افزایش اعدام ها باعث خشم عمومی می شود
خانواده های زندانیان محکوم به اعدام روز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ در یک نمایش قدرتمند از نارضایتی در مقابل ساختمان قضاییه رژیم در خیابان کشاورز تهران تجمع کردند. آنها به شدت به افزایش تعداد اعدام ها اعتراض کردند و خواستار توقف فوری احکام اعدام ناعادلانه ای شدند که بر عزیزانشان تحمیل شده است.
فرزندان زندانیان شعارهایی در دست داشتند که نوشته بود: «بابامو اعدام نکنید» و «نه به اعدام» و خواستار پایان دادن به اجرای احکام اعدام بودند. این در حالی است که خانواده های زندانیان محکوم به اعدام مواد مخدر شعار می دادند: «اعدام نکنید».
با این حال، نیروی سرکوبگر انتظامی به اقدامات قهرآمیز متوسل شد و با هجوم به خانواده ها، مانع از ادامه تجمع خانواده های زندانیان شدند.
در همین حال در بندرعباس خانواده های زندانیان در مقابل زندان بندرعباس تجمع اعتراضی برگزار کردند.
عصر روز یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ماه نیز در اصفهان، جمعی از افراد شجاع نگرانی خود را از احتمال اعدام سه متهم با یک تجمع اعتراضی در بیرون زندان دستگرد اعلام کردند. شرکت کنندگان در این تجمع با نیروهای سرکوبگر درگیر شدند و مخالفت شدید خود را با احکام اعدام اعلام کردند.
در واکنش به اعتراض مردم، ماموران رژیم برای سرکوب تظاهرات از گاز اشک آور استفاده کردند.
این اعتراضات در بحبوحه گزارش های نگران کننده از اعدام ها در ایران صورت می گیرد. از ابتدای اردیبهشت تاکنون، رژیم آخوندی حداقل 90 نفر را اعدام کرده است.
اعدام نشان دهنده وضعیت رژیم به موازات شرایط جامعه است. حداقل شش ماه است که مردم به خیابان ها ریخته اند و مصرانه خواهان سرنگونی دیکتاتور ستمگر هستند. صدای آنها همچنان بر پشت بام ها و دیوارهای شهر طنین انداز است و نشان دهنده خواست عمومی برای سرنگونی است.
در کنار چرخه اعدام ها، ایران شاهد موجی از مهاجرت و فرار مغزها است. علاوه بر این، خط فقر در حال افزایش است، قیمت دلار به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است و ارزش پول ایران، تومان، به شدت افت کرده است.
با تشدید تنش ها و متلاطم بودن فضای سیاسی-اجتماعی، ایران با یک مقطع بحرانی مواجه است، جایی که اقدامات رژیم و پیامدهای آن بر جامعه به منصه ظهور می رسد.
