زندانی سیاسی نرگس محمدی فعال حقوق بشر با ارسال نامه سرگشاده ای نسبت به صدور حکم اعدام علیه شرکت کنندگان در قیام سراسری از جمله نوید افکاری اعتراض کرد.
خانم محمدی که در حال حاضر در زندان زنجان در تبعید به سر می برد، سیستم قضایی رژیم ملایان را غیرمستقل توصیف کرد و نوشت، «حکومت تصور می کند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است. در حالی که اعدام جوانان خسته، شعله ور ساختن خشم ملت است.»
متن کامل نامه نرگس محمدی فعال حقوق بشر ذیلا آمده است:
طناب دار برای بریدن صدای اعتراض
حکم اعدام آقای نوید افکاری کشتی‌گیر هموطنمان در حال اجراست. در حالی که تعداد دیگری از جوانان این سرزمین نیز به دلیل اعتراضات گسترده ملت ایران به فقر و فساد و استبداد که جامعه را به ورطه تباهی و از هم پاشیدگی کشانده، به حبس و اعدام محکوم شده‌اند و هر از گاهی حکومت با برپا کردن چوبه‌های دار و سلول‌های قرنطینه اعدام، دل و وجدان جامعه را به درد می‌آورد.
سیستم امنیتی و اطلاعاتی و سیستم قضایی غیرمستقل ایران، سرکوب نظام‌مند و سازمان‌یافته‌ای را فراهم آورده‌اند تا با اعدام جوانان این سرزمین، اعتراضات برحق ملت را بی‌نتیجه و هزینه اعتراض را تا مرحله کشتار خیابانی و اعدام افزایش دهند. حکومت تصور می‌کند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است؛ در حالی که اعدام جوانان خسته، شعله‌ور ساختن خشم ملت است.
اعدام مجازات اعتراض به فقر
فقر و تورم و بی‌ثباتی اقتصاد کشور محصول فساد سیستماتیک، ناکارآمدی و سوء مدیریت، عدم آزادی بیان و نظارت ملی است که حیثیت، منزلت و شأن مردم را به باد داده، خانه‌ها ویران کرده و خانواده‌ها از هم گسیخته است و زیست راهی جز اعتراض توسط ملت و متأسفانه برخوردی جز خشونت و کشتار و اعدام حکومت دیده نمی‌شود. اگر روزگاری معترض سیاسی سر به دار می‌سپرد تا انسان آزاد باشد، اکنون زمانه‌ایست که معترض به فقر و گرسنگی سر به دار می‌شود.
در این تبعیدگاه پر رنج، من به عنوان زن ایرانی که ۱۰ سال از محکومیتم به دلیل مخالفت با اعدام بوده و در سال ۹۸ به دلیل اعتراض به کشتار مردم متعرض در آبان ۹۸ با ضرب‌وشتم به زندان عادی تبعید شدم؛ به سهم خود اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به فقر و درماندگی مردم و سرکوب اعتراضات ملت و صدور احکام اعدام برای معترضان خیابانی و نمایش این احکام ظالمانه اعلام می‌دارم.
از مردم ایران و آزادی‌خواهان و عدالت‌جویان جهان بخواهیم تا صدای انسان‌های معترضی مثل نوید افکاری شوند که طناب دار گلوی پر بغض و فریادشان را نشانه رفته است.
نرگس محمدی، زندان زنجان، شهریورماه ۹۹
