با گذشت بیش از ۵۰ روز از بازداشت سمیه رشیدی ساکن تهران، وی همچنان در شرایط بلاتکلیف در بند زنان زندان اوین به‌سر می‌برد. این شهروند ۴۱ ساله با اتهام «تبلیغ علیه نظام» مواجه است، اما تاکنون هیچ جلسه دادگاهی برای رسیدگی به پرونده‌اش برگزار نشده و وضعیت حقوقی او نامشخص باقی مانده است.
سمیه رشیدی در تاریخ ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، پس از دو روز بازداشت در بازداشتگاه آگاهی ۱۵ خرداد تهران، به بند زنان زندان اوین منتقل شد. بازداشت او در حالی صورت گرفت که مشغول شعارنویسی در محله جوادیه تهران بود.
مأموران در زمان بازداشت او را به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار داده‌اند؛ به نحوی که ضرباتی به سر، صورت، پاها و شکم او وارد شده و حتی در اقدامی خشونت‌بار، سرش به دیوار کوبیده شده و یکی از مأموران بر سینه‌اش نشسته است. خانم رشیدی در مورد این رفتار خشونت‌آمیز از مأموران شکایت کرده است.
سمیه رشیدی دچار اختلالات روانی دوره‌ای است که پیش از بازداشت نیز سابقه آن در پرونده پزشکی‌اش وجود داشته است. این اختلالات به شکل از دست دادن تمرکز، ناتوانی در حرکت، و بی‌واکنشی کامل بروز می‌کند. در چنین دوره‌هایی، او به نقطه‌ای خیره می‌شود، توان انجام امور روزمره خود را ندارد و با کمک سایر زندانیان امور شخصی‌اش را انجام می‌دهد.
با وجود این شرایط، نه تنها رسیدگی قضایی به پرونده او انجام نشده، بلکه هیچ نشانه‌ای از پیگیری وضعیت سلامت روانی و جسمی‌اش از سوی مراجع مسئول نیز مشاهده نمی‌شود.
بی‌توجهی به وضعیت سمیه رشیدی، نمونه‌ای دیگر از روند فزاینده بازداشت‌های خودسرانه و رفتارهای خشونت‌بار با مخالفان سیاسی در ایران است؛ روندی که به‌ویژه برای زنان، با فشارهای مضاعف جسمی و روانی همراه است.
