قیام آبان ۱۳۹۸ خیره کننده ترین لحظه تاریخ معاصر ایران و آینه تمام نمای شرایط جوشان جامعه با درخشش نقش پیشتاز زن ایرانی در هدایت اعتراضات مردمی همراه بود.
انفجار همزمان اعتراضات در ۲۰۰ شهر در ۲۹ استان از ۳۱ استان ایران و شعارهای رادیکال ضدحکومتی از خصایص این خیزش عظیم سراسری بود.
حتی رسانه های حکومتی به میدان داری زنان اعتراف کردند و نوشتند که زنان در هسته های ۴ یا ۵ نفره نقش رهبری اعتراضات را به عهده داشتند.
رژیم آخوندی تنها راه حفظ بقای خود را در سرکوب خونین قیام آبان یافت. به همین لحاظ با پذیرش زیان و خسارت چند میلیاردی، خط اینترنت را قطع کرد تا بتواند به سرکوب خونین اعتراضات مردمی دست بزند.
به این ترتیب بزرگترین کشتار تظاهرات مردمی در جهان معاصر در ایران رقم خورد.
مراجع مدافع حقوق بشر این کشتار را جنایت علیه بشریت توصیف کردند. پاسداران و مأموران لباس شخصی رژیم به دستور خامنه ای به روی معترضین آتش گشودند و تک تیراندازان آنها را از ناحیه سر و سینه هدف گلوله قرار دادند. در بسیاری نقاط همچون ماهشهر و شیراز و شهریار رژیم با تانک و هلیکوپتر و مسلسل های سنگین وارد صحنه شد.
به گزارش خبرگزاری رویتر که از قول مقامات وزارت کشور رژیم نقل کرد، تعداد کشته شدگان ۱۵۰۰ تن تخمین زده شد که ۴۰۰ تن از آنها زن بودند. در میان هزاران مجروح و شهید زنان از ۱۴ تا ۶۰ سال وجود داشتند. شبنم دیانی در زیر چرخهای خودروی نیروی انتظامی در بهبهان له شد. حلیمه سمیری را زیر شکنجه به شهادت رساندند و جسدش را در جلوی منزل پدرش رها کردند. حسنا بامری، ۳ساله، در آغوش مادرش بود که هدف گلوله قرار گرفت.
علاوه بر این، تخمین زده می شود که بیش از ۱۲هزار تن از معترضین در سراسر ایران بازداشت و در زندان ها مورد شدیدترین شکنجه ها قرار گرفتند.
سازمان عفو بین الملل با انتشار گزارش تکاندهنده ای در تاریخ ۱۲ شهریور ۹۹ استفاده «گسترده از شکنجه از جمله کتک زدن، شلاق زدن، شوک الکتریکی، قرار دادن در حالت دردآور، اعدامهای مصنوعی، القاء حس خفگی، خشونت جنسی، تزریق یا خوراندن اجباری مواد شیمیایی و محرومیت از رسیدگی پزشکی» را مورد تأیید قرار داد.
این گزارش تحت عنوان «ویرانگر انسانیت: بازداشت های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» روایات دلخراشی از دهها معترض، تماشاچی و سایرین را که به نحو خشونت بار دستگیر شده، با قهر ناپدید شده و یا بدون ارتباط با بیرون در حبس نگاهداری شده اند را مستند می کند. آنها به طور سیستماتیک در جریان بازجویی ها از دسترسی به وکیل محروم بودند و مکرراً برای گرفتن «اعتراف» شکنجه شدند.
بنا به گزارش عفو بین الملل «پلیس ایران، نیروهای امنیتی و مقامات زندان با همکاری قضات و دادستان ها در رابطه با کسانی که در رابطه با اعتراضات سراسری آبان ۹۸ بازداشت شده اند مرتکب کلکسیونی از جرايم تکاندهنده ناقض حقوق بشر شامل بازداشت های خودسرانه، ناپدیدسازی های قهری، شکنجه و سایر بدرفتاری ها، شده اند.»
قیام آبان ادامه دارد! جامعه بین‌المللی باید در کنار مردم و زنان ایران بایستد!
