ویجایا لاکشمی پاندیت (۱۸ اوت ۱۹۰۰- ۱ دسامبر ۱۹۹۰) دیپلمات، سیاستمدار و مدافع سرسخت حقوق زنان در هند بود که سال‌ها پیش از آن‌که چنین نقشی برای زنان رایج شود، مرزها را درنوردید. او در خانواده پرنفوذ نهرو زاده شد و خواهر جواهر لعل نهرو، نخست‌وزیر نخستین هند، بود. پاندیت از چهره‌های کلیدی جنبش استقلال هند به‌شمار می‌رفت.
وی در سال ۱۹۴۹ با انتخاب به عنوان نخستین زن رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد تاریخ‌ساز شد و صدای هند را در سطح بین‌المللی بلند کرد. پیش از این افتخار، او به عنوان سفیر هند در اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده، مکزیک و ایرلند خدمت کرد و در سال ۱۹۳۷ به عنوان نخستین وزیر زن کابینه هند در حوزه حکومت محلی و بهداشت عمومی منصوب شد.
مسیر دیپلماتیک او نشان‌دهنده تعهدی عمیق به همکاری بین‌المللی، مبارزه با استعمار و حقوق بشر بود. ویجایا لاکشمی پاندیت به عنوان زنی در عرصه سیاست جهانی، در برابر هنجارهای زمان خود ایستاد و الهام‌بخش نسل‌های آینده زنان رهبر در هند و جهان شد.
او حتی پس از کناره‌گیری از سیاست فعال نیز، نویسنده و سخنران پرشور باقی ماند و درباره خطرات اقتدارگرایی هشدار داد و از آرمان‌های دموکراتیک دفاع کرد. میراث ویجایا لاکشمی پاندیت به عنوان پیشگام دیپلماسی و توانمندسازی زنان، فصلی پرافتخار در تاریخ معاصر هند به‌شمار می‌رود.