – ۲۰ فروردین ۱۴۰۴
زن جوانی در بخش بلده شهرستان نور، توسط همسرش با استفاده از طناب خفه شد. قاتل بازداشت شده و در اعترافاتش انگیزه خود را اختلافات خانوادگی عنوان کرده است.
این موارد هولناک زن کشی بحران فزاینده‌ی خشونت جنسیتی در ایران را برجسته می‌کنند. کاستی‌های نظام‌مند قانونی به مجرمان اجازه می‌دهد بدون مجازات به اعمال خود ادامه دهند. به‌ویژه، ماده ۶۱۲ قانون مجازات رژیم اغلب از مجرمان—به‌خصوص پدران، برادران و همسران—در برابر مجازات‌های سنگین محافظت می‌کند و چرخه‌ای از بی‌عدالتی را تداوم می‌بخشد. ناتوانی مداوم در اجرای قوانین حمایتی قوی، نه‌تنها جان بی‌شمار زن را به خطر می‌اندازد، بلکه فرهنگی را تقویت می‌کند که در آن قتل‌های ناموسی و زن کشی همچنان بدون کنترل باقی می‌مانند.
