طی ماههای آذر و دی، سه تن از زنان ورزشکار و نام آور ایرانی، در رشته های مختلف به قصد عدم بازگشت، کشور را ترک کردند.
پروانه سلحشوری، عضومجلس رژیم، در توییتر خود مهاجرت زنان ورزشکار را هشداری جدی دانسته وگفت، «این هشداری جدی برای مسئولان است، تا کی قرار است، مردم را نادیده بگیرید؟» (روزنامه حکومتی همشهری – ۹دی ۱۳۹۸)
کناره گیری و اخراج زنان ورزشکار از تیم ملی
کیمیا علیزاده، تکواندوکار زن که دارای چندین مدال جهانی بود، در دی ماه سال ۹۸ پناهنده کشور هلند شد و با درج نامه ای در صفحه شخصی اینستاگرامش به اصلی ترین علل مهاجرت ورزشکاران اشاره کرد و نوشت: «من یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال‌هاست هر طور خواستند بازی‌ام دادند. من برایشان مهم نبودم، هیچکداممان برایشان مهم نیستیم. ما ابزاریم. برای تحقیرت می گویند: فضیلت زن این نیست که پاهایش را درازکند.» وی ادامه می دهد: «در ذهن های مردسالار و زن ستیزتان، همیشه فکر می کردید کیمیا زن است و زبان ندارد، هر زمان صلاح دیدند، مصادره ام کردند. مدالهایم را پای حجاب اجباری گذاشتند…»
شهره بیات، داور زن شطرنج ایران، در مسابقات قهرمانی زنان جهان در اعتراض به حجاب اجباری اعلام کرد قصد بازگشت به ایران را ندارد. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۰ دی ماه ۱۳۹۸)
این داور ۳۲ ساله ایرانی در روز ۲۷ دیماه ۹۸ به رویترز گفت: «اگر ضمانت نامه کتبی جهت امنیت داشته باشم به ایران برمی گردم.» وی ادامه داد: «فدراسیون شطرنج ایران از او خواسته که معذرت خواهی کند، اما اوخودداری کرده زیرا که نمی خواهد از حجاب اجباری حمایت کند.»
در نمونه ای دیگر، میترا حجازی پور، قهرمان شطرنج زنان در ایران، به دلیل حضور بدون حجاب در حین برگزاری رقابت های جهانی شطرنج، روز ۱۲دی ۱۳۹۸، به وسیله فدراسیون شطرنج رژیم از تیم ملی شطرنج اخراج شد.
میترا حجازی پور در صفحه اینستاگرام خود نوشت، «اینها پیش پا افتاده ترین حقوق انسان هاست…» و سپس به جمله ای از مارتین لوترکینگ اشاره کرده و گفت، «زندگی ما روزی به پایان می رسد که درباره موضوعاتی که اهمیت دارد سکوت کنیم.»
سارا خادم الشریعه، استاد شطرنج ایران نیز در روز ۲۲ دی ماه ۱۳۹۸ با انتشار پستی در اینستاگرامش از تیم ملی شطرنج ایران استعفا داد. خادم الشریعه دارنده رتبه ۱۳ شطرنج جهان درمورد کناره گیری و مهاجرتش نوشت: «می خواهم در فضایی آرام روی کارم متمرکز شوم نمی گذارند، نمی فهمند، نخواهند فهمید کسی حق ندارد من را وادار به ماندن یا رفتن بکند.»
در رشته راگبی، فاطمه نوری اولین زن داور بین المللی این ورزش از ایران، در صفحه اینستاگرام خود رسماً از سمتش کناره گیری کرد. وی درمورد علت کناره گیری اش از این سمت، به «توهین به عقاید دیگران» اشاره کرد.
پیش از این نیز، در شهریور ماه ۱۳۹۷، شیوا یاری، داور فوتبال، راهی نروژ شد تا در لیگ این کشور قضاوت کند. علی خسروی کارشناس داوری فوتبال این اتفاق را «مهاجرت مغزها این بار در داوری فوتبال» عنوان کرد. (سایت حکومتی پارس فوتبال- ۲ شهریور۱۳۹۷)
قهرمانان زن ورزش ایران در حالی به این مدارج حتی در سطوح بین المللی می رسند، که چه در قانون و چه در عمل از حداقل های حمایتی محرومند؛ اما به رغم عبور از همه موانع و رسیدن به این مدارج، با دیوار زن ستیزی دیکتاتوری مذهبی برخورد کرده و ادامه حیات حرفه ای در ایران برایشان غیرممکن می شود. آنها نهایتاً جلای وطن را به موقعیت شغلی و حرفه ای خود زیر پرچم ملایان ترجیح می دهند.
