خبر مرگ دژخیم حاج داوود رحمانی در روز ۲۸ مهر ۱۴۰۰ واکنش های بسیاری به ویژه از سوی زندانیانی که به دست این جلاد شکنجه شده بودند را در پی داشت.
داوود رحمانی ملقب به «حاج داوود» مخترع و مجری گونه های وحشیانه ای از شکنجه همچون «قبر» یا «قفس» و واحدهای مسکونی در زندان قزل حصار بود.
این دژخیم زندانی را با چشم بند و بدون داشتن حق حرکت در قفسی به طول ۲متر با عرض ۵۰ و ارتفاع ۸۰ سانتیمتر قرار می داد. کوچکترین حرکت، حتی برخورد قاشق به بشقاب، منجر به ضرب و شتم شدید زندانی می شد.
در واحد مسکونی زنان زندانی مورد اذیت و آزار جنسی و انواع مختلف شکنجه های فیزیکی و روانی قرار می گرفتند.
ایستادن طولانی و بیدار نگه داشتن زندانیان با پخش آلودگی صوتی از بلندگوها یکی از شیوه های دیگر شکنجه های دژخیم حاج داوود رحمانی بود. او سمبل برجسته زن ستیزی حاکمیت ولایت فقیه بود.
نفرت عمومی جامعه و فشارهای بین‌المللی رژیم را مجبور کرد تا دژخیم اسدالله لاجوردی معروف به «قصاب اوین» و دژخیم حاج داوود رحمانی را برکنار کند.
داوود رحمانی در سال ۱۳۲۴ در شرق تهران متولد شد. در انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران علیه رژیم شاه نقشی نداشت و با روی کارآمدن خمینی وارد کمیته های سرکوب شد. حاج داوود به خاطر آشنایی با لاجوردی که در آن زمان دادستان رژیم در تهران بود به ریاست زندان قزل حصار منصوب شد.
در این کلیپ ویدئویی گوشه ای از وحشی گری های این دژخیم را از زبان قربانیان و شاهدان آن می شنویم.
رژیم آخوندی با شکنجه های وحشیانه و اعدام ده ها هزار زن مجاهد و مبارز سرآمد همه خشونت‌کنندگان علیه زنان در جهان معاصر است. پرونده نقض وحشتناک و سیستماتیک حقوق بشر در ایران به خصوص پرونده رفتار رژیم در زندان‌ها باید به شورای امنیت ملل‌متحد ارجاع شود و سردمداران رژیم باید به خاطر چهار دهه جنایت علیه بشریت در برابر عدالت قرار بگیرند.
