ستم مضاعف علیه زنان در ایران بر تمامی عرصه های زندگی آنان حاکم است. یکی از عرصه های این ستم مضاعف، تبعیض در عرصه کار است. کمبود پرستار، شرایط سخت کاری، اضافه کاری اجباری بدون حقوق و مهاجرت پرستاران مسائلی است که در این مطلب کوتاه به آن می پردازیم.
پرستاری یکی از شغل های آبرومند برای زنان در همه جای دنیاست. اما زنان پرستار ایرانی با حقوقی به مراتب پایین تر از خط فقر، و با ساعات کار بیش از ساعت تعیین شده اداری، به شدت در تنگنا به سر می برند.
بنا به اعتراف رسانه های حکومتی، موج بیکاران پرستاران فارغ الحصیل در کشور به صورت سیل در آمده اما به جای استخدام آنان، ساعات کار پرستاران شاغل را بدون دریافت دستمزد، بالا و بالاتر می برند. پرستاران بیشترین بار اضافه‌کاری را باید انجام بدهند. بیشتر مواقع باید یک پرستار تنها به جای چند پرستار به وضعیت بیماران رسیدگی کند.
محمد شریفی دبیرکل خانه پرستار گفت: طی یک ماه گذشته، 3 نفر از پرستاران ما در خواب فوت کردند و دلیل فوت‌شان، سندروم کاروشی و مرگ بر اثر کار زیاد بود . امروز، پرستاری که در بیمارستانهای ما کار می‌کند، یک پرستار خسته و بی‌انگیزه و فرسایش داده شده است که اگر مهاجرت نمی‌کند، ترک کار می‌کند و تغییر شغل می‌دهد. (سایت حکومتی اعتمادآنلاین، ۲۳ اردیبهشت ۴۰۳)
فشار کار خیلی زیاد و اضافه کاریهای بدون دریافت دستمزد، پرستاران را مجبور به استعفا می‌کنند تا بتوانند با خروج از ایران زندگی بهتری برای خود و فرزندانشان فراهم کنند.
به نوشته یکی از سایت های حکومتی، جمعی از پرستاران بیمارستانهای شهدای تجریش تهران، طالقانی چالوس، بیمارستان طالقانی آبادان و پرستاران چندین مرکز درمانی دیگر در یزد در اعتراض به وخیم شدن شرایط کار استعفا دادند.
20 پرستار بیمارستان امیراعلم تهران، 43پرستار اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش و 30 پرستار بیمارستان آبادان در اعتراض به شرایط نامناسب کار و دستمزد و نبود امنیت کاری استعفا دادند. (سایت حکومتی دیدبان – ۱۱ اردیبهشت ۴۰۳)
محمدتقی جهانپور، رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت: بر اساس اعلام دانشگاه علوم پزشکی، فقط در ۹ ماهه اول سال، ۲۱۶ نفر ترک خدمت، به علت سختی کار و عدم تناسب بین حجم کار و میزان دریافتی، داشته‌اند. (خبرگزاری حکومتی مهر – ۲ اسفند ۱۴۰۲)
لقمان شریفی، عضو شورای عالی نظام پرستاری گفت: دریافتی پرستار در یک بیمارستان دولتی پایتخت، کمتر از میزان خط فقر است؛ نمی‌توان توقع داشت این نیروها حاضر به خدمت باشند. (سایت حکومتی خوش خبر – ۷ اسفند ۱۴۰۲)
شریفی افزود: مشکل کمبود پرستار وجود دارد. خروجی نیرو داریم، اما جذب نیروهای جدید به درستی انجام نمی‌شود و میزان استخدام پرستاران نیز بسیار کم است و برخی بیمارستانهای شهرهای بزرگ با مشکل جدی کمبود پرستار مواجه اند.
قاسم ابوطالبی عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری اعتراف کرد: «سال گذشته نزدیک به ۳۰۰۰ پرستار مهاجرت کردند، در صورتی‌که در دانشکده‌های ما حدود ۱۰هزار نفر نیرو تربیت می‌شوند و این حجم خروج از کشور فاجعه است.» (سایت حکومتی انتخاب – ۲۲ اسفند ۴۰۲)
در چنین شرایطی، حکومت آخوندی به جای رسیدگی به مطالبات بر حق پرستاران پاسخ آنان را با سرکوب می دهد. روزنامه حکومتی هم میهن ۱۷ اسفند ۴۰۲ نوشت: «تعلیق‌های 6 ماه تا یک‌سال، اخراج، درج در پرونده، توبیخ، تذکر و معرفی به نهادهای امنیتی؛ این خلاصه اتفاقاتی است که برای پرستاران معترض در یک‌سال گذشته رخ داده است.»
روزنامه هم مهین در ادامه نوشت: «با پرستاران در تهران، کرج، کاشان و قم بیش از هر استان دیگری برخورد شده است. آنها درگیر پرونده تجمعاتی هستند که پاییز سال گذشته برگزار شد. یکی از پرستاران با 27 سال سابقه اخراج شده است.»
