لوموند: روشنفکران جهانی خواستار آزادی برای مریم اکبری منفرد

در بیانیه‌ای تأثیرگذار که در روزنامه فرانسوی لوموند منتشر شد، گروهی از روشنفکران برجسته، فعالان حقوق بشر، مدافعان حقوق زنان و چهره‌های سیاسی خواستار آزادی برای مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی ایرانی که ۱۵ سال است در زندان به سر می‌برد، شدند.

از جمله امضاکنندگان این بیانیه می‌توان به الیزابت بدنتر، فیلسوف برجسته فرانسوی، اینگرید بتانکور، سناتور سابق و فعال حقوق بشر کلمبیایی، و لورنس توبیانا، فعال برجسته سیاست آب و هوایی، اشاره کرد. این فراخوان، علاوه بر تأکید بر بی‌عدالتی‌هایی که بر مریم اکبری منفرد روا شده، بر سرکوب سیستماتیک زنان و مخالفان سیاسی توسط رژیم ایران تمرکز می کند.

مریم اکبری منفرد به دلیل دادخواهی مسالمت آمیز، به ویژه در رابطه با اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷ که جان چند تن از اعضای خانواده او را گرفت، به زندان افتاده است. این مادر سه فرزند در طول سال‌های حبس خود با رفتارهای غیرانسانی، انزوا و محرومیت از حقوق اولیه مواجه شده و به نماد مقاومت و شجاعت تبدیل شده است. نوشته‌های او از زندان گویای روحیه تسلیم‌ناپذیر اوست. او در یکی از نامه‌هایش چنین نوشت: «جمهوری اسلامی جز مرگ، غارت و خونریزی برای ایران چیزی به ارمغان نیاورده است… هم‌چنان خواستار عدالت برای زندگی دزدیده شده‌ام، برای فرزندانم که از مادرشان محروم شده‌اند و برای همه مردم بی‌گناهی که زندگی‌شان را درهم شکستید هستم.»

مریم اکبری منفرد با وجود اتمام محکومیتش، همچنان در زندان است و مسئولان حکم او را به طور خودسرانه تمدید کرده‌اند. در تیرماه ۱۴۰۳، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در ایران، از رفتاری که با او می شود انتقاد کرد و اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷ را نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت خواند و خواستار تحقیقات بین‌المللی شد.

انتشار این بیانیه در لوموند، یکی از معتبرترین روزنامه‌های فرانسه، بستر مهمی برای جلب توجه جهانی به این پرونده فراهم کرده است. این مقاله یادآور فوریت اقدام بین‌المللی برای مقابله با نقض حقوق بشر در ایران است. امضاکنندگان از فرانسه و کشورهای اروپایی خواسته‌اند تا پرونده مریم اکبری منفرد را پیگیری کرده و رژیم ایران را به دلیل دهه‌ها جنایت مورد حسابرسی قرار دهند.

این اقدام جمعی، صدای عدالت‌خواهی مریم اکبری منفرد را بلندتر می‌کند و بر اهمیت تداوم مبارزه برای حقوق بشر در ایران تأکید دارد، تا صدای او از ورای دیوارهای زندان به گوش جهانیان برسد.

این بیانیه با حمایت جمعی از افراد برجسته و سازمان‌ها همراه است:

ژوسلین آدریان مبتول (رئیس سازمان زنان جهان)

موریل آفوئه (دکترای علوم)

آزاده عالمی (رئیس انجمن زن، آزادی و  جدایی دین از دولت )

دومینیک آتیاس (رئیس هیأت‌مدیرة بنیاد وکلای اروپایی)

الیزابت بدنتر (فیلسوف)

فلورانس برتو (شهردار منطقه پنجم پاریس)

اینگرید بتانکور (نویسنده و سناتور پیشین)

سوفی بورل (بازیگر)

مارتین براسر (استاد دانشگاه)

موندان کولکومبه (رئیس پیشین شعبه‌یی در دادگاه تجدید نظر پاریس)

میشل گروم (سناتور، نایب‌رئیس کمیسیون امور خارجه، دفاع و نیروهای مسلح)

ماری-ابا گیو (دانشجو)

دلفین ژگودز (دبیر اتحادیه زیست‌محیطی)

نیامکه-آن کُدجو (نویسنده)

کریستین کُدجو (معلم)

استفانی لابه (بازیگر)

آن-ایوون لو دن (دانشمند و نماینده پیشین مجلس)

ژانیک لژر (شهردار و مشاور استانی)

فهیمه مکتبی-پنسونای (مهندس و عضو انجمن مهندسان زن و انجمن زنان ایرانی در فرانسه)

ژولیت مئادل (قاضی دیوان محاسبات و وزیر پیشین)

سیمین نوری (رئیس انجمن زنان ایرانی در فرانسه)

سارا نوری‌مشکاتی (وکیل، بنیاد فمو)

الیزابت رابساندراتانا (وکیل در دیوان کیفری بین‌المللی)

موریل روس (بنیان‌گذار و رئیس انجمن «دفاع از حقوق زنان»)

الکساندرا ریگال (کارآفرین)

استل روزین اساف (مدیر توسعه مدرسه بازرگانیMIT)

ماری سیکو (روزنامه‌نگار و مجری)

ماهان تاراج  (حقوقدان و نویسنده پادکست ایران رمزگشایی‌شده)

نوان تنیسون  (مدیرکل AADH)

لورانس توبیانا (رئیس بنیاد اروپایی برای اقلیم)

اوفلی ون السووه (مشاور استانی)

کاترین ویتول دو وندن (مدیر تحقیقات در مرکز ملی تحقیقات علمی)