تجمع پرستاران در مشهد با وجود تهدیدات
روز شنبه، ۲۷ مرداد ۱۴۰۳، پرستاران بیمارستان امام رضا در مشهد در محوطه بیمارستان گرد آمدند تا خواسته‌های خود را بیان کنند. آنها با سر دادن شعارهایی مانند «تورم دلاری، حقوق ما ریالی»، به شرایط سخت اقتصادی و دستمزدهای پایین که حرفه آنها را آزار می‌دهد، اعتراض کردند. پرستاران ایران با وجود تهدیداتی که شب قبل از تجمع به آنها اعلام شده بود، مقاوم ایستادگی کردند.
رژیم ایران اما به جای پاسخگویی به خواسته‌های پرستاران، نیروهای امنیتی را به محل تجمع اعزام کرد و با شدت با آنها برخورد کرد. پرستاران اعلام کردند که تا برآورده شدن مطالباتشان به اعتصاب و اعتراضاتشان ادامه خواهند داد.
اعتراضات سراسری در ایران
موج اعتراضات پرستاران ایران از ۱۱ مرداد ۱۴۰۳ در شهرهای شیراز و کرج آغاز شد. در کرج، پرستاران بیمارستان‌های کوثر، امام علی و شریعتی دست به اعتصاب زدند. در همین حال، در شیراز، پرستاران از ۹ بیمارستان به اعتصاب پیوستند. این حرکت به سرعت به دیگر شهرها مانند داراب در استان فارس، نورآباد ممسنی، تنگان در استان بوشهر، کرمانشاه، فسا، جهرم، مازندران، اسلام‌آباد غرب، آباده در شیراز، لامرد در فارس، تبریز، زنجان، اراک، یزد، مشهد و یاسوج گسترش یافت.
شعارهای اعتراضات
در این تجمعات اعتراضی، پرستاران ایران شعارهای مختلفی سر دادند که نشان‌دهنده نارضایتی‌ها و مطالبات آنها بود: «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه»؛ «تعرفه ما کجاست، توی جیب شماهاست»؛ «پرستار اتحاد اتحاد»؛ «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن»؛ «تورم دلاریه، حقوق ما ریالیه»؛ «پرستار نباشه، بیمارستان تعطیله»؛ «صدقه سری ۲۰ تومنی، نمیخوایم نمیخوایم»؛ «مسئول بی کفایت، استعفا استعفا»؛ «باکرونا جنگیدیم، حمایتی ندیدیم».
ارعاب و تلافی‌جویی
روز ۲۰ مرداد، روزنامه حکومتی هم‌میهن، گزارش داد که ۹۰ درصد پرستاران بیمارستان‌های شیراز دست از کار کشیده‌اند. به جای اینکه مدیران بیمارستان‌ها به نگرانی‌های آنها پاسخ دهند، نهادهای امنیتی و سرپرست‌های پرستاری آنها را با اخراج، تشکیل پرونده و احضار تهدید کردند.
محمد شریفی مقدم، دبیر خانه پرستار، به فشارهای مداومی که پرستاران به دلیل اعتراض به شرایط کاری‌شان، از جمله اجرای ناقص قانون تعرفه‌ها و اضافه‌کاری اجباری، از سوی وزارت بهداشت با آن مواجه هستند، اشاره کرد. (روزنامه حکومتی شرق، ۲۴ مرداد ۱۴۰۳)
سالانه ۱۲,۰۰۰ دانشجوی پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شوند، اما تنها بخشی از آنها در ایران مشغول به کار می‌شوند و بسیاری به دنبال فرصت‌های بهتر به اروپا، آمریکا و کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت می‌کنند.
تقلای اقتصادی و درخواست برای دستمزد منصفانه
یک گزارش اخیر از مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری ایران نشان داد که ۷۳ درصد از پزشکان و پرستاران تاثیر تورم بر تمایلشان به مهاجرت را «بسیار بالا» ارزیابی کرده‌اند.
شریفی مقدم همچنین به تفاوت فاحش دستمزدها اشاره کرد و گفت که برخی پزشکان تا یک میلیارد تومان از طریق پرداخت‌های مبتنی بر عملکرد درآمد دارند، در حالی که پرستاران باید با حقوق ماهیانه ۱۳ تا ۱۵ میلیون تومان زندگی کنند. او استدلال کرد که پرستاران باید سه برابر حقوق فعلی خود را دریافت کنند.
پرستاران ایرانی که از اضافه‌کاری اجباری، شرایط کاری سخت و دستمزدهای پایین به ستوه آمده‌اند، در شهرهای مختلف دست به اعتصاب زده‌اند. پرستاران، انترن‌ها و دیگر کارکنان پزشکی که با تمام توان از هموطنان خود مراقبت می‌کنند، در اعتراض به رژیم دینی حاکم، همراه با دیگر کارگران، صدای خود را برای عدالت و برخورد منصفانه بلند کرده‌اند.
اعتراضات مداوم پرستاران ایران شرایط وخیم کارکنان بهداشتی در کشور را نشان می‌دهد. با وجود تهدید و سرکوب، عزم آنها برای مطالبه دستمزد و شرایط کاری بهتر همچنان استوار است. همان‌طور که رژیم ایران به درخواست‌های آنها بی‌توجهی می‌کند، مبارزه پرستاران نمایانگر ندای گسترده‌تر برای تغییرات سیستماتیک و عدالت در ایران است.
