ماهنامه فوریه ۲۰۲۳ – مسموم سازی دختران دانش آموز در ایران

بررسی مسموم سازی وحشتناک دختران دانش آموز در ایران

یکی از خبرهای مهم در ایران طی ماه های بهمن و اسفند، مسموم سازی زنان جوان و حمله شیمیایی به دبیرستان های دخترانه بود. به نظر می رسد این اقدامات ظالمانه و ترور بیولوژیکی آخرین تلاش رژیم ایران برای سرکوب اعتراضات و انقلاب ادامه دار شش ماهه به رهبری زنان جوان و دختران دانش آموز باشد.

مسموم سازی های زنجیره ای با گازهای سمی یادآور جنایات نازی ها علیه یهودیان در اردوگاه های کار اجباری مانند آشویتس است و از قساوت رژیم آخوندی حکایت دارد.

این جنایت بی‌سابقه علیه بشریت نشان می‌دهد که ملایان تا کجا حاضرند از زنان جوان و دختران شجاعی که اقتدار آنها را به چالش کشیده، عکس‌های ولی فقیه علی خامنه‌ای را پاره کرده و شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر داده‌اند، و در برابر تمامیت رژیم قد علم کرده اند انتقام بگیرند.

دامنه هشدار دهنده فاجعه: ۱۳۰۰۰دانش آموز آسیب دیده اند

با وجود گذشت بیش از سه ماه از این ماجرا، مسموم سازی دانش آموزان در شهرهای سراسر ایران همچنان ادامه دارد. همه چیز با اولین حمله شیمیایی به هنرستان نور دخترانه قم در 9 آذر آغاز شد.

مسموم سازی دانش آموزان دختر تا ۲۵ بهمن بیشتر محدود به مدارس قم بود. اما در روز ۲۵ بهمن، یک دبیرستان دخترانه در تهران هدف حمله قرار گرفت و از آن زمان حملات شیمیایی در سراسر کشور گسترش یافت.

به گفته سعید کریمی، معاون وزارت بهداشت، ۱۳ هزار دانش‌آموز برای درمان مسمومیت به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند. (سایت مشرق، ۲۲ اسفند ۱۴۰۱)

بدتر از همه، پزشکان هشدار داده اند که این علائم ممکن است عواقب طولانی مدتی برای سلامت دانش آموزان داشته باشد، از جمله سرطان پوست.

مسموم سازی هم اکنون از دبیرستان ها به خوابگاه های دختران دانشجو در کرج، اصفهان، آذربایجان، بروجرد (لرستان) و اردبیل و همچنین برخی مدارس ابتدایی و ایستگاه مترو تهران گسترش یافته است.

متاسفانه تاکنون دختر ۱۱ساله ای به نام فاطمه رضایی و دانش آموز کلاس اولی به نام رهام شاهویسی بر اثر حمله شیمیایی به مدرسه شان جان خود را از دست داده اند.

همچنین گزارش های تایید نشده ای از مرگ دو دختربچه دبستانی در مرند، به نام های فاطمه مهدی زاده و شبنم جمشیدی در ۱۶اسفندماه منتشر شده است.

صحنه های وحشتناک از مسموم سازی دانش آموزان

صدها دانش آموز پس از استشمام بوی نامطبوع یا ناشناخته احساس تهوع، سرگیجه و تنگی نفس را گزارش کرده اند.

یکی از دانش‌آموزان می‌گوید: بوی بسیار بدی در هوا پخش شد، احساس سرگیجه کردم و روی زمین افتادم. دختر دیگری از تجربه خود تعریف می کند و می گوید: وقتی می خواهم بایستم احساس سرگیجه می کنم و بدنم آنقدر می لرزد که نمی توانم راه بروم. با این حال دختر دیگری گزارش داد: در قفسه سینه ام احساس درد می کنم و وقتی می خواهم راه بروم پاهایم می لرزد.

شاهدان عینی صحنه های دلخراشی از گریه دختران و افتادن آنها بر زمین را توصیف کرده اند. برخی آنقدر ضعیف بودند که حتی نمی توانستند راه بروند، اما حاضر نبودند دوستان خود را تنها بگذارند. یکی از دانش آموزان گفت: به ما اجازه نمی‌دادند برویم خانه، مجبورمان می کردند که در مدرسه بمانیم. ابتدا یک بوی بسیار تندی آمد و بعد بلافاصله من حالم بهم خورد.

دانشجویان دانشکده علوم پایه دانشگاه محقق اردبیلی در اردبیل نیز روز دوشنبه ۱۵ اسفند صحنه های وحشتناک مسمومیت شان را گزارش کردند. به گفته دانشجویان «ابتدا برق قطع شد که باعث خاموش شدن سیستم تهویه گردید، سپس گاز پخش شد که همه به بیرون ساختمان فرار کردیم ولی تعدادی از دانشجویان مسموم شدند.»

والدین دانش آموزان مسموم شده برای اعتراض به خیابان های تهران و سایر شهرها رفتند تا خشم و سرخوردگی خود را ابراز کنند. آنها به شدت معتقدند که حملات شیمیایی هدفمند و عمدی بوده است. آنها سکوت و بی عملی مسئولان در رسیدگی به این مسئله را محکوم می کنند.

شواهد دخالت حکومت

شواهد فزاینده ای از دخالت دولت در این حملات هولناک وجود دارد. شاید مهم ترین نشانه بی عملی رژیم طی سه ماه گذشته باشد. همانطور که سایت دنیای اقتصاد در تاریخ 2۱ بهمن نوشت: «مسمومیت‌های تلخ و مشکوک در مدارس استان قم افراد را یاد ماجرای اسیدپاشی‌های اصفهان می‌اندازد که تا الان تکلیف پرونده آن مشخص نشده و قربانیان همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند.»

علاوه بر این، سایت حکومتی تابناک روز ۶ اسفند از توزیع شب نامه هایی منسوب به فدائیان ولایت، یک گروه متعصب وابسته به ولی فقیه رژیم علی خامنه ای خبر داد. «درس خواندن دختران را حرام و ادامه آنرا در ردیف محاربه با امام زمان دانسته و تهدید کرده در صورت تعطیل نشدن مدارس دخترانه مسمومیت دختران را به سراسر ایران گسترش خواهند داد.»

این واقعیت که یک رسانه حکومتی چنین تهدیدهایی را منتشر کرد، سؤالات جدی در مورد دخالت رژیم برمی انگیزد.

یک سایت حکومتی دیگر به نام بهارنیوز نیز روز ۸ اسفند به بی عملی رژیم اشاره کرد و نوشت: «سیستم امنیتی، مدعی دستگیری ریگی در هواست و فعالیتهای خرابکاران را قبل از انجام زیر ضربه قرار می‌دهد. اما مواردی مانند اسیدپاشی به دختران اصفهانی و مسمومیت دختران با گذشت ۱۰۰ روز هنوز هیچ ردی در حافظه نیروی امنیتی بجای نگذارده است!»

همین منبع گزارش داد معاون پژوهش وزارت بهداشت به عمدی بودن مسمومیت دانش‌آموزان اذعان کرده و گفته افرادی دوست داشتند تمام مدارس دخترانه تعطیل شود.

به رغم این شواهد، رژیم ملایان تلاش کرد تقصیر را به گردن سرویس های جاسوسی خارجی بیاندازد. مجری تلویزیون حکومتی روز ۱۳ اسفند ادعا کرد که مسموم سازی های زنجیره ای دانش آموزان به وسیله یک سرویس جاسوسی غربی انجام شده است.

اما گزارش های متعددی از حملات سیستماتیک و گسترده بر مدارس سراسر کشور وجود دارد. به طور مثال مدیر و مسئولین یک دبیرستان پسرانه در ایلام دانش آموزان را تهدید و وادار به سکوت درباره حمله شیمیایی کردند. در یک دبیرستان پسرانه دیگر در نقده، مدیر درب را به روز دانش آموزان بست و از خروج و ورود دانش آموزان جلوگیری کرد.

در یک دبیرستان دخترانه در زنجان، بسیاری از دانش آموزان در معیت مأموران لباس شخصی و نیروی انتظامی به بیمارستان برده شدند. مأموران امنیتی به کادر درمانی اجازه ثبت این بیماران و گرفتن آزمایش خون از آنها را ندادند.

به گزارش اسکای نیوز، یک شاهد عینی گزارش داد: «نیروهای امنیتی به مدرسه رسیدند و به پرسنل و معلمان دستور دادند که در مورد حمله با كسی صحبت نکنند و اگر شخصی سؤال کرد باید بگویند بوی گاز و مسمومیت دانش آموزان به دلیل شکستگی لوله های حرارت مرکزی بوده است.»

مسعود پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس رژیم، نیز عملکرد سرویس های امنیتی را زیر سوال برد و گفت: «سیستم امنیتی‌که در صورت بروز مشکل در کمترین زمان ممکن، رسیدگی، پیگیری و دستگیر می کند، چطور ممکن است این قضیه را نبیند؟… عدم برخورد سیستم امنیتی کشور با عوامل مسمومیت ها جای سوال دارد و غیر قابل قبول است.» (سایت حکومتی دیدبان ایران – ۱۵ اسفند ۱۴۰۱)

وقتی همه این شواهد کنار هم گذاشته می شوند، حکایت از دخالت رژیم ایران و سپاه پاسداران در این مسموم سازی های زنجیره ای دارد.

گزارش های ضد و نقیض و انکار کامل توسط مقامات رژیم

رژیم ملایان مذبوحانه در پی پنهان کردن حقیقت و نقش جنایتکارانه خویش در مسموم سازی زنجیره ای دختران دانش آموز می باشد. با وجود گذشت بیش از سه ماه، رژیم هنوز درباره این جنایت دروغ پراکنی و اظهارت ضد و نقیض می کند.

در ابتدا مقامات رژیم کل ماجرای مسموم سازی را انکار می کردند.

سیامک محبی، معاون دانشگاه علوم پزشکی قم «علت این حوادث را تند تند نفس کشیدن دانش‌آموزان دختر و استرس آنها دانست» و گفت: «نمونه‌های خون دانش‌آموزان، طبیعی بوده است.». فراهانی نماینده مجلس رژیم گفت: در این باره «بزرگنمایی» شده است (دنیای اقتصاد ۱۷ بهمن)

روز ۱۷بهمن، سیامک محبی، معاون دانشگاه علوم پزشکی قم علت این حوادث را تندتند نفس کشیدن دانش آموزان دختر و استرس آنها دانست و گفت نمونه های خون دانش آموزان طبیعی بوده است. محسن صفایی فراهانی، عضو مجلس رژیم نیز گفت در این باره بزرگنمایی شده است. (دنیای اقتصاد – ۱۷بهمن ۱۴۰۱)

یوسف نوری وزیر آموزش‌وپرورش رئیسی روز ۲۶ بهمن گفت «بخش اعظم مسمومیت دانش‌آموزان در قم ناشی از شایعاتی است که مردم و دانش‌آموزان را دچار ترس کرده است. از مراجع ذی‌صلاح گزارش گرفتیم و گفتند مشکلی وجود ندارد… تعدادی از دانش‌آموزان به بیمارستان‌ رفتند. برخی از آن‌ها چون دارای بیماری‌های زمینه‌ای بودند پزشکان آن‌ها را نگه داشتند..»(سایت حکومتی دنیای اقتصاد ۲۶ بهمن).

روز ۲۶بهمن نیز وزیر آموزش و پرورش، یوسف نوری، ادعا کرد که مسموم سازی ها ناشی از شایعاتی است که مردم و دانش آموزان را دچار ترس کرده است و مشکلی وجود ندارد. او گفت دانش آموزانی که بستری شدند به دلیل بیماری های زمینه ای بوده است. (دنیای اقتصاد – ۲۶ بهمن ۱۴۰۱)

روز ۱۰ اسفند نیز احمد وحیدی، وزیر کشور رژیم گفت: «بیش از ۹۰درصد مسمومیت ها ناشی از عوامل خارجی نبوده و بیشتر استرس و نگرانی هایی بوده که بر اثر طرح این موضوع پیش آمده بود… تاکنون مواردی پیدا نشده که بتوان قاطعانه گفت مربوط به عامل مشخصی است.» (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۱۰ اسفند ۱۴۰۱)

اما بعد از اعتراضات مردم به بی عملی رژیم، برخی مقامات رژیم ناگزیر از اذعان به اقدامات  عمدی در این حوادث شدند.

محمد جعفری منتظری، دادستان کل رژیم، روز اول اسفند خطاب به دادستان قم نوشت: «اخبار واصله از یک جریان نگران کننده نوعی مسمومیت در بعضی از مراکز آموزشی قم نشان از احتمال اقدامات مجرمانه عمدی دارد.» (رسانه های حکومتی – اول اسفند ۱۴۰۱)

نجف آبادی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفت: «هم در قم و هم در بروجرد مسئله عمدی است. وزیر اطلاعات وارد این پرونده شده ولی متأسفانه گزارشی به مجلس نداده است.» (سایت حکومتی اقتصاد آنلاین – ۷ اسفند ۱۴۰۱)

یونس پناهی، معاون وزارت بهداشت، گفت: «افرادی دوست داستند که تمام مدارس به خصوص مدارس دخترانه تعطیل بشود. تاکنون مشخص شده که مسمومیت دانش آموزان مدارس قم، ناشی از ترکیبات شیمیایی، از نوع در دسترس بود.» (سایت حکومتی تابناک – ۸ اسفند ۱۴۰۱)

فاطمه مقصودی، عضو مجلس رژیم از بروجرد، در این باره گفت: «حاصل بررسی دوربین های مداربسته مدارس به وسیله نیروهای امنیتی نشان دهنده آن است که اتفاق رخ داده نه تنها طبیعی نیست که عمدی هم هست.» (روزنامه حکومتی هم میهن، ۸ اسفند ۱۴۰۱)

رئیس جمهور رژیم، ابراهیم رئیسی، با اشاره به گزارش وزیر اطلاعات گفت: «این اقدام حلقه ای دیگر از زنجیره توطئه های دشمن است که برای التهاب آفرینی در جامعه و تشویش اذهان عمومی و هراس افکنی در میان فرزندان این مرز و بوم انجام گرفته و باید ریشه یابی و با آن برخورد جدی شود.» (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۱۵ اسفند ۱۴۰۱)

همزمان، علی خامنه ای بعد از ۱۰۰ روز سکوت خود را شکست و گفت:‌«مسئولان و دستگاه های اطلاعاتی و انتظامی باید با جدیت آن را دنبال کنند… و اگر کسانی در این ماجرا دست داشته باشند، باید عوامل و مسببین آن به اشد مجازات برسند… و اگر کسانی به عنوان عوامل این جنایت شناسایی و محکوم شوند، هیچ عفوی در مورد آنها نخواهد بود.» (سایت خامنه ای – ۱۵ اسفند ۱۴۰۱)

اما این اظهارات ضد و نقیض مغایر با ادعاهای اولیه مقامات رژیم است که هرگونه اقدام عمدی را انکار می کردند.

تلاش های مذبوحانه برای پنهان کاری

روز ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ روزنامه آرمان ملی از دستگیری ۵ نفر از عاملان مسموم سازی دانش آموزان در ۷ مدرسه در لار، استان فارس، خبر داد. به نوشته این گزارش، مقامات ارشد کشوری و لشکری قبلاً از دستگیری عوامل این مسمومیت‌های ادامه‌دار و زنجیره‌ای که از آذر ماه در برخی مدارس دخترانه شروع شده، خبر داده بودند. آرمان ملی افزود: «نکته جالب گزارش صدا و سیما این بود که متهم اصلی این پرونده با همکاری دخترش مواد سمی را تهیه کرده بود و در ۷ مدرسه لار برای مسمومیت دانش‌آموزان استفاده می‌کردند. و آن‌ها این کار را می‌کردند تا فیلم مسمومیت دانش‌آموزان را برای شبکه‌های بیگانه بفرستند. هدفشان هم بدبین کردن مردم نسبت به نظام بوده. فیلم هم پخش و با یکی دو مسئول هم صحبت شد و سرآخر هم پاهای بازداشت شدگان که شلوارهای آبی زندانی‌ها را پوشیده بودند، به نمایش گذاشته شد.»

به رغم دستگیری ها مسموم سازی ها متوقف نشده اند. ستاد حقوق بشر قوه قضائیه در گزارشی درباره مسموم سازی تعدادی از دانش‌آموزان در ایران گفت: «کمتر از ۱۰ درصد دانش‌آموزان یک ماده محرک استنشاق کردند و این ماده از نوع گاز‌های جنگی، خطرناک و کشنده نبوده و بخش اعظمی نیز تحت تاثیر آثار روحی و روانی و اضطراب قرار گرفتند.» (تابناک – ۲۰ اسفند)

روز ۱۲ اسفند معاون سیاسی و امنیتی فرماندار پردیس گفت «شواهد نشان می‌دهد که پارک شدن تانکر حامل سوخت در مجاورت مدرسه عامل مسمومیت دانش آموزان در مدرسه خیام پردیس باشد.» (رکنا – ۱۲ اسفند)

برخی از مسئولان رزیم همچنان وجود مسمومیت ها را به کل انکار می کنند. محمدرضا کلانتر معتمدی، دبیر فرهنگستان علوم پزشکی در این باره گفت: «اصلا و ابدا نگرانی وجود ندارد چون اصلا بیماری وجود ندارد. این تظاهرات روانی یک بیماری است که یک نفر بگوید من این حالت را دارم همه فکر می‌کنند که خبری شده و آنها هم همین احساس را پیدا می‌کنند. مسمومیتی در کار نیست. این هیستری حالتی است که از نظر روحی اینها فکر می‌کنند اتفاقی افتاده، نه اینکه واقعا اتفاق جسمی رخ داده باشد.»

وزارت كشور رژيم در يك صحنه سازي مضحك از دستگيري «بيش از صد نفر از عوامل موثر در حوادث اخير مدارس» خبرداد و اعلام كرد تعدادی از آنها از «روی شیطنت یا ماجراجویی و با هدف تعطیلی کلاس درس…دست به اقداماتی نظیر استفاده از مواد بدبو … زده اند.»

تهدید و به سکوت کشاندن کادر درمانی

 کادر درمانی و پزشکان در رابطه با حوادث مسموم سازی ابراز نگرانی کرده و گفته اند که گازهای سمی که استفاده شده اند به راحتی در دسترس عموم قرار ندارند و به شکل هوشمندانه ای به صورت ترکیبی به کار برده می شوند. محمدرضا هاشمیان، فوق‌تخصص بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان مسیح دانشوری تأکید کرد که «باید هرچه زودتر منبع این مسمومیت مشخص شود تا پزشکان بتوانند آنتی‌دوت (پادزهر) آن را استفاده کنند و بدانند برای درمان افراد مسموم‌شده از چه دارویی استفاده کنند.» (روزنامه هم میهن، ۱۲ اسفند ۱۴۰۱)

اما پزشکان و پرستاران از اینکه اطلاعاتی درباره مصدومین بدهند واهمه دارند چون به آنها گفته شده در این باره صحبت نکنند و اطلاعاتی ندهند و این دستور از مقامات بالا و وزارت بهداشت می باشد.

کادر درمانی و معلمان مقامات رژیم را به تلاش برای ساکت کردن قربانیان متهم می کنند. مقامات وزارت بهداشت و بیمارستان ها از اینکه پزشکان نتایج آزمایشات را به والدین دانش آموزان مسموم شده نشان بدهند، جلوگیری می کنند.

هادی عبداللهی، پزشک اورژانس بیمارستان فیاض‌بخش تهران گفت گازهایی که درباره آن صحبت می‌شود قطعا در اختیار همه نیست و این مسمومیت ها می توانند منجر به جهش ژنی و یا عوارض ناشناخته ای در آینده بشوند.

هدف قرار دادن خانواده ها و فعالان

رژیم ملایان به جای هدف قرار دادن عاملان این مسموم سازی ها، علیه خانواده ها و فعالانی که در جستجوی عدالت برای قربانیان هستند اقدامات سرکوبگرانه اتخاذ می کند.

روز ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ خبرنگاری که اولین بار درباره مسموم سازی در مدارس دخترانه قم گزارش داده بود را بازداشت کردند. علاوه بر این، تعدادی از قربانیان و خانواده های دانش آموزان مسموم شده نیز توسط مأموران امنیتی تحت بازجویی قرار گرفتند.

به دنبال مسموم سازی دانش آموزان دبیرستان های تهران خانواده ها و دانش آموزان در روز ۱۰ اسفند دست به یک تجمع اعتراضی زدند. اما مأموران لباس شخصی به طرز وحشیانه ای به مادر یکی از دانش آموزان در مقابل دبیرستان ۱۳آبان تهران حمله کردند. فیلم این حمله در رسانه های اجتماعی منتشر شد.

خانواده های دانش آموزان مسموم شده مجدداً در روز ۱۳ اسفند اعتراضات بیشتری برگزارش کردند اما مأموران سرکوبگر از تجمع آنها در مقابل وزارت آموزش و پرورش جلوگیری کردند. خانواده ها به اعتراضات خود در مقابل اداره آموزش پرورش در نواحی مختلف تهران ادامه دادند. آنها مجدداً مورد حمله نیروی انتظامی تهران قرار گرفتند که منجر به ضرب و شتم و بازداشت دهها شرکت کننده در اعتراض شد.

در روز ۱۴ اسفند، مأموران امنیتی و لباس شخصی برخی از والدین را که در اعتراض در مقابل اداره آموزش و پرورش شرکت کرده بودند مورد بدرفتاری وحشیانه قرار دادند. در رشت آنها از گاز اشک آور و گاز فلفل علیه والدین معترض استفاده کردند.

در روز ۱۶ اسفند، خانواده های دانش آموزان مسموم شده و معلمان در دهها شهر دست به اعتراض زدند. دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی تهران نیز علیه مسموم سازی ها دست به اعتراض زدند اما نیروهای امنیتی به آنها حمله ور شده و تعدادی را بازداشت کردند. روز بعد از ورود ۳۰ دانشجو به این دانشگاه جلوگیری شد.

نیروهای امنیتی در مشهد، اصفهان، رشت، شیراز و مریوان نیز از گاز اشک آور استفاده کرده و تعدادی از معترضان را بازداشت کردند.

فعال حقوق زنان، سهن خسروی توسط نیروهای اطلاعات سپاه در سنندج در جریان اعتراضات علیه مسموم سازی ها بازداشت شد. همچنین معلم بازنشسته، بهاءالدین ملکی نیز توسط نیروهای امنیتی در سنندج ربوده شد. امین ماهیگیر، ۳۴ساله، بعد از اعتراض به مسموم سازی دانش آموزان در سرابله ایلام بازداشت شد.

دادستان تهران نیز از تشکیل پرونده قضائی علیه سه مدیر مسئول رسانه‌ های هم‌ میهن، رویداد ۲۴ و شرق به دلیل انتشار اخبار مسمومیت دانش آموزان خبر داد. آذر منصوری، صادق زیباکلام، و رضا کیانیان متهم هستند که به جای انتشار اطلاعات صحیح و دقیق، اقدام به انتشار ادعاهای خلاف واقع و کاملاً دروغ به منظور تشویش افکار عمومی نموده اند.

فراخوان به حسابرسی و اقدام عملی

تلاشهای رژیم ملایان برای انتساب مسموم سازی های زنجیره ای دختران دانش آموز در ایران به قدرت های خارجی، اقدامی مذبوحانه برای پنهان کردن نقش خودشان در این جنایت شنیع است.

این جنایات به دست ارگان های وابسته به بیت خامنه ای از جمله سپاه پاسداران و دیگران به اجرا در می آیند. مسموم سازی ادامه دختران در سراسر کشور نمی تواند بدون مداخله آنها صورت بگیرد.

جهان باید از استفاده رژیم خامنه ای از تلفات انسانی به عنوان اهرمی برای حفظ قدرت جلوگیری کند. این همان روشی است که آنها در جریان جنگ ۸ساله با عراق، قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، و طی بحران کووید-۱۹ از آن استفاده کرد.

جامعه جهانی نباید در قبال این جنایات سکوت پیشه کند. سازمان جهانی بهداشت باید با اعزام یک هیأت به ایران این حادثه غم انگیز را بررسی کند و ملل متحد و شورای حقوق بشر باید رژیم خامنه ای را در قبال این تراژدی جنایتکارانه مورد حسابرسی قرار دهند.

غرب نباید نسبت به‌ادامة حملات با گازهای سمی بی‌عملی پیشه کند. سپاه پاسداران  باید به‌عنوان یک سازمان تروریستی در لیست سیاه قرار گیرد و سران رژیم باید در دادگاههای بین المللی به‌دلیل جنایت علیه بشریت و نقض حقوق بشر مورد حسابرسی قرار گیرند.

کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران این اقدامات جنایتکارانه از سوی رژیم آخوندی را محکوم و به اقدام فوری برای حسابرسی از عاملان و مسئولین این جنایات فراخوان می دهد.

ما از گزارشگر ویژه خشونت علیه زنان خواستار اخطار فوری به رژیم ایران و اقدام برای بررسی این قضیه هستیم. دیدار یک هیأت بین المللی ملل متحد از ایران مبرم و ضروری است. ما از جامعه بین المللی خواستار اقدام فوری برای جلوگیری از لطمات بیشتر به دختران بیگناه ایران می باشیم.