رادن آدجنگ کارتینی (۲۱ آوریل ۱۸۷۹ – ۱۷ سپتامبر ۱۹۰۴) به‌عنوان یکی از نخستین مدافعان حقوق زنان و آموزش در اندونزی شناخته می‌شود. او در خانواده‌ای برجسته و اشرافی جاوایی در دوران استعمار هلند به دنیا آمد و از نزدیک محدودیت‌های اجتماعی علیه زنان را تجربه کرد. با وجود سنت‌های فرهنگی که آزادی او را محدود می‌کرد، کارتینی علاقه و انگیزه‌ای قوی برای یادگیری و توانمندسازی زنان داشت.
او به زبان هلندی تحصیل کرده و با دوستان و فعالان اصلاح‌طلب در اروپا مکاتبه می‌کرد و دیدگاه خود را درباره برابری و آموزش زنان بیان می‌کرد. این نامه‌ها که بعدها در کتاب «نامه‌های یک شاهزاده جوا» منتشر شد، الهام‌بخش جنبش‌های آزادی زنان در سراسر اندونزی گردید. او اعتقاد داشت آموزش کلید پیشرفت نه تنها برای زنان، بلکه برای کل کشور است.
متأسفانه زندگی کارتینی در سن ۲۵ سالگی، چند روز پس از زایمان، به پایان رسید. با این حال، میراث او باقی ماند. امروزه او به‌عنوان یک قهرمان ملی یاد می‌شود و تولدش، ۲۱ آوریل، به‌طور سالانه به‌عنوان روز کارتینی گرامی داشته می‌شود، و نقش او در پیشبرد برابری جنسیتی و آموزش در اندونزی را جشن می‌گیرند.
دیدگاه کارتینی همچنان به‌عنوان نمادی از توانمندسازی زنان، شجاعت، خرد و اصلاح اجتماعی در تاریخ اندونزی باقی مانده است.
