شبکه ۲۷ ارگان رسمی برای سرکوب و تحمیل حجاب اجباری به زنان ایران نام یک گزارش تحقیقی از کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران است که سلسله مراتب حکومتی برای تحمیل حجاب اجباری و سرکوب زنان ایران را بررسی کرده است.
دانلود نسخه PDF
رژیم زن ستیز و قرون وسطایی حاکم بر ایران، حاکمیت خود را بر دو پایه سرکوب در داخل و صدور تروریسم و بنیادگرایی به خارج مرزهای کشور حفظ می کند. در سرکوب داخلی، زنان همواره به بهانه حجاب اولین قربانیان این سرکوب بوده اند.
از آنجا که زنان ایرانی برخلاف انتظار آخوندها به این تحمیل تن نداده و برای حق انتخاب پوشش مقاومت می کنند، این موضوع به تدریج به یک مسئله سیاسی و امنیتی براي رژيم تبدیل شده است.
در این رابطه، اول بار حسین اشتری، فرمانده کل نیروی انتظامی، در آذرماه ۱۳۹۴ فاش ساخت که «در موضوع عفاف و حجاب، ۲۶ دستگاه مسئولیت دارند.»
موضوع حجاب اجباری طی ۴۰ سال گذشته که رنگ سیاسی و امنیتی به خود گرفت، مرتباً در اولویت امور رژیم ایران قرار داشته و سازمان کارهای مختلفی برای آن ایجاد شده است. این تشکیلات، هر سال شکل گسترده تری به خود می گیرد.
در ۱۳ دیماه ۱۳۸۴، شوراي عالي انقلاب فرهنگي رژیم قانونی تحت عنوان «قانون گسترش راهكارهاي اجرايي عفاف و حجاب» به تصویب رسانده و مسئولیت اعمال حجاب اجباری را برای حداقل ۲۶ نهاد دولتی تعریف کرد. این قانون بر «اولویت موضوع حجاب و عفاف در برنامه‌هاي دستگاه‌هاي اجرايي رژیم» تأکید دارد.
«احياء سنت امر به معروف و نهي از منكر در مورد حجاب و عفاف» یکی از راه کارهای این شوراست که معنی آن ورود عناصر غیررسمی مرتجع و ایجاد مزاحمت های خیابانی برای زنان است. این امر در مهرماه ۱۳۹۳ به خشونت های سازمانيافته وحشیانه ای نظیر اسیدپاشی و چاقوکشی توسط باندهاي حكومتي علیه زنان انجامید.
در شهریور ۱۳۹۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی سند دیگری تحت عنوان «مجموعه تکمیلی» تصویب نمود. طی این طرح، با افزودن یک ارگان جدید به ۲۶ ارگان قبلی، ۲۷ ارگان رسمی برای سرکوب زنان و اعمال حجاب اجباری شناخته شده اند که ۱۰ وزارتخانه کشور را شامل می شوند.
همه ارگانهای ذکر شده و ذکر نشده دخیل در سرکوب زنان، طبق خط و خطوط شورای عالی انقلاب فرهنگی کار می کنند که ریاست آن به عهده شخص رئیس جمهور رژیم (حسن روحانی) می باشد.
