فاطمه مصباح، ۱۳ساله، سمبل مقاومت برای آزادی
فاطمه مصباح که در سن ۱۳ سالگی به دست رژیم آخوندی اعدام شد یکی از سمبلهای مبارزه و مقاومت مردم ایران برای آزادی است. او یکی از ۸ شهید خانواده مصباح می باشد.
فاطمه در سال ۱۳۴۷ در تهران به دنیا آمد. سه ساله بود که پدرش به زندانهای شاه افتاد و از همان زمان این خانواده قدم در مسیر مبارزه با دو دیکتاتوری گذاشت.
در سال ۱۳۵۶ همزمان با آزادی زندانیان سیاسی از جمله پدرش از زندان، فاطمه که دختری ۹ساله بود به پخش اعلامیه و شرکت در تظاهرات ضدسلطنتی پرداخت.
پس از انقلاب و سرنگونی شاه او به فعالیت های خود با انجمن های دانش آموزی هوادار سازمان مجاهدین خلق ادامه داد و به منظور آگاه کردن مردم و افشای سیاست های سرکوبگرانه استبداد نوپای آخوندی تلاش می کرد.
روز ۳۰ خرداد ۶۰ – تنها ۲.۵ سال پس از انقلاب ۵۷- به دستور خمینی بر روی تظاهرات مسالمت آمیز نیم میلیون از مردم تهران آتش گشوده شد و عصر سیاه اعدامهای جمعی از فردای آن روز آغاز شد. در این سرفصل هر کس مخیر بود بین تسلیم و نجات جان خود و ادامه مبارزه به بهای جان یکی را انتخاب کند و فاطمه نوجوان راه دوم را برگزید.
جملات او همه حاکی از یک انتخاب آگاهانه و ایمان به پیروزی است. او در وصیت نامه اش نوشت، «به مرتجعین هم می‌گویم تاریخ را عبور کردم و مرور کردم، اما جنایت شما فجیع‌ترین جنایتهایی است که در تاریخ دیده شده و این جنایتهای فجیع شما در تاریخ ثبت خواهد شد و خلق انتقام یک چنین خونهایی را خواهد گرفت».
«من این راه پرپیچ و خم را انتخاب کردم و تا آخرین قطره خونم که در رگانم جاری است و نوید پیروزی را می دهند بر علیه استبداد می جنگم… از نسل انقلابی آینده می خواهم که راه من و دیگر همرزمانم را ادامه دهند. زنده باد آزادی».
فاطمه درتظاهرات ۲۵ شهریور سال ۶۰ به همراه دختر دائي اش خدیجه مسیح دستگیر و به زندان عشرت آباد تهران برده شد و یک روز بعد در تاریخ 26 شهریور سال 60 به‌شهادت رسید.
از هر خون سبزه ئی می روید
و از هر درد لبخنده ئی
چرا که هر شهید درختی است
هر قطره خونش
تا جاودان خواهد روئید
