اولنا زلنسکی بانوی اول اوکراین، در یک مصاحبه اختصاصی با پاریزین که روز ۲۲ مارس منتشر شد در باره مبارزه خود برای سازماندهی تخلیه کودکان بیمار در کشورش صحبت می کند. او همچنین از نقش ستایش انگیز زنان در مقاومت مردمی اوکراین علیه تجاوز روسیه سخن می گوید. بخش هایی از این مصاحبه ذیلاً از نظرتان می گذرد.
سوال: حال شما خوب است؟
اولنا زلنسکی:مثل یک انسان که در خانه خود در حال جنگ است. مثل همه مردم اوکراین. برای کسب خبر و اطلاعات شتاب می‌کنم. دشمن الان کجا را هدف قرار داده است؟ آیا قربانی بر جا گذاشته است؟ چشم به خبرهایی در مورد ماریوپل دوخته‌ام که صدها هزار نفر، حتی کسانی را که شخصا می‌شناسم، در زیر زمینها بدون هیچ ارتباطاتی، بدون برق، بدون دارو بسر می‌برند. این اکنون آداب همه هموطنان من است. هر روز، باید به همه نزدیکان خود تلفن کنی. آیا زنده هستند یا نه؟ پیامگیرها را چک کنیم. اگر علامت خواندن پیام را مشاهده کنیم، هنوز امیدواری هست که زنده باشند. در جریان جنگ این نوع خبرها یک خوشحالی باورنکردنی به آدم دست می‌دهد.
سوال: از چندین روز پیش شما با بانوی اول فرانسه و لهستان به منظور تخلیه بچه‌های بیمار کار می‌کنید. این عملیات چگونه پیش می‌رود؟
اولنا زلنسکی:این«کاروانهای زندگی»بی‌سابقه است. یک عملیات واقعی نجات. وقتی شرایط طوری شد که رسیدگی به کودکان بیمار از جمله مبتلا به سرطان که زیر پوش ضد بمب غیرممکن است، ما بلافاصله دنبال راه حل افتادیم… برخی از این بچه‌های بیمار در لهستان می‌مانند و تحت درمان قرار می‌گیرند، بقیه نیز کشورهای فرانسه، ایتالیا، آلمان، آمریکا و کانادا اعزام می‌شوند. من بسیار خوشحالم که می‌توانم در این روند مثمر ثمر باشم.
سوال: آیا امیدی دارید که گفتگوهای دیپلماتیک برای آتش‌بس به نتیجه برسد؟
اولنا زلنسکی:همیشه امید هست.
سوال: نقش زنان اوکراین در این جنگ چیست؟
اولنا زلنسکی:قبل از جنگ– هرگز چنین تجربه‌ای نداشتم- در اوکراین شمار زنان ۲میلیون بیشتر از مردان هستند. امروز، این آمار مفهوم خود را پیدا می‌کند. مقاومت ما، همانند پیروزی آینده ما، نیز تصویر خاص زنان را خود دارد. زنان در ارتش نبرد می‌کنند، آنها در دفاع سراسری ثبت نام کرده‌اند، آنها پایه یک جنبش داوطلب قوی هستند که تهیه، ارسال و تغذیه را به عهده دارند…. آنها به سرپناه جان می‌بخشند، بعضا بچه‌های آنها را کسانی دیگر نگهداری می‌کنند، کار اقتصادی می‌کنند، به خارج کشور می‌روند تا دنبال منابع مالی باشند. در نهایت، آنها فقط کار می‌کنند- در بیمارستانها، در داروخانه‌ها، در مغازه‌ها، در حمل و نقل، در بخش خدمات عمومی- برای اینکه زندگی ادامه یابد.
سوال: چگونه با همسرتان رئیس‌جمهور وولودیمیر زلانسکی کار می‌کنید؟
اولنا زلنسکی:وولودیمیر برای من یک نمونه است، من شریک مورد اعتماد و حامی او هستم. امروز، تمام اوکراین برای پیروزی متحد هستند، و مأموریت ما هم همین است. در این جنگ، من در کنار تمام مردم اوکراین هستم.
سوال: همسر شما در افکار عمومی بین‌المللی تا الان بخاطر حفظ خونسردی در این جنگ، شاخص شناخته شده است. و شما که از سال ۱۹۹۵ او را می‌شناسید، تعجب کردید؟
اولنا زلنسکی:آیا من این مرد را ستایش می‌کنم؟ بله هر روز. آیا من سورپرایز می‌شوم؟ خیر. وولادیمیر همیشه اینطوری بود، مصمم و آرام. در مدت جنگ، تمام مردم اوکراین و تمام جهان پرنسیپ‌های او را مشاهده کردند و قدرت او را احساس کردند. او منافع اوکراین را رها نخواهد کرد.
سوال: در اولین روز تهاجم روسیه، شما در اینستاگرام خود نوشتید: «من نه خواهم ترسید و نه گریه می‌کنم. من آرام و دل آسوده هستم» بعد از نزدیک به یک ماه از جنگ، آیا امکان دارد که این قول را حفظ کنید؟
اولنا زلنسکی:وقتی قربانیان را می‌بینم، مرگ بچه‌ها را می‌بینم، خانواده‌هایی که تیرباران شدند یا اشکها سرازیر می‌شوند، یا زیر ویرانه‌های خانه‌هایشان دفن می‌شوند، اشکها سرازیر می‌شوند. نمی‌توان جلوی آن را گرفت. اما، ترس نیست. ترس زمانی می‌رسد که نمی‌دانید چه بکنید. و من، دقیقا می‌دانم که چه باید بکنم و مردم اوکراین هم می‌دانند. طرح ما حفاظت از مردم اوکراین و پیروزی است.
